Αντιγράφω από το euronews, τα λίγα site που δεν μιλούσε για «λαθρομετανάστες»: «Δώδεκα άνθρωποι, εννέα παιδιά και τρεις γυναίκες, έχασαν τη ζωή τους όταν το σκάφος στο οποίο επέβαιναν αναποδογύρισε ανοιχτά του Φαρμακονησίου. Το αλιευτικό σκάφος που μετέφερε μετανάστες, είχε ακινητοποιηθεί, πιθανότατα, λόγω μηχανικής βλάβης. Σκάφος του λιμενικού εντόπισε το αλιευτικό περίπου 1,5 ναυτικό μίλι από το Φαρμακονήσι. Το πλωτό του λιμενικού άρχισε να ρυμουλκεί το αλιευτικό, αλλά -από αδιευκρίνιστη αιτία- δύο από τους μετανάστες έπεσαν στη θάλασσα. Οι υπόλοιποι, στην προσπάθειά τους να δουν τι συμβαίνει, μετακινήθηκαν πάνω στο σκάφος, με αποτέλεσμα αυτό να αναποδογυρίσει. Μετά από έρευνες στη θαλάσσια περιοχή, από ναυαγοσωστικό σκάφος του λιμενικού, σκάφος του πολεμικού ναυτικού και από ένα ελικόπτερο super puma, διασώθηκαν 16 μετανάστες. Οι υπόλοιποι δώδεκα, χάθηκαν στα κύματα».

Χάθηκαν δώδεκα ζωές, στα χωρικά ύδατα μιας ευρωπαϊκής χώρας, που προεδρεύει κιόλας της ΕΕ. Δεν ήταν η πρώτη και, δυστυχώς, όσο μακάβριο και αν ακούγεται, ούτε μπορεί να βεβαιώσει κανείς ότι θα είναι η τελευταία φορά. Εννέα παιδιά και τρεις γυναίκες. Τους πιο ευάλωτους, προφανώς, ανάμεσα σε απελπισμένους ανθρώπους, που έψαχναν να σωθούν, ποιος ξέρει από τι, τους βρήκε ο θάνατος πριν καν φτάσουν εκεί, που μάλλον κάποιο στρατόπεδο τους περίμενε. «Ξεφύλλισα» διαδικτυακά τον ελληνικό Τύπο, το πρωί. 3-4 εφημερίδες, κάπου σε μια γωνίτσα, ανέφεραν το γεγονός. Οι υπόλοιπες, ούτε απλή αναφορά. Ούτε λέξη, για δώδεκα χαμένες ζωές. Για δώδεκα χαμένες ζωές, ούτε μια λέξη. Όχι πρωτοσέλιδο. Ούτε μια γραμμή. Οι Λαμπεντούζες μας, δείχνει να έχουν όριο θυμάτων, για να βρουν θέση στα πρωτοσέλιδα. Άγνωστος ο αριθμός.

Δώδεκα αγνοούμενοι-νεκροί, που κανάλια και σοβαρά ειδησεογραφικά site, τους αποκαλούν «λαθρομετανάστες». Εννέα παιδιά, ανάμεσά τους. Και αυτά, «λαθρομετανάστες». Αποκαλέστε τους όπως θέλετε, αλλά πείτε μια λέξη. Ποιος ξέρει, από αυτούς, μπορεί να προέκυπτε ο επόμενος Αντετοκούνμπο. Έστω για αυτή την πιθανότητα, κάντε το. Θα μας ένοιαζε, προφανώς, αν κάποιος από αυτούς ζούσε, μόνο αν κατάφερνε να ζήσει και να γίνει star στο NBA; Οι μετανάστες – αλλά όχι μόνο αυτοί, για να είμαστε αντικειμενικοί- ακόμα και παιδιά όταν είναι, έχουν γίνει τραγικά αναλώσιμοι, πλέον. Ο θάνατος, που «κυκλοφορεί» τόσο πολύ γύρω μας, ειδικά όταν αφορά «άλλους», δεν συγκινεί. Η αποκτήνωση, μάλλον συντελέστηκε τελεσίδικα. Δώδεκα άνθρωποι νεκροί, και ούτε λέξη. Ούτε λέξη; Πώς μπορείς, ενώ είσαι αρχισυντάκτης ή διευθυντής εφημερίδας, να έχουν χαθεί «δίπλα» σου δώδεκα ζωές, και να λες, «πάμε παρακάτω» και να κοιμάσαι ήσυχος ότι έκανες τη δουλειά σου; Αδυνατώ να το πιστέψω. Εύχομαι, ο εφιάλτης που ζούμε να λάβει σύντομα τέλος. Αν και δεν ελπίζω.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News