Legalize(d)?
Legalize(d)?
Παραγγέλνω πρώτος-πρώτος πέντε φανέλες σε όποιον σκεφτεί ν’ αρχίσει να τις φτιάχνει. Ακριβώς όπως γίνεται με τις ομάδες που οι οπαδοί πηγαίνουν και αγοράζουν τις φανέλες με τα ονόματα των παικτών. Όσοι μιλούν από χθες για ήττα και προσκύνηση τη Κυβέρνησης βλέπουν ποδοσφαιρικά ένα θέμα καθαρά κοινωνικό. Το αντιμετωπίζω λοιπόν κι εγώ ποδοσφαιρικά. Στις δικές μου φανέλες θα έχει ονόματα όπως Αμπντούλ, Σαΐντ, Χασάν. Θα τις φορώ τώρα την άνοιξη και νομίζω πως θα μεγαλώσει η συλλογή μου και με άλλες φανέλες ανθρώπων. Που τώρα περνούν από δίκες με πολύ βαριές κατηγορίες. Με τους μάρτυρες κατηγορίας να αυτο-εξευτελίζονται ενώ τελικά οι δικαστικές αποφάσεις φαίνεται πως θα αποδώσουν όση δικαιοσύνη στέρησαν από τους υποδίκους οι διωκτικές αρχές.
Κατεβαίνω τη Λεωφόρο Κηφισσίας και εκεί λίγο πριν την Αμερικανική Πρεσβεία, στο απέναντι πεζοδρόμιο, σε μια πολυκατοικία-παράρτημα του Ιπποκρατείου ανεμίζει η ελληνική σημαία, αυτή της «θαλάσσης» μόνο που είναι κρεμασμένη ανάποδα. Έλληνες αιώνια παιδιά έλεγαν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, αιώνιοι καραγκιόζηδες θα έλεγαν σήμερα. Είμαστε πατριώτες πιστοί στην Ελλαδάρα αλλά ούτε τη σημαία της δεν ξέρουμε να σηκώσουμε σωστά.
Είμαστε πατριώτες αλλά ούτε τους νόμους της Ελλάδας δεν ξέρουμε να διαβάζουμε. Από τα χαράματα οι ακροδεξιοί ουρλιάζουν για τη συμφωνία με τους μετανάστες. Με «νομικά» επιχειρήματα μάλιστα. Πώς συμφώνησε μαζί τους ο Υπουργός, λένε, αφού στο νόμο μέσα αναφέρεται ότι όποιος αλλοδαπός είναι υπαίτιος αναταραχής και ποινικά κολάσιμης πράξης δεν δικαιούται να εξεταστεί η περίπτωσή του; Αφού εκκρεμεί η διερεύνηση της υπόθεσης με την παραβίαση του ασύλου στη Νομική Σχολή δεν εδικαιούντο τάχα, όπως επέμενε ο ψευδεπίγραφος Άδωνις, να πάρουν όσα τους έδωσε(;) ο Υπουργός. Και ρωτάω: Μέχρι σήμερα, ακόμη και τα παιδιά στο σχολείο, μαθαίνουν ότι πριν από την έκδοση καταδικαστικής απόφασης κανένας δεν θεωρείται ένοχος. Άρα, αφού δεν έχει καν οριστεί δικάσιμος πώς θα πρέπει να θεωρούνται ένοχοι πρόκλησης επεισοδίων και να μην τύχουν της μεταχείρισης που υποσχέθηκε ο Υπουργός;
Είμαστε πατριώτες αλλά ούτε τη γλώσσα μας δεν ξέρουμε να χειριστούμε. Την προηγούμενη εβδομάδα διάβασα στη Lifo μια συνέντευξη της καλής ηθοποιού Μάγιας Λυμπεροπούλου. Εκεί, ανάμεσα σε άλλα λέει ότι στην Ελλάδα φτιάξαμε τη λέξη «κουλτουριάρης» να ηχεί όμοια με τη λέξη ψωριάρης και την χρησιμοποιούμε έτσι. Προσθέτω ότι τις προηγούμενες ημέρες κάναμε και τη λέξη «αλληλέγγυος» να έχει μια κακή σημασία. Αν είναι δυνατόν η έννοια της αλληλεγγύης να βρωμίζεται με αυτό τον τρόπο. Για τους «αλληλέγγυους», που κατηγορήθηκαν για κομματική εκμετάλλευση των μεταναστών, ενώ δεν είμαι οπαδός του κόμματος που κατηγορήθηκε ότι έκανε όλα αυτά υστερόβουλα, έχω να καταθέσω μόνο ένα πράγμα που γνωρίζω καλά. Κάποια κοπέλα μετά τη δουλειά της ήταν από αυτούς που πήγαιναν στο σπίτι της απεργίας και έπαιρναν τα βρώμικα ρούχα, τα έπλεναν, τα στέγνωναν, τα σιδέρωναν και τα πήγαιναν πίσω. Αυτή η κοπέλα ούτε Υπουργός πρόκειται να γίνει ποτέ, ούτε να τη βραβεύσει η Ακαδημία. Το μόνο που κέρδισε είναι ο δυσφημιστικός τίτλος: «αλληλέγυος».
Ας σταματήσουμε να βλέπουμε εχθρικά τους αλλοδαπούς που θέλουν να ζήσουν και να δουλέψουν νόμιμα εδώ. Ας αποφασίσουμε ότι η αρμονική συμβίωση θα μας κάνει να ζούμε κάπως καλύτερα. Και ας βγάλουμε από το μυαλό μας σκέψεις που ούτε η πρακτική αριθμητική δεν επιβεβαιώνει. Έχω βαρεθεί να μου γράφουν στα σχόλια: Οι μετανάστες που στέλνουν τα λεφτά έξω. Απαντώ λοιπόν: Πρώτον το να φάνε και κάποια φτωχά παιδιά, αδέλφια, μια καταδικασμένη σε ισόβια φτώχεια σύζυγος σε μια μακρινή χώρα δεν με χαλάει και τόσο. Δεύτερον, θεωρώ ότι πριν προλάβουν αυτοί να γονατίσουν την ελληνική οικονομία στέλνοντας τα «εκατομμύρια» τους κάποιοι άλλοι γνήσιοι και καθαρόαιμοι Έλληνες είχαν στείλει έξω δισεκατομμύρια. Υποθέτω ότι και η οργή μας γι’ αυτούς θα έπρεπε να είναι κατά χίλιες φορές μεγαλύτερη. Είναι όμως;
Δεν πανηγυρίζω (σαν χαζο-Υπουργός), ελπίζω.
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News