Είμαι άνθρωπος φύση αισιόδοξος. Ακόμη και στα πολύ δύσκολα -πάντοτε θα υπάρχουν χειρότερα, για όλους μας- που περνάμε τώρα, παλεύω να διακρίνω κάτι καλύτερο που θα βγει απ' όλα αυτά. Αρνούμαι να δεχθώ ότι δεν έχουμε κάτι να κερδίσουμε. Όταν με ρωτούν, από πού αντλώ την αισιοδοξία μου, εγώ απαντώ: γιατί αποκλείεται οι επόμενες γενιές, τα σημερινά παιδιά -τα παιδιά μας- να επαναλάβουν τα δικά μας λάθη. Τόση ανικανότητα, τόση λαμογιά και τόση στενομυαλιά, δύσκολα θα ξανα-συσσωρευτεί σε έναν τόπο.
Κι όταν με ρωτούν: και πώς διασφαλίζει κανείς, ότι δεν θα ξανασυμβούν τα ίδια;

Εγώ απαντώ: είναι πολύ σκληρό – αλλά είναι η αλήθεια… Τα παιδιά που θα δουν τον πατέρα τους να σκύβει το κεφάλι, γιατί έμεινε (άδικα – δεν υπάρχει δικαιοσύνη σε αυτό, αλλά συμβαίνει) χωρίς μεροκάματο ή να δακρύζει, γιατί χάνει την υπερηφάνεια και την αξιοπρέπειά του, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να το ξεχάσουν. Και, μέσα τους, σε κάθε απόφαση που θα κληθούν να λάβουν στο μέλλον, θα επαναλαμβάνουν πάντοτε δύο λέξεις. Ποτέ ξανά.

Το μέλλον μίας κοινωνίας κρίνεται από τα παιδιά. Ανατρέχουμε, από σήμερα, για δεύτερη φορά σε αυτά, ζητώντας τις δικές τους απαντήσεις. Έχουμε να μάθουμε από αυτά που μας λένε. Έχουμε την υποχρέωση να τα ακούσουμε, γιατί το δικό τους αύριο -οι ζωές τους- παίζονται κορώνα-γράμμματα από τις επιλογές των ηγεσιών που εμείς αναδεικνύουμε. Κάποτε, το σύνθημα “θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο”, ακουγόταν στα αυτιά μας σαν κλισέ. Σαν ουτοπία. Εδώ που βρισκόμαστε, είναι πλέον υπόθεση ζωής και θανάτου, να κάνουμε την ουτοπία – πραγματικότητα. 

Το 2012 προσκαλέσαμε τους μαθητές της Ελληνογερμανικής Αγωγής, να γράψουν εδώ στο protagon για όσα ζουν και σκέφτονται στην ενότητα “Μεγαλώνοντας στην Ελλάδα της κρίσης”.
Είναι ώρα να περάσουμε από τις διαπιστώσεις στις προτάσεις. Αν υπάρχει ένα πράγμα, στο οποίο μπορούμε όλοι να συμφωνήσουμε, είναι ότι από το σκοτάδι δεν πρόκειται να βγούμε ένας-ένας. Η κινητήρια δύναμη μίας κοινωνίας είναι η ενότητα και η συνοχή της. Αυτή που δέχεται απανωτά πλήγματα, αλλά οφείλουμε να διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού. “Όλοι μαζί”, σημαίνει -δίνω τη δική μου ερμηνεία- ο ένας για τον άλλον. Σημαίνει μία τεράστια αλλαγή…
  
Για αυτή την αλλαγή ζητήσαμε να γράψουν φέτος οι μαθητές του Λυκείου και του Γυμνασίου της Ελληνογερμανικής Αγωγής. Διαβάζοντας τα πρώτα κείμενα, στέκομαι σε μία ερώτηση και σε μία απάντηση και διαπιστώνω ότι πετύχαμε φλέβα χρυσού.
– Tί θα πει “αλληλεγγύη”;
– “Βοήθεια είναι να πάψεις αυτή την παράταιρη επιθυμία να κατακτήσεις τον κόσμο”.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News