Είναι τώρα κάτι χρόνια, σε μια πόλη της Γερμανίας, στο Wiesbaden, το 2007, ταξίδι, πήρα μέρος σε ένα επιστημονικό βιομηχανικό συνέδριο για την ποιότητα. Στο διάλειμμα είχε στρώσει λίγο ο καιρός, είχα επιλογή, ή να επισκεφθώ κανένα εκθετικό περίπτερο, ή να πάω για μια ώρα έξω. Κουδούνιζε ήδη το κεφάλι μου από τα πολλά και ενδιαφέροντα που άκουσα σχετικά με την ποιότητα, ποιοτικούς ελέγχους και άλλα παρεμφερή. Λέω, ας πάω έξω, να δω τα πέριξ. Τα περίπτερα εδώ θα είναι και αύριο.

Γύρω στα πεντακόσια μέτρα παρακάτω πέφτω σε μια έκθεση μοντέρνας τέχνης. Ένα μεγάλο κτίριο. Πάντα με ενδιέφερε η μοντέρνα τέχνη. Από τα χρόνια του στρατού, την είχα ψυχικό στήριγμα. Μπαίνω λοιπόν. Μέσα, τι σύμπτωση για εναν Έλληνα, να ανεφέρεται ο βασικός καλλιτέχνης, ονόματι Jochen Gerz, στην ελληνική μυθολογία. Και συγκεκριμένα στους Κενταύρους. Ε, αυτό και αν είναι σύμπτωση, σκέφτηκα, διότι η καταγωγή μου είναι από το Πήλιο, το βουνό των Κενταύρων.

Είχε φτιάξει ο Γκερτς, ο καλλιτέχνης, έναν τεράστιο ξύλινο Κένταυρο, σαν τον Δούρειο Ίππο. Δύο πατώματα σε ύψος, που μπορούσες μάλιστα να μπεις, να σκαρφαλώσεις μέσα. Βεβαίως και ανέβηκα. Δεν είχα δει τον τίτλο ακόμα. Απορούσα, τι θέλει να μας πει ο δημιουργός;
Όταν βγήκα έξω από τον ξύλινο Κένταυρο, βρήκα και την ταμπέλα:

Ο Κένταυρος δυσκολεύεται να κατέβει από το άλογο! Έτσι έγραφε.

Ε, πώς να κατέβει, αφού ο ίδιος είναι μισός άντρας και μισός άλογο κατά τη μυθολογία. Εάν μπορούσε, δεν θα ήταν Κένταυρος, θα ήταν κάτι άλλο.

Πώς μου πέρασε τώρα αυτό ξαφνικά απο το μυαλό;

Να σας το πω. Σκέφτηκα να αγοράσω πάλι το Βήμα της Κυριακής, μέσω του ιντερνετικού περιπτέρου Ήλιος, του συγκεκριμένου εκδοτικού οργανισμού. Πριν να αγοράσω το φύλλο, κοίταξα τον τίτλο:

Όμηροι της κάλπης
Κυβέρνηση και κόμματα…

Δεν το αγόρασα το Βήμα. Τα ίδια και τα ίδια, εκλογές…

Τα γεγονότα έτρεξαν την εβδομαδα αυτή με πρωταγωνιστή τον Πρωθυπουργό.
Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών τον ανάγκασε να κινηθεί. Δεν ξέρω αν ήταν όμηρος, όπως έγραψε το Βήμα. Ανασχηματισμός μεγάλος πάντως έγινε.

Αναμπουμπούλα.
Τυμπανοκρουσίες από την κυβέρνηση. Ορκωμοσία, όλα πολύ επίσημα, και η εκκλησία στην πρώτη γραμμή της πολιτικής. Χαμόγελα, φιλάκια, αλλαγές. Και αυξήσεις!
Αυξήθηκαν τα μέλη του υπουργικού σχήματος, εδώ έχουμε πράγματι μετρήσιμη ανάπτυξη!

Μεταξύ άλλων νέων, νέος υπουργός Παιδείας. Είχε αφήσει παραγγελία φαίνεται. Delivery.
Πέμπτη πρωί: Το Μετσόβειο Πολυτεχνείο κλείνει επ΄ αόριστον λόγω των διαθεσιμοτήτων.

Πέφτει ξύλο στις καθαρίστριες από τα ΜΑΤ. Η κυβερνηση βλέπει συριζαίους εν δράσει.

Πέμπτη βράδυ:
Ο Λαφαζανης ζητάει ξεκαθαρη αριστερή στροφή.
Ο Τσιπρας ζητάει εκλογές.
Αμέσως μετά τα μπάνια του λαού.

Να λοιπόν το πρόβλημα, διότι πρόβλημα είναι, κατά τη γνώμη μου: η εκλογομανία, ή μήπως εκλογολαγνεία; Αμάν!

Μπήκαμε σε ΣΙΡΙΑΛ.
Προεκλογικές μανούβρες-εκλογές-ανασχηματισμός-προεκλογική προετοιμασία-προεκλογικά τερτίπια λόγω εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας-εκλογές…
ΕΔΩ ΗΡΘΑΜΕ, ΠΑΜΕ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ.

Ή ο γυαλος ειναι στραβός, ή εγώ στραβά αρμενίζω…

Εάν γίνεται, να βάλουμε ΦΠΑ, Φόρο Προστιθεμενης ΑΞΙΑΣ, σε όλες τις εκλογικές φάσεις, σε όλα τα κόμματα, ταρίφα, για φρένο. Καινοτομία, ελληνική πατέντα!
Θα μου πείτε, δεν έχουν προστιθέμενη αξία όλα αυτα…

Έχουν όλα αυτά καμία αξία; Αν ναι, ποιος κερδίζει; Και τι πληρώνει;

Βλέπω τους Έλληνες σαν τον Κένταυρο, με τα μάτια του Γκερτς, τρόπος ζωής μας οι εκλογές, ή μήπως έκφραση μιας αγωνίας, υπαρξιακής; Σανίδα σωτηρίας;

Δύσκολο να τις αφήσουμε…

ΥΓ:  Ο τίτλος της έκθεσης ηταν
GET OUT OF MY LIES,  βγες έξω από τα ψέματά μου.
Την παρουσίασε ο καλλιτέχνης για πρώτη φορά το 1976 στην Βενετία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News