Η αντιπαράθεση στο πλαίσιο του υπουργικού συμβουλίου, η οποία κατέληξε στο να μην απελευθερωθεί για μία ακόμα φορά ο κλάδος των ταξί, υπογραμμίζει ενα ακόμα κρυφό δίλημμα αυτών των εκλογών: θα εξακολουθήσουν τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας να είναι αιχμάλωτα της θάλασσας των μικροιδιοκτητών που ζούν απο την φοροδιαφυγή και τις κακής ποιότητας υπηρεσίες ή θα άρουν τα εμπόδια, δίνοντας την δυνατότητα σε νέους "παίκτες" να μπούν στην αγορά ,προσφέροντας φθηνότερες και καλύτερες υπηρεσίες, εξαφανίζοντας ταυτόχρονα μεγάλες ομάδες μικροεπαγγελματιών. Δέν αποκλείεται, ως υπάλληλοι στις νέες εταιρείες ταξί, οι σημερινοί ιδιοκτήτες να ζούν καλύτερα αλλά αυτό δέν τους ενδιαφέρει επειδή, οπως οι υπάλληλοι των αλυσσίδων φαρμακείων ή οι δημοσιογραφοι σε μεγαλύτερες επειχειρήσεις ΜΜΕ, απλά δεν το γνωρίζουν και το φοβούνται.

Τα δύο κόμματα εξουσίας διασφάλιζαν μέχρι σήμερα την κυριαρχία τους σε μία αγραφη συμφωνία με εκείνους που εκφράζουν τη θάλασσα των μικροιδιοκτητών. Η μεταρρύθμιση της ελληνικής οικονομίας και η διατήρηση αυτού του «κοινωνικού συμβολαίου» είναι εννοιες ασύμβατες. Αν τα κόμματα που διεκδικούν την ψήφο μας θέλουν να είναι ειλικρινή, πρέπει να το πούν οτι μας υπόσχονται «λιγότερη κοινωνική προστασία, περισσότερο ανταγωνισμό, περισσότερο καπιταλισμό, δηλαδή. Διαφορετικά η επιβίωση της χώρας στον διεθνή καταμερισμό εργασίας θα είναι πολύ δύσκολη.

Θα μου πείτε, οι υπηρεσίες ταξί δεν εξάγονται, γιατί να είναι ανταγωνιστικές; Θα μπορούσαν ομως να εισάγονται. Γιατί να μην μπορεί να πάρει αδεια ταξί μια ξένη εταιρεία στην Αθήνα ή την Θεσσαλονίκη; Απο αυτή την αποψη ο κ. Μάκης Βορίδης δεν ανοίγει την αγορά και ο κ. Γιάννης Ραγκούσης είναι συνεπής με εκείνα στα οποία δεσμευτήκαμε. Οχι επειδή μας τα ζητήσανε οι της τρόικας αλλά επειδή πρέπει να τελειώνουμε με τη συμμαχία των μικροιδιοκτητών.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News