Το καλοκαίρι έμαθα πως, με ποιο τρόπο δηλαδή, οι Καρχηδόνιοι εξαφανίσθηκαν από τον χάρτη. Η Καρχηδόνα ήταν μια φοινικική πόλη στη Βόρεια Αφρική ακριβώς απέναντι από την Σικελία. Μιλάμε τώρα για προ Χριστού. Οι Ρωμαίοι τότε είχαν την Ιταλική χερσόνησο αλλά δεν είχαν την Σικελία. Και δεν μπορούσαν να την καταλάβουν γιατί δεν είχαν πλοία και δεν ήξεραν πώς να τα φτιάξουν. Έτσι στις θάλασσες άρα και στο εμπόριο και στα πλούτη και στις μάχες κυριαρχούσαν οι Καρχηδόνιοι και ο ξακουστός στρατηγός Αννίβας. Μια μέρα όμως ένα πλοίο των Καρχηδόνιων εξόκειλε στα αβαθή κάπου στην ιταλική χερσόνησο. Οι Ρωμαίοι χρησιμοποίησαν αυτό το πλοίο ως μοντέλο και σε 2 μήνες δημιούργησαν ολόκληρο στόλο από πανομοιότυπα πλοία. Σε λίγους μήνες κατέλαβαν την Σικελία και σε λίγα χρόνια κατέλαβαν την Καρχηδόνα.
Τις τελευταίες αυτές μέρες σκέφτομαι συχνά τους Ρωμαίους και τους Καρχηδόνιους ήρωες. Και προβληματίζομαι με διάφορα «αν». Αν οι Ρωμαίοι στρατιώτες έκαιγαν και δεν αντέγραφαν το πλοίο; Αν ο Καρχηδόνιος καπετάνιος δεν ήταν τόσος ηλίθιος και δεν έριχνε το πλοίο του στα αβαθή; Αυτό το τελευταίο αν με παιδεύει περισσότερο. Γιατί σε αντίθεση με αυτούς που λένε ότι όλα καθορίζονται από τις μάζες, τα κινήματα, τους συσχετισμούς, τα «σκοτεινά κέντρα» ή τις αγορές, εγώ πιστεύω πολύ στον ρόλο του ηγέτη.
Ήμουν στο Σικάγο τις μέρες που ο Ομπάμα προετοίμαζε την τελική «επίθεση» στο Καπιτώλιο. Λίγους μήνες πριν ήταν ένας ενοχλητικός μαύρος, «μια μύγα που παρενοχλούσε το λευκό πορτρέτο» της κυρίας Κλίντον. Αυτή είχε τα πετροδολλάρια, είχε τους εκδότες που «χρώσταγαν» πολλά στον Μπίλ και αυτός είχε μόνο μια ιδέα. Να ζητήσει από κάθε αμερικανό λίγα δολάρια. Αρκετοί δημοσιογράφοι χλεύασαν την ιδέα του αλλά σύντομα ο Ομπάμα μάζεψε 50 εκατομμύρια από δωρεές 5 και 10$ μέσω διαδικτύου. Και τελικά συγκέντρωσε περί τα 500 εκατομμύρια και τα μισά από αυτά προέρχονταν από δωρεές κάτω των 200$.
Τα «ίδια» συνέβησαν πριν μερικές μέρες και στη Γερμανία. Ο ξεχασμένος Λαφοντέν αντικατέστησε τα πολλά λόγια της αριστεράς με 2-3 ξεκάθαρες ιδέες. Πρόταση για «διπλοκόκκινη πράσινη» κυβέρνηση συνεργασίας – αποχώρηση από τους πολέμους – και αύξηση στους κατώτερους μισθούς. Και έτσι έκανε το 8%, 12%!
Κάπως έτσι λοιπόν αλλάζει ο κόσμος. Ευκολότερα από ότι διαδίδουν οι λάτρεις της ακινησίας, αυτοί που θεωρούν ότι «τίποτε δεν θα αλλάξει όποιος κι αν είναι πάνω». Προεκλογικά ο Γιώργος Παπανδρέου είπε «όχι αφίσες» και τις επόμενες ημέρες όλοι οι αντίπαλοι του, είτε από φόβο είτε από ζήλια τον ακολούθησαν. Και έτσι οι Έλληνες έσωσαν σε αυτό τον προεκλογικό αγώνα ένα δάσος. Σας θυμίζω ότι πριν από λίγους μήνες στις ευρωεκλογές πετάχτηκαν σχεδόν 100 τόνοι χαρτιού (για να παραχθεί ένας τόνος χαρτιού κόβονται σχεδόν 20 δέντρα– οπότε κάντε τον λογαριασμό).
Μα θα μου πείτε είναι τόσα σημαντικό ότι φέτος δεν πνιγήκαμε στο χαρτομάνι; Είναι γιατί αποδεικνύει πόσα εύκολα αλλάζουν νοοτροπία οι Έλληνες. Αρκεί να υπάρχει μια ιδέα, μια απόφαση και ένας ηγέτης (που στην μια περίπτωση ρίχνει το πλοίο στα αβαθή και στην άλλη κάνει πάλι σπουδαία τη Ρώμη).

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News