Τα τελευταία καλοκαίρια ο Πειραιάς αντιμετωπίζει το μεγαλύτερο πρόβλημα με τα κουνούπια από ποτέ. Τα φαρμακεία δεν προλαβαίνουν τα κορτικοειδή. Απολυμάνσεις στις πολυκατοικίες, σήτες, εντομοαπωθητικά διαλύματα στα κορμιά. Το περασμένο καλοκαίρι, παρά τις προφυλάξεις, βρέθηκα με είκοσι μέρες αντιβίωση και κορτιζόνη άλλες πέντε από ένα τέτοιο τσίμπημα. Οι ειδικοί στα κανάλια και αλλού προειδοποιούν κάθε τέτοια εποχή «Μην αφήνετε νερά στα μπαλκόνια σας, ποτίζετε προφυλαγμένοι και πριν τη δύση του ήλιου, καθαρίζετε σχολαστικά εστίες μόλυνσης όπως αγριόχορτα, φρεάτια κ.λπ.». Παρατηρείστε με προσοχή την πόλη. Όχι μόνο τον Πειραιά. Μια βόλτα και θα δείτε ζούγκλες, ολόκληρα δάση από αγριόχορτα όλων των ειδών.

Δεν μιλάμε για τις μαργαρίτες, τις παπαρούνες και τα άλλα. Δενδρύλλια από τσουκνίδες, βρούβες, αγριοβρώμη, κολλιτσίδα. Δρόμοι ολόκληροι πνιγμένοι στο αγριόχορτο. Πώς προετοιμάζεται η πόλη για το επερχόμενο καλοκαίρι; Δεν προετοιμάζεται. Το κάνουν οι κάτοικοι των περιοχών με «υψηλή βλάστηση» και οι άτυχοι που ζουν κοντά σε δημόσια παρτέρια, ρίχνοντας όλων των ειδών τα χημικά γύρω απ’ τα σπίτια τους. Είναι ο λάθος τρόπος αλλά είναι αυτό που κάνουν όλοι, πιστέψτε με. Αν οι δήμοι ήθελαν, θα έλυναν οικολογικά το πρόβλημα. Διαβάζω πως τα αγριόχορτα δεν δημιουργούν μόνο προβλήματα, αλλά αν απαλλαχθούν από παράσιτα κ.λπ., μπορούν να συνεισφέρουν στη βιοποικιλότητα, να προσφέρουν τροφή και καταφύγιο στην ωφέλιμη πανίδα. Και δεν πιστεύω πως είναι πολυτέλειες σε εποχές της κρίσης. Εργατοώρες και ευθύνη είναι απέναντι στον πολίτη.

Τα γράφω αυτά και με αφορμή τη μήνυση που ετοιμάζει η Μιμή Ντενίση προς την περιφερειάρχη Αττικής. Ο λόγος το Πεδίον του Άρεως, η ευθύνη του οποίου ανήκει στην Περιφέρεια. Χρήστες ναρκωτικών, πιάτσα νεαρών αγοριών για ώριμους κυρίους, ακόμα και rave party. Δεν πιστεύω βέβαια πως η λύση είναι στα δικαστήρια. Η συλλογή υπογραφών και μόνο θεωρώ ότι μπορεί να ευαισθητοποιήσει την περιφερειάρχη. Είναι λυπηρό όμως όταν ο πολίτης όχι μόνο αισθάνεται άβολα στην πόλη του, αλλά ενίοτε κινδυνεύει και η υγεία του ή η σωματική του ακεραιότητα. Εδώ μάλιστα στην περίπτωση του πάρκου που το ιδιοποιούνται ειδικοί πληθυσμοί, οι κάτοικοι οδηγούνται σε αμηχανία, έκθεση σε απαράδεκτες καταστάσεις και τελικά σε ομηρία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News