Σήμερα Κυριακή 26 Ιουνίου είναι η παγκόσμια ημέρα ενάντια στα ναρκωτικά. Γιορτάζεται εδώ και χρόνια.  Ποτέ δεν το είχα πάρει χαμπάρι.  Μέχρι που κάποιο χεράκι με πήρε και βήμα-βήμα με έβαλε σε έναν άγνωστο κόσμο μέσα και έξω από την φυλακή σε οργανωμένες κοινότητες που τα μέλη τους παλεύουν να αποτοξινωθούν από την χρήση. Θα μου πείτε τόσο δύσκολο είναι; Για να ξέρετε λοιπόν η σωματική αποτοξίνωση κρατά λίγες μέρες, το σώμα συνέρχεται.  Η ψυχή και ο νους όμως χρειάζονται χρόνια και μέσα σ’ αυτές τις κοινότητες αυτό παλεύουν, την ψυχή και τον νου.

Για να σε δεχτούν σχεδόν δίνεις εξετάσεις, πρέπει κυρίως να είσαι «Στεγνός» όχι μόνο από ναρκωτικά, αλλά και από οποιαδήποτε ψυχοφάρμακα ή ηρεμιστικά.  Πρέπει να είσαι νηφάλιος, να είσαι εσύ ο εαυτός σου, να ξέρεις το πρόβλημά σου, να το κουβαλάς και να θέλεις να το ξεφορτωθείς. Οι θεραπευτές δεν ξεγελιούνται εύκολα, είναι πολύ πεπειραμένοι, έχουν περάσει και αυτοί τα λούκια τους και αναγνωρίζουν εύκολα την τίμια πρόθεση από την προσποίηση. Βρέθηκα στον Κορυδαλλό λίγες εβδομάδες πριν τις 26 Ιουνίου.  Η μικρή κοινότητα, των παιδιών που παλεύουν να αποτοξινωθούν, μαζεύτηκε να αποφασίσει πώς να γιορτάσει και αυτή τούτη τη μέρα.

Μια χούφτα άνθρωποι μέσα στην φυλακή. Τι να γιορτάσει; Τι να οργανώσει; Τι δεξίωση να κάνει; (sic) Κι όμως θέλαν να γιορτάσουν, θέλαν να γιορτάσουν για να στείλουν ένα μήνυμα.  Για την προσπάθεια που κάνουν, για το πόσο καλύτερα αισθάνονται που σιγά-σιγά η μούργα της ουσίας φεύγει από πάνω τους. Άντε να κάνουμε ένα ποδοσφαιρικό αγώνα. Άντε να φωνάξουμε  τους κρατούμενους που βρίσκονται στην δοκιμασία ένταξης  στην κοινότητα να περάσουν μια μέρα μαζί μας να δούνε τι γίνεται εδώ και πως δουλεύουμε το πρόβλημά μας. Μια ιδέα φρέσκια έπεσε. Να ενημερώσουμε με ένα φυλλάδιο όλους τους κρατουμένους για την προσπάθεια. Μήπως και όσοι θέλουν αρχίσουν να το συζητάνε. Η ιδέα άρεσε. Θέλει μελέτη όμως γιατί μια προκήρυξη στις φυλακές  είναι σχεδόν ανταρσία. Πρότεινα μια εξωστρέφεια, ένα γράμμα στους αρχισυντάκτες των εφημερίδων. Για όλη την προσπάθεια που γίνεται από το ΚΕΘΕΑ να το μάθει ο κόσμος και να μην νομίζει ότι η κοινωνία είναι αγγελικά πλασμένη. 

Κάποιοι δεν ήθελαν.
– δεν θέλω να μας λυπηθεί κανένας, είπε κάποιος
– δεν θα το κάνουμε για να μας λυπηθούν, είπε κάποιος άλλος, θα το κάνουμε για να καταλάβει ο κόσμος πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα της εξάρτισης.

Σήμερα είναι 26 Ιουνίου. Οι γιορτές έχουν πια τελειώσει μια και την Κυριακή το κέντρο είναι κλειστό. Ακόμα και οι θεραπευτές θέλουν μια μέρα ξεκούρασης. Ήθελα να ξέρετε ότι γίνεται μεγάλη προσπάθεια να βοηθηθούν εξαρτημένα άτομα μέσα και έξω από τις φυλακές, να σπάσουν τα δεσμά τους με την εξάρτησή τους. Η πάλη είναι σκληρή από όλες τις πάντες.  Θεραπευτές, εθελοντές, εξαρτημένοι κρατούμενοι, όλοι πιστεύουν ότι υπάρχει καλύτερη ζωή και όλοι παλεύουν γι’ αυτήν.

Αν τους δείτε άντρες ή γυναίκες δεν θα πιστέψετε ποτέ ότι είναι στη φυλακή για κάποιο έγκλημα. Είναι όλοι άνθρωποι ήρεμοι, άνθρωποι που αρχίζουν και τα βρίσκουν με τον εαυτό τους, άνθρωποι που έχουν ένα σκοπό, άνθρωποι που αποφάσισαν να πετάξουν τις ουσίες στον υπόνομο. Κι όμως κουβαλάνε ποινές δίκαιες ή άδικες που πολλές φορές φτάνουν τα δις ισόβια. Κοριτσάκια 21 χρονών, αγόρια που τα έπιασαν στα σύνορα και έμαθαν ελληνικά μέσα στις φυλακές. Προέρχονται απ’ όλες τις κοινωνικές τάξεις. Πλούσιοι, φτωχοί, μορφωμένοι, αμόρφωτοι.  Παλεύουν. Πίσω από τα κάγκελα και συγκεντρώνονται στην προσπάθειά τους για να μην τα βλέπουν.

Φορέας όλης αυτής της προσπάθειας είναι το ΚΕΘΕΑ. Δυστυχώς το ΚΕΘΕΑ είναι ένας υποψήφιος οργανισμός να κλείσει λόγω των περικοπών του δημόσιου τομέα. Σκεφτείτε και ευαισθητοποιηθείτε.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News