Η χώρα έχει τραβήξει πλώρη γι’ αλλού, «κλειστό λόγω διακοπών». Τα μεγάλα αστικά κέντρα ερημώνουν, αυτοκίνητα με βαλίτσες γκαστρωμένες, οι διακοπές κυοφόρησαν διαδρομές δίπλα σε ορεινούς όγκους ή πλάι στο απέραντο γαλάζιο…

Η Ελλάδα ταξιδεύει. Έχει ξεχυθεί στις εθνικές οδούς, κάνει σλάλομ ανάμεσα σε φλούδες από σκισμένα λάστιχα φορτηγών, περνά ξυστά από σκοτωμένα ζώα καταμεσής του οδοστρώματος, από βαρέλια με πορτοκαλί σήτες δημοσίων έργων που έχουν μείνει στη μέση, ο εργολάβος πήρε «μπροστά τα λεφτά και εξαφανίστηκε». Η Ελλάδα ταξιδεύει σε κατσικόδρομους που έχουν βαπτιστεί ευρωπαϊκοί επειδή έχουν καρτοτηλέφωνο ανά 500 μέτρα, η χώρα είναι σε κίνηση. Φτάνει σε λιμάνια βρώμικα, σε προκυμαίες κακοσυντηρημένες, στοιβάζεται σε καράβια που έχουν στο κατάστρωμα ψόφια ποντίκια, πίνει καφέ ξέπλυμα-καραβίσιο, πλέει στον μπλε υδάτινο όγκο της με μηδενικούς κόμβους για να μην ξοδέψουν καύσιμο οι πλοιοκτήτες, αλλά δεν πειράζει – κι ο Οδυσσέας έκανε χρόνια να φτάσει στην Ιθάκη του.

Η Ελλάδα ταξιδεύει και αποβιβάζεται σε τόπους χλοερούς, τόπους αναψυχής, και διαμένει σε «ρουμστουλέτ» του κυρ-Μήτσου που είναι θύμα χάκερ. Στο site της επιχείρησής του είχε βάλει τις πραγματικές φωτογραφίες, αυτό που βλέπεις εσύ τώρα μπροστά σου, άναυδος, με τη βαλίτσα στο χέρι, αλλά κάποιος μάλλον τα άλλαξε όλα, αυτός είναι τίμιος, δεν προσπάθησε να σε κοροϊδέψει. Η Ελλάδα μένει σε δωμάτιο ενός ξενοδοχείου δύο αστέρων, το ίντερνετ τα ομορφαίνει όλα από μόνο του και τα κάνει 5άστερα. Εκεί όπου δεν υπάρχουν ξαπλώστρες στην πισίνα, βασικά δεν υπάρχει πισίνα, υφίσταται κάτι σαν στέρνα που την έβαψαν μπλε, οι καρέκλες είναι πλαστικές, ο ιδιοκτήτης έστειλε τις σεζ λονγκ για αλλαγή υφάσματος «και ο τεμπέλης ο υφασματάς(!) τον πούλησε».

Έτσι κι αλλιώς η Ελλάδα πουλημένη στους ξένους είναι, το ακούς από τύπους με μπυροκοιλιές που δεν έχουν δουλέψει ποτέ πραγματικά στη ζωή τους, ας είναι καλά το κόμμα και ο ξάδερφος που τον βόλεψε σε μια ζωή αργομισθία. Η Ελλάδα ταξιδεύει και πίνει μπουκάλια-«μπόμπες» στα μπιτς μπαρ καμακώνοντας τουρίστες, ό,τι πιο κοντά μπορεί να τη φέρει στην Ευρώπη, πόσο πολιτισμό μπορείς να κερδίσεις με ένα one night stand;

Η Ελλάδα πεινάει από το ταξίδι και τρώει κάτι σαν φαγητό -τροφή πανάκριβη αφού ένας στους δέκα έριξε τις τιμές στην πρεμιέρα του μειωμένου ΦΠΑ- ενώ έχει το μυαλό στον Σεπτέμβρη και όσα αυτός θα φέρει ή, πιο σωστά, δε θα φέρει – σόρι, η αισιοδοξία απουσιάζει, αφήστε μήνυμα. Πρώτα, όμως, θα πρέπει να σβήσει τις φωτιές της σε όλη την επικράτεια, ένα από τα στάτους κάθε ελληνικού καλοκαιριού, αλλά δυσκολεύεται. Οι εποχιακοί υπάλληλοι δεν επαναπροσλήφθηκαν, κάποιοι πυροσβέστες μετατάχθηκαν σε νοσοκομεία και σε γκισέ σταθμών τρένων που τους λείπουν οι ράγες, «κάποιοι» τις έκλεψαν. Η Ελλάδα ταξιδεύει με κλεμμένες-δανεικές υποσχετικές για μια καλύτερη ζωή που «κάποτε» θα έρθει. Αν δεν έρθουν πρώτα εκλογές που κανείς δεν τις θέλει, αλλά…

Η Ελλάδα ταξιδεύει, υπάρχει κινητικότητα -και όχι μόνο στο Δημόσιο- εκεί που ήταν στριμωγμένη στις μεγάλες πόλεις ασφυκτιά σε χωριά που, άξαφνα, για λίγες ημέρες παίρνουν ξανά ζωή, συζητά με ντόπιους που όλο τον χειμώνα καλλιεργούσαν τα «επιδοτούμενα των κουτόφραγκων». Βλέπεις, το κορόιδο ο Σουηδός δεν ήρθε να ζυγίσει το βαμβάκι που είχε ποτιστεί αποβραδίς για να ζυγίζει πιο βαριά.

Η Ελλάδα ταξιδεύει και στις δημόσιες υπηρεσίες δύσκολα βρίσκεις άνθρωπο, νιώθεις ότι δίπλα σου θα αρχίσει να κυλάει ο ξερός θάμνος της πόλης-φάντασμα. Έτσι κι αλλιώς είναι γουέστερν η ζωή στην Ελλάδα το θέρος, με δυνατές μονομαχίες λουόμενων που προσπαθούν να πιάσουν πρώτη ξαπλώστρα μούρη, για να σκάσει κι ο γνωστός που θέλει να πείσει τους γείτονές του ότι πήγε διακοπές και πέρασε «σούπερ», ενώ έχει πάρει ήδη τηλέφωνο τον δικηγόρο του για να χωρίσει. Η Ελλάδα ταξιδεύει και στις πόλεις ψάχνεις να βρεις ανοικτό περίπτερο, στο λεγόμενο και «σαφάρι νικοτίνης».

Η Ελλάδα ταξιδεύει με τα μπαγκάζια ανά χείρας, μια ζωή πρόσφυγας και χαμένη στα λάθη των άλλων, ποτέ στα δικά της. Φυσικά και υπάρχει και η άλλη Ελλάδα, με τους κατοίκους που αγαπάς. Αυτή που σε ταξιδεύει σαν να είναι κράτος άλλο, ως μια άλλη, ιδεατή χώρα, με ανθρώπους που υπάρχουν και μοχθούν πραγματικά, που προσφέρουν σοβαρές υπηρεσίες και αγωνιούν για το αύριο.

Αυτή είναι η πραγματική Ελλάδα, αυτή που δεν ταξιδεύει αλλά σε ταξιδεύει και σε κάνει να ονειρεύεσαι, αυτή που θα ήθελες, εκείνη, όμως που, πιθανώς, δε θα ζήσεις ποτέ.

Καλό ταξίδι…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News