Εδώ και πολλές εβδομάδες, στα δικαστήρια παίζεται ένα θέατρο του παραλόγου. Οι δικαστές «απεργούν», χωρίς να απεργούν. Ο νόμος, τυπικά, δεν τους επιτρέπει να αρνηθούν να ανέβουν στην έδρα. Οπότε, οι δικαστές ανεβαίνουν, δίνουν αναβολές δεξιά κι αριστερά και φροντίζουν να μην εκδίδουν αποφάσεις (ως οφείλουν), εκφράζοντας δι αυτού του τρόπου την απαρέσκειά τους και την διαμαρτυρία τους, επειδή υφίστανται σημαντικές περικοπές στους μισθούς τους – όπως ακριβώς συμβαίνει σε όλους τους δημοσίους υπαλλήλους, αλλά και σχεδόν σε όλους τους Ελληνες εργαζόμενους.

Κάνουν «μούτρα», δηλαδή, στην κοινωνία. Παριστάνουν ότι εκβιάζουν την εξουσία, την κυβέρνηση, αλλά εκβιάζουν στην πραγματικότητα την κοινωνία – μη εκδίδοντας αποφάσεις, αν και είναι συνήθως σε θέση να το πράξουν. Χθες, πήρε από το χέρι ο υπουργός Δικαιοσύνης τους εκπροσώπους τους και πήγαν όλοι μαζί στο Μέγαρο Μαξίμου. Η συνάντηση που είχαν από κοινού με τον πρωθυπουργό, νομίζω δεν έχει προηγούμενο. Δεν θυμάμαι άλλο υπουργό, που να εμφανίστηκε στο Μαξίμου κατ’ αυτό τον τρόπο, συνοδεύοντας τους εργαζομένους, ως «προξενητής» για να λάβουν αυξήσεις. Γιατί αυτό ζητούν οι δικαστές. Αυξήσεις, την ώρα που όλοι οι άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι, ή λειτουργοί (αναλόγως τί δηλώνει έκαστος, ή τί πιστεύουμε πως είναι) υφίστανται περικοπές.

Θα ρωτήσει κάποιος: και γιατί να μην απεργήσουν οι δικαστές; Εργαζόμενοι δεν είναι και αυτοί; Μία πρώτη απάντηση, θα ήταν: γιατί δεν το επιτρέπει το Σύνταγμα. Αντίθετα, το Σύνταγμα ορίζει ότι η Δικαιοσύνη πρέπει να λειτουργεί απρόσκοπτα, επειδή η λειτουργία της αποτελεί βασική προϋπόθεση για την ομαλότητα στη λειτουργία του Πολιτεύματος. Υπάρχει και κάτι ακόμη, όμως: οι δικαστές, όλες αυτές τις εβδομάδες, «απεργούν» και πληρώνονται. Κρυπτόμενοι πίσω από νομικισμούς και δήθεν “παραλείψεις” της νομοθετικής και της εκτελεστικής εξουσίας, αλλά και αδιαφορώντας για την εντολή που έδωσε ο Άρειος Πάγος, τον οποίο κατά τα άλλα επικαλούνται, όταν απαιτούν να αυξάνονται οι αποδοχές τους, ή όταν εισπράττουν αναδρομικές αυξήσεις, με το «βολικό» επιχείρημα ότι πρέπει οι μισθοί τους να συμβαδίζουν με εκείνους των βουλευτών.

Πάνε σχεδόν είκοσι ημέρες, από τότε που ο Αρειος Πάγος έδωσε εντολή να περικόπτονται οι αποδοχές δικαστών και εισαγγελέων, που απέχουν από τα καθήκοντά τους, ή συμμετέχουν σε στάσεις εργασίας (πάντοτε τις επίμαχες ώρες…)

Ωστόσο, η διάταξη που προβλέπει την εφαρμογή περικοπών δεν είναι «άμεσης εφαρμογής»! Σε αντίθεση με όλους εμάς, που χάνουμε το μεροκάματο από τη στιγμή που προκηρύσσει απεργία το συνδικάτο μας, ο δικαστής, ή ο εισαγγελέας που είναι υπαίτιος για αναβολές δικών ή για μη έκδοση αποφάσεων, καλείται να δώσει… εξηγήσεις στους προϊσταμένους του! Και αν ακόμη εκείνοι αποφασίσουν, ότι πρέπει να γίνει περικοπή αποδοχών σε δικαστή, αυτός έχει δικαίωμα να προσφύγει στο Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο…

Την ώρα που άλλοι δουλεύουν απλήρωτοι, οι δικαστές δεν εργάζονται – αμειβόμενοι! Δεν ξέρω τί λένε οι εγκύκλοι, οι διατάξεις και οι «υποσημειώσεις» σε νόμους που επικαλούνται γιατί τους βολεύει, αλλά αναρωτιέμαι… Η έννοια της ηθικής τους λέει άραγε, κάτι; Εκείνοι που είναι αρμόδιοι και, υποτίθεται, ικανοί να κρίνουν και να δικάζουν τις πράξεις των άλλων, δεν είναι σε θέση να διαπιστώσουν την ανηθικότητα της συμπεριφοράς τους;

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News