Oύτε για τον πατέρα του, ούτε για τους γιους του πρέπει να εγγυάται ποτέ κανείς. (Εδώ που τα λέμε, ούτε και για τον ίδιο τον εαυτό του). Όμως, αν για την συμπεριφορά ενός ανθρώπου από την δημόσια ζωή θα προθυμοποιούμην να εγγυηθώ, θα ήταν εκείνη του Λουκά Παπαδήμου: αναφερόμαστε στην αθλιότητα που διακινήθηκε μέσω Ρώϋτερς, ότι δηλαδή ο Παπαδήμος ζήτησε δήθεν από τον Πρόεδρο της Επιτροπής Ζοζέ-Μανουέλ Μπαρόζο να φοβίσει/ταρακουνήσει τους Έλληνες, απειλώντας τους με δεινά άμα δεν τηρηθούν οι υποχρεώσεις του Μνημονίου.

Η αίσθηση καθήκοντος, η réserve officielle του ανθρώπου που σ’ όλη του την διαδρομή, από την Τράπεζα της Ελλάδος μέχρι την ECB και την πρωθυπουργία του PSI, ήταν γνωστός ως «ο όσιος Λουκάς» δεν επιτρέπει να πιστέψει κανείς τέτοια συμπεριφορά. (Βέβαια, ποιος θα αδικήσει τους Συριζαίους που έσπευσαν να σκοράρουν προεκλογικά, όταν το Ρώϋτερς έβγαλε το θέμα; έτσι που γίνεται η προεκλογική εκστρατεία…). Όμως, η ίδια η «ενημέρωση» του Ρώϋτερς από τις Βρυξέλλες – λίγες μέρες μετά την άλλη αθλιότητα, on-the-record αυτή, της κυρίας Λαγκάρντ με την αναφορά της στα παιδάκια του Νίγηρα- θάπρεπε να προβληματίσει. Πολύ. Οι «εταίροι» μας παίζουν με την Ελλάδα αυτό που οι Αμερικάνοι λένε hardball…

Την ίδια στιγμή, μια άλλη συμβολική προσωπικότητα της δημόσιας οικονομικής ζωής, ο Παναγιώτης Θωμόπουλος – ο «θείος Τάκης» του τραπεζικού μας συστήματος – έδωσε μια συνέντευξη για την παρουσίαση/επεξήγηση της ανακεφαλαιοποίησης των Τραπεζών με αφορμή την πρώτη δόση, των 18 δισ., του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Γιατί μνημονεύσαμε αυτήν την (έτσι θάπρεπε να είναι, τουλάχιστον) κίνηση ρουτίνας; Διότι ο θείος Τάκης κατάφερε κάτι που δεν μπόρεσαν ούτε οι διαδοχικές κυβερνήσεις – ούτε ο Γιώργος Παπακωνσταντινου, ούτε ο Βαγγέλης Βενιζέλος, ούτε ακόμη και ο προηγηθείς Γιώργος Αλογοσκούφης που πρώτος έδωσε κρατική εγγύηση και συμμετοχή στήριξης στο τραπεζικό σύστημα το 2009… – ούτε η Τράπεζα της Ελλάδος και ο Γιώργος Προβόπουλος, ούτε καν οι ίδιοι οι τραπεζίτες; Εξήγησε τι δεν είναι η ανακεφαλαιοποίηση^. είπε σαφώς και ξεκάθαρα γιατί τα κονδύλια αυτά δεν «δίνονται» στις τράπεζες^. γιατί δεν μπορούν να γίνουν ρευστότητα προς την αγορά, γιατί, αντιθέτως, μόνον έτσι σώζονται οι καταθέσεις (όσες δεν έχουν φύγει, εννοείται…)^. γιατί μόνον έτσι μπορούν όποιες επιχειρήσεις που έχουν ελπίδα επιβίωσης να επαναδιαπραγματευθούν τα δάνειά τους με τις τράπεζες. Με άλλα λόγια, ο θειος Τάκης εξήγησε – σε όποιον θέλει να καταλάβει, εννοείται – «τι τρέχει με τις Τράπεζες». Απλά. Ήρεμα. Ειρηνικά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News