Ιερός ουραίος (όχι ωραίος…) ήταν το σύμβολο της φαραωνικής εξουσίας στην αρχαία Αίγυπτο και απεικονιζόταν από μια κόμπρα έτοιμη να ρίξει δηλητήριο. Ουραίο είναι και σήμερα το σύμβολο της επιβολής στη γραφειοκρατούμενη Ελλάδα και εικονοποιείται από γέροντες και γερόντισσες, στημένους σε γκισέ δημοσίων οργανισμών και ΔΕΚΟ  -«…έλα ρε μάνα-παππού-θεία, πήγαινε εσύ που έχεις χρόνο, να μη χάνω μεροκάματο…». Ουραίες και ουραίοι στην ουρά και αλί αν σου έλαχε η μοίρα να 'χεις να στοιχηθείς επίσης.

Ουρολόγος ερασιτέχνης τυγχάνω, και αναγκαστικά συλλέκτης από ποικίλα καντήλια -με τον καντηλανάφτη, τον νεωκόρο και τις νεωκόρες μαζί. «Τουλάχιστον στον υπαρκτό στηνόταν ο κοσμάκης στην ουρά να πάρει να φάει κάτι. Εμείς στηνόμαστε για να δώσουμε …το χαράτσι», μονολογούσε κοτσονάτος και μαθημένος στην ουρά ηλικιωμένος. Περίμενα που περίμενα, άρχισα να μετρώ: εκατόν τριάντα έξι (ναι, επαναλαμβάνω αριθμητικά 136) κεφαλές στην κεντρική ΔΕΗ της φραπεδομάνας, μέχρι να φτάσει κανείς να μπει από το αίθριο στην είσοδο των ταμείων -δεν περιγράφω άλλο… Δεν ήταν μέρα λήξης λογαριασμών και έβρεχε…

Διψήφιος ήταν ο αριθμός των ουραίων σε αρμόδια δι' υπόθεσίν μου ΔΟΥ. Το πενηνταπεντάλεπτο έφυγε, όχι μόνο με παρατήρηση της κοινωνικότητας της ουράς, αλλά και ανακαλύπτοντας τους επαγγελματίες του χώρου. Δεν μιλώ για τους εφοριακούς -αυτοί πια κέρδισαν την ανατροπή της δημόσιας εικόνας τους με το σπαθί τους, λόγω και της ψυχοθεραπείας που προσφέρουν στους οφειλέτες (μέχρι και τα οικογενειακά για τον «άχρηστο», την «άπιστη», τον «ανεπρόκοπο», το «λαμόγιο», ακούν καθημερινά). Αναφέρομαι στους «αντ’ αυτού», τους επ’ αμοιβή αναμένοντες στην ουρά -κάτι σαν τους αυτοφωράκηδες των μπουζουκιών, αλλά με ειδικότητα ουράς ΔΟΥ, μ’ ένα δεκαρικάκι αφορολόγητο και το τηλέφωνο έτοιμο να καλέσουν τον εντολέα καθώς πλησιάζουν στο γκισέ. Οι καινοτόμες ιδέες για τη λύση του προβλήματος της ανεργίας είναι εδώ.

Βεβαιότητα σχημάτισα, επίσης, πως το πλέον δοκιμαζόμενο επάγγελμα στις μέρες της δημοσιονομικής αναμπουμπούλας, ίδιο σε επικινδυνότητα με φακίρη καθήμενο σε καρφιά, είναι η ομοταξία των λογιστών: κάθε μέρα και μια νέα διάταξη, κάθε μέρα και μια νέα εγκύκλιος, κάθε στιγμή και μια νέα τάχα φοροσυλλεκτική έμπνευση. Οι λογιστές δεν πλήττουν ποτέ, ούτε και οι πελάτες τους -το θρίλερ είναι γκαγκάν γκαγκάν και θα μετρήσουμε θύματα με εκκαθαριστικό σημείωμα κατά τον Ιούνη.

Ο αντίλογος του εκσυγχρονισταρά προς εξάλειψη των ουρών, μιλά για e-pay, e-κλαίει και e-άσε μας ρε μπάρμπα… Μπορεί να είναι και μούφα διαδικτυακή αλλά πήρε το μάτι μου δημοσίευμα για σκέψη της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων για μελλοντική υποχρέωση όλων να έχουν προσωπικό e-mail, ώστε να αλληλογραφούν ηλεκτρονικά με το υπουργείο Οικονομικών, να κάνουν ηλεκτρονικά τις όποιες διαδικασίες κι ενδεχομένως να γλιτώνουν κι από καμιά ουρά.

Ζω για τη μέρα που η θειά η Παρέσα θα βάλει password στο λογαριασμό της «na lelevw se»…
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News