Αν θέλετε να δείτε να φεύγει η ζωή από το πρόσωπό μου, βάλτε με να μιλήσω μπροστά σε ακροατήριο. Η καρδιά μου χτυπάει στο στομάχι και η ανάσα τρέχει μαραθώνιο. Είναι ακριβώς όπως στο Δημοτικό, όποτε με φώναζαν να πω την πρωινή προσευχή μπροστά σε όλους τους μαθητές. Το άγχος ήταν πολύ μεγαλύτερο την περίοδο του Πάσχα, που για κάποιο λόγο τον οποίο αγνοώ, αντί του «Πάτερ ημών», λέγαμε το «Πιστεύω». Ένα άγχος που καταπολέμησα αργοπορώντας εσκεμμένα τα πρωινά ώστε να χάνω την προσευχή. Στο Γυμνάσιο, βρήκα επίσης τέχνασμα ώστε να αποφεύγω τον εκκλησιασμό χωρίς να παίρνω απουσία: πήγαινα, αλλά φορούσα παντελόνι. Όλα αυτά τα θυμάμαι με ζωηρές λεπτομέρειες κι όμως δεν θυμάμαι ποτέ να ζήτησαν από τους γονείς μας να υπογράψουν υπεύθυνη δήλωση πως είμαστε κατάλληλα προετοιμασμένοι ώστε να κοινωνήσουμε. Όπως ίσως γνωρίζετε ήδη, κάτι τέτοιο συνέβη στο Δημοτικό του χωριού Κεντρί του Δήμου Ιεράπετρας. Όταν το διάβασα, μου γεννήθηκε η εύλογη απορία: πόθεν προκύπτει η υποχρέωση υπογραφής τέτοιας υπεύθυνης δήλωσης;

Αναζητώντας την απάντηση, οδηγήθηκα στην εγκύκλιο Φ200/21/16/139240/26-11-1977 ΥΠ.Ε.Π.Θ., την εγκύκλιο Γ/6251/22-10-1979 ΥΠ.Ε.Π.Θ. και το Προεδρικό Διάταγμα 201/98 (άρθρο 13, παρ. 9). Για το τελευταίο, η ανεύρεση ήταν εύκολη. Πας στο site του Εθνικού Τυπογραφείου. Τα δύσκολα έρχονται με τις εγκυκλίους. Μετά από δύο ώρες επισταμένης αναζήτησης, τα μοναδικά αποτελέσματα που εμφανίστηκαν ήταν αποσπάσματα των εγκυκλίων σε διάφορα blogs. Φυσικά και δεν μου αρκούσαν. Αν κάτι έχω μάθει τα τελευταία χρόνια, είναι ποτέ να μην επαναπαύεσαι σε αποσπασματικές παραθέσεις κειμένων· πάντα να βρίσκεις το πρωτότυπο. Αυτό όμως είναι αντικειμενικά αδύνατον εν προκειμένω, σας διαβεβαιώ. Δοκίμασα κάθε πιθανό συνδυασμό λέξεων-κλειδιών και το καλύτερο που μπόρεσα να βρω ήταν το site Εγκυκλίων Διεύθυνσης Δημοτικής Εκπαίδευσης, το οποίο πάει πίσω μέχρι το 2003. Έως το 1977, απέχουμε 26 χρόνια και μια απελπισία. Σαν αυτή που με είχε κυριεύσει. Παρόλα αυτά, συνέχισα να ψάχνω.

Σε ένα forum, με τα ίδια αποσπάσματα των εγκυκλίων που υπάρχουν παντού, ανέφεραν πως σύμφωνα με Δελτίο Τύπου του Υπουργείου Παιδείας στις 24-02-2005, δεν είναι υποχρεωτική η εξήγηση των λόγων για τους οποίους δεν θες να συμμετέχεις στον εκκλησιασμό. «Ενδιαφέρον» σκέφτηκα και άρχισα να ψάχνω και για αυτό. Και τότε, ήρθε η μεγαλύτερη αγανάκτηση. Στο site του Υπουργείου Παιδείας, τα Δελτία Τύπου έχουν χρονολογικό «πάτο» το 2010.

Εν ολίγοις, έχουμε δύο εγκυκλίους από το 1977 και το 1979, που δεν υπάρχουν πουθενά δημοσίως, και τον διαδικτυακό χώρο ενός υπουργείου, που διατηρεί αρχείο μόνο 4 χρόνων, σαν να μην υπήρξε ποτέ υπουργείο πιο πριν. Τι συμβαίνει λοιπόν αν κάποιος πολίτης θέλει να ενημερωθεί για κάποιο θέμα το οποίο έχει ρυθμιστεί, φερ' ειπείν, προ τριακονταετίας; Πρέπει να απευθυνθεί στο υπουργείο; Ή μήπως, να εμπιστευτεί διάφορα blogs; Μπορεί βέβαια να αρχίσει και την προσευχή -άνευ ακροατηρίου για όσους αγχώνονται.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News