Για άλλη μία φορά τα Πανεπιστήμια είναι κλειστά -όχι μεταφορικά αλλά κυριολεκτικά: Καταληψίες φοιτητές έχουν τοποθετήσει λουκέτα σε εισόδους γραφείων, αιθουσών και βιβλιοθηκών, έτσι ώστε πέραν της ‘Συντονιστικής Επιτροπής Καταλήψεων’ να μην μπορεί να εισέλθει κανείς.

Φοιτητές που διαφωνούν, το διοικητικό προσωπικό, και οι διδάσκοντες δεν έχουν πρόσβαση στα πανεπιστημιακά κτήρια. Όσοι καθηγητές έχουν άμεση ανάγκη να μπουν στα γραφεία τους, π.χ. για να συλλέξουν σημαντική αλληλογραφία, πρέπει να διαπραγματευθούν με την εκάστοτε ‘Επιτροπή’, ώστε να εξασφαλίσουν την άδειά της -και σε αρκετές περιπτώσεις αυτή η άδεια πρόσβασης τους στερείται.

Η έναρξη της εξεταστικής περιόδου έχει αναβληθεί επ' αόριστον. Το πώς και πότε γίνονται οι εξετάσεις είναι κάτι που ορίζεται από το σύνολο των καθηγητών ενός τμήματος με βάση επιστημονικά και παιδαγωγικά κριτήρια, αλλά υπό τις παρούσες συνθήκες-και όπως έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν- οι καταληψίες αποφασίζουν και διατάσσουν και για το φλέγον αυτό ζήτημα.

Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ ο νόμος έχει περάσει με συντριπτική πλειοψηφία από τη Βουλή και παρά το παράνομο και παράλογο του πράγματος οι αντιδράσεις των άμεσα ενδιαφερόμενων είναι χλιαρές και μουδιασμένες, τα αντανακλαστικά τους ιδιαίτερα αργά. Αφενός οι φοιτητές που διαφωνούν με τις καταλήψεις ή έστω επιθυμούν να γίνει η εξεταστική απλώς ανταλλάσσουν μηνύματα στο φέισμπουκ, αποφεύγοντας να πάρουν ανοικτά θέση εκεί που ο λόγος τους θα μπορούσε να καθορίσει την έκβαση της κατάστασης, δηλ. στις φοιτητικές συνελεύσεις και στις ‘επιτροπές αγώνα’.

Αφετέρου, αρκετοί καθηγητές φαίνεται ότι θέλουν να αποφύγουν οποιαδήποτε ρήξη με τους φοιτητές όχι απαραίτητα επειδή συμφωνούν μαζί τους αλλά για να διατηρήσουν την εύνοια τους, όπως συνήθιζαν επί σειρά ετών. Η εύνοια αυτή ήταν καθοριστική για την ακαδημαϊκή προαγωγή ή τη διοικητική αναρρίχηση οποιουδήποτε καθηγητή. Με τον νέο νόμο όμως αυτή η εξάρτηση κόπηκε. Ωστόσο πολλοί καθηγητές είναι ως εάν να συνεχίζουν να ζουν υπό το καθεστώς της. Αντίστοιχα, φοιτητές οι οποίοι δεν ανήκουν σε κάποιο κόμμα νιώθουν απροστάτευτοι και διστάζουν να αντιδράσουν άμεσα.

Τα πράγματα πάντως είναι πιο περίπλοκα από ότι υπονοεί μερίδα του Τύπου. Δεν είναι βέβαιο, π.χ., ότι όποιος καθηγητής δεν συμφωνεί με τον Νόμο, θέλει οπωσδήποτε να μπαίνουν λουκέτα στις αίθουσες διδασκαλίας. Ούτε ισχύει ότι όποιος δεν θέλει να ακυρωθούν οι εξετάσεις, το κάνει επειδή θεωρεί το Νόμο άψογο και πέραν πάσης κριτικής. Η αναταραχή όντως εξυπηρετεί διάφορες ομάδες που η ανέξοδη επαναστατική γυμναστική δεν τους αφήνει και πολύ χρόνο για ανοικτό διάλογο σε ανοικτά πανεπιστήμια. Όμως δεν είναι σίγουρο ότι τέτοιες ομάδες νοιάζονταν ποτέ ιδιαίτερα για την ουσιαστική βελτίωση του Δημόσιου Πανεπιστημίου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News