Η πολύ καλή σχέση μου με την Τροχαία έχει τις ρίζες της στη δεκαετία του ’60. Γνωρίζαμε ότι σ’ αυτήν υπηρετούσαν οι μη βαμμένοι «εθνικόφρονες» και σ’ αυτούς καταφεύγαμε, όταν μας στρίμωχναν οι ροπαλοφόροι συνάδελφοί τους, στις διαδηλώσεις. Τους πλησιάζαμε κι εκείνοι δήλωναν στους συναδέλφους κυνηγούς μας: «τα παιδιά είναι μαζί μου». Κι έτσι γλιτώναμε το ξύλο. Χτες, όμως, η Τροχαία μου τα χάλασε. Δεν ξέρω, τίνος ήταν η φαεινή ιδέα να δημοσιοποιήσουν την περίπτωση της τροχονόμου που άλλαξε φύλο και τώρα αναρρώνει, ευρισκόμενη σε άδεια. Μπορεί το θέμα να μοιάζει «πιασάρικο» αλλά, στην πραγματικότητα, ρίχνει ένανάνθρωπο στον λάκκο με τα θηρία. Έτυχε ήδη να έχω ακούσει και διαβάσει του κόσμου τα ηλίθια, τάχα μου σκωπτικά, σχόλια. Τα «σηκώνει» το θέμα και λίγο νοιάζει το δράμα που περνάει ο άνθρωπος, ο οποίος αναγκάστηκε να καταφύγει σ’ αυτή τη λύση. Λαχαίνει να έχω ζήσει από κοντά παρόμοια εμπειρία.

Πριν από καμιά σαρανταριά χρόνια, φίλος καλός παντρεύτηκε, απέκτησε κόρη, όλα καλά ως τη στιγμή που το παιδί, μωρό ακόμα, πριν καν πάει βρεφονηπιακό σταθμό, άρχισε να διαμαρτύρεται για ενοχλήσεις σε «περίεργο» σημείο. Ο φίλος άρχισε να το ψάχνει. Του σύστησα παλιό συμμαθητή μου, τότε επιτυχημένο παιδοχειρουργό. Την εξέτασε, υπέθεσε όγκο στα πέριξ των γεννητικών οργάνων, κατέληξαν σε εγχείριση. Νύχτα, μετά το χειρουργείο, ο παλιός συμμαθητής μού τηλεφώνησε βαθιά προβληματισμένος:

«Δεν υπάρχει όγκος. Το παιδί διαθέτει κρυμμένους μέσα του δυο όρχεις. Είναι αγόρι, κακώς το άφησαν κορίτσι. Δεν ήξερα, τι να κάνω. Το έκλεισα και το έραψα».

«Μπορεί να αλλάξει φύλο;»,ρώτησα.

«Μπορεί, αλλά πρέπει να το αποφασίσουν οι γονείς», απάντησε.

Δεν το αποφάσισαν. Ύστερα από ενός χρόνου παλινωδίες, ο φίλος προτίμησε, αντί να επιλέξει κάποια λύση, να πιει φυτοφάρμακο και να αυτοκτονήσει. Πέθανε μέσα σε φρικτούς πόνους. Όταν πια συνήλθε από το σοκ, η χήρα ξεκίνησε επώδυνο μαραθώνιο αναζήτησης. Γνώριζε αγγλικά, έμαθε και ρωσικά, προχώρησε σε επαφές με ειδικούς επιστήμονες. Κατέληξε στην Αγγλία. Οι εκεί γιατροί αποφάνθηκαν ότι το παιδί (πλησίαζε πια να τελειώσει το δημοτικό) έπρεπε να παραμείνει κορίτσι. Έβγαλαν τους όρχεις, διάνοιξαν το αιδοίο που έμοιαζε ατροφικό, και το «έντυσαν» για προφύλαξη.

Το παιδί μεγάλωσε βυθισμένο στην αυτοαπομόνωση και τα μύρια ψυχολογικά προβλήματα. Η μητέρα του προτίμησε να χαθεί από φίλους και γνωστούς. Δεν γνωρίζω τι έχουν απογίνει. Εκείνο που ξέρω είναι ότι δεν μπορεί ο κάθε άσχετος να κάνει ηλίθιο χιούμορ με μια τέτοια περίπτωση. Ούτε η Τροχαία να την δημοσιοποιεί αβασάνιστα.

Αυτά.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News