Η διαδρομή αυτού του συστήματος συμπίπει με τη χρονική περίοδο επώασης της κρίσης. Δεν θα μπω εδώ σε συζήτηση για το αν η κρίση αυτή είναι ή δεν είναι ελληνική. Γιατί αν πάρουμε στα σοβαρά τη θεωρία ότι η κρίση είναι “εισαγωγής”, τότε αυτός που θα την υποστηρίξει πρέπει και να αθωώσει “λόγω αμφιβολιών” όλους εκείνους που η ελληνική κοινωνία θεωρεί συνυπεύθυνους – αν όχι υπαίτιους.

Εδώ και τρία χρόνια, δηλαδή από τότε που συνειδητοποιήσαμε πως η κρίση μπήκε στο σπίτι μας, το ίδιο σύστημα – μη γελιέστε από την εναλλαγή των προσώπων σε ρόλους ή τις μετακινήσεις προσώπων από τη μία κομματική στέγη στην άλλη – πασχίζει να διαχειριστεί την κατάσταση. Ελάχιστα καταφέρνει. Ξεκίνησε με την ψευδαίσθηση ότι θα ξεγλιστρούσε υπογράφοντας δεσμεύσεις που δεν σκόπευε να υλοποιήσει. Πίστεψε ότι αυτό θα κρατήσει λίγο, γιατί αργά ή γρήγορα οι Ευρωπαίοι θα κουραστούν με την περίπτωσή μας, θα βαρεθούν να προσπαθούν να μας αλλάξουν και στο τέλος θα συμβιβαστούν με την ιδέα, οπότε θα προτιμήσουν να πληρώσουν για τη διάσωση μίας “φθηνής” χώρας, προ του μεγάλου κινδύνου για την ευρωζώνη. Έκαναν ένα βήμα μπρος το πρωί και δύο πίσω κάθε βράδυ. Στην πορεία, όμως, στριμώχτηκαν. Οι Τροϊκανοί αποδείχθηκαν πολύ καλά δασκαλεμένοι από τους Γερμανούς και, σε ορισμένες περιπτώσεις, βασιλικότεροι των Βασιλέων τους. Μετά τις διπλές εκλογές, το πολιτικό σύστημα συνειδητοποίησε ότι έλαβε (πιθανότατα, για τελευταία φορά) την εντολή να κυβερνήσει τον τόπο. Η εντολή ήταν μία λέξη: “Ευρώπη”. Μόνο που η υλοποίησή της οδηγεί το πολιτικό μας σύστημα σε μετωπική σύγκρουση με τον εαυτό του: απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων που μέχρι πρότινος αποτελούσαν την εμπροσθοφυλακή του συστήματος, κατάργηση προνομίων που είχαν απονεμηθεί ως παράσημα για την πίστη στο κόμμα, πόλεμος με τις συντεχνίες που αποτελούσαν τα αγαπημένα παιδιά των κομματικών ηγεσιών, ιδιωτικοποιήσεις και απόπειρες (αποσπασματικές ή υποκριτικές μέχρι στιγμής) για πάταξη της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής, που στρέφονται μοιραία εναντίον των “προνομιούχων” της Ελλάδας των τελευταίων 30 χρόνων.

Αυτή η σύγκρουση κρίθηκε σε μεγάλο βαθμό με την ψήφιση των μέτρων. Η Ελλάδα δεν μπορεί να γυρίσει πίσω και να ανακαλέσει την δέσμευση, ότι θα προσπαθήσει να αλλάξει (εδώ δεν μιλάμε για τη φορολογία και τα εισοδήματα – όπου το σύστημα αποδείχθηκε ικανότατο να κόψει μισθούς, συντάξεις και να επιβάλει φόρους – αλλά για τα υπόλοιπα). Όχι γιατί ψηφίστηκε ένα Πολυνομοσχέδιο. Ούτε επειδή οι Ευρωπαίοι φαίνονται αποφασισμένοι να μας πάνε “καροτσάκι” τα επόμενα χρόνια. Αλλά, πρωτίστως, επειδή δεν υπάρχει άλλος τρόπος να ξεκολήσουμε από το βάλτο όπου εγκλωβιστήκαμε και επειδή το σενάριο μίας “λαϊκής εξέγερσης” τώρα πια δεν αποτελεί επιστημονική φαντασία. Ωστόσο, από εδώ κι εμπρός, κάθε αυτονόητη κίνηση για μεταρρύθμιση, αναδιαμόρφωση ή κατάργηση τμημάτων του κρατικού μηχανισμού θα ισοδυναμεί με αυτοκατάργηση ενός μέρους του πολιτικού συστήματος.

Ολα αυτά, ακόμη και αν δεν τα καταλαβαίνουν ή δεν θέλουν να τα πιστέψουν κόμματα και πολιτικά πρόσωπα, κατά βάθος τα διαισθάνονται. Τα φαινόμενα υστερίας (γιατί περί αυτού πρόκειται) που παρατηρήθηκαν στη Βουλή τις τελευταίες ημέρες, εγώ προβλέπω ότι θα πυκνώσουν στην συνέχεια. Γιατί αυτό το πολιτικό σύστημα έχει εκπαιδευθεί στο να ανακυκλώνεται τρώγοντας τις σάρκες του και να φανατίζει την κοινωνία με κραυγές και συνθήματα, αλλά ουδέποτε μπόρεσε να δώσει αληθινές μάχες – εκτός του κοινοβουλίου και της ψήφισης (συχνά ανεφάρμοστων) νομοσχεδίων ή άρθρων. Αυτά που ψήφισε την περασμένη εβδομάδα, δεν θέλει ούτε να διανοηθεί ότι θα τα μετουσιώσει σε πολιτική πράξη. Ποιό θα έπρεπε να είναι το θέμα της συζήτησης στη Βουλή την περασμένη εβδομάδα; Το αύριο, η επανεκκίνηση της οικονομίας, ένα στοιχειώδες χρονοδιάγραμμα για όσα μπορούμε ή θέλουμε να κάνουμε τα επόμενα, δύσκολα και σκληρά χρόνια…

Αντί αυτού τί ακούσαμε; Kραυγές και απειλές περί καταψήφισης (άνευ σημασίας), αλλά ούτε μία σοβαρή πρόταση. Ούτε υποψία σχεδίου… Κόμματα με ημερομηνία λήξης, πρόσωπα που παλεύουν να ξεφύγουν από θνησιγενή σχήματα, χωρίς να έχουν όμως καμία πιθανότητα πολιτικής επιβίωσης έξω από αυτά! Αυτό που ακούμε, είναι το κύκνειο άσμα τους.

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News