Συνύπαρξη, συνάθροιση, συναναστροφή, συνοίκηση, συνεργασία, συναπόφαση. Μέχρι τώρα ο χρόνος δεν φάνηκε αρκετός γι' αυτή τη στροφή. Δεν υπήρχε η πρόθεση. Όμως, οδηγούμαστε βίαια εκεί. Στο σύνολο. Στην πρόθεση. Στο συν. Είναι η συνειδητοποίηση, η συμμόρφωση, επιτέλους το συμφέρον. Η ομάδα θα νικήσει το άτομο, τον εγωισμό. Τους αποσυνάγωγους, τους διαλυτικούς, τους υποχθόνιους, τους παράλογους, τους αμφιταλαντευόμενους, τους περί άλλα τυρβάζοντες. Τις λάθος προθέσεις.

Τα σφιχτά χείλια και το πλάγιο βλέμμα αφού θριαμβεύσουν, θα ηττηθούν. Οι νίκες αυτές είναι χρονικά τοποθετημένες να εκραγούν. Τσουρουφλίζει το φιτίλι κι ακολουθεί το δρόμο του ρολογιού.

Η έλλειψη συνεργασίας οδηγεί στον θάνατο. Συνυπάρχουμε γιατί συνεργαζόμαστε. Ο Άλφρεντ Άντλερ, μαθητής του Φρόιντ και θεμελιωτής της ατομικής ψυχολογίας, το 'χε τονίσει, το βαρόμετρο της ψυχικής υγείας είναι το αίσθημα της κοινωνίας. «Εγώ, ο άνθρωπος, είμαι συνυπεύθυνος για ό,τι συμβαίνει γύρω μου. Όχι οίκτο, όχι στη φιλανθρωπία της ελεημοσύνης. Προσφέρουμε το ανθρώπινο πλησίασμα με συμπάθεια, ισοτιμία και σεβασμό στη μοναδικότητα του ανθρώπου».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News