Ποτέ και καμία κυβέρνηση δεν παρέλειψε από το πρόγραμμά της την επένδυση στην παροχολογία. Δώσε στον λαό όσα μπορείς, μπορεί να σε ψηφίσουν ξανά…

Από τη μία είναι οι ιθαγενείς που ενθουσιάζονται με τα καθρεφτάκια που τους δίνονται ως δώρο. Από την άλλη είμαστε κι εμείς που παρατηρούμε τα αφειδώς προσφερόμενα από την κυβέρνηση με σηκωμένο το φρύδι της καχυποψίας. Είμαστε, άραγε, έτσι ως άνθρωποι, δεν κολλάνε τα κομματικά μας χνώτα με τους κυβερνώντες ή είμαστε, απλώς, ρεαλιστές;

Αν δεν είμαστε, ας γίνουμε. Από το «Τσοβόλα, δώστα όλα» μέχρι και σήμερα, που ο κ. Στουρνάρας κάθε μέρα κάτι μας προσφέρει -διεκδικώντας τον άτυπο τίτλο του κιμπάρη- έχουν περάσει πολλά χρόνια, αλλά είναι και σαν να μην πέρασε μια μέρα. Οι κυβερνήσεις -πάντα με φόντο κάτι ξύλινα κουτιά που λέγονται «κάλπες»- προσφέρουν ό,τι μπορούν στους κατοίκους της Ελλάδας, στην ουσία εξαγοράζοντας την ψήφο τους. Η πολιτική στην Ελλάδα ανέκαθεν επένδυε στις πελατειακές σχέσεις, ό,τι απόχρωση κι αν είχαν: από διορισμούς στο Δημόσιο, μέχρι «ελαφρύνσεις» πάσης φύσεως.

Εν έτει 2014, ο κ. Στουρνάρας κάθε μέρα μας τρατάρει ό,τι έχει στον κορβανά του υπουργείου του, κάνει ριζικές αλλαγές από φόρους υπεραξίας μέχρι δραστικές μειώσεις στα πρόστιμα της Εφορίας. Απαλλάσσει τους επαγγελματίες από την υποχρέωση υποβολής αναλυτικών δηλώσεων από 300 ευρώ και άνω, ενώ άμεσα αναμένεται να αλλάξει τα εξοντωτικά πρόστιμα για τη μη υποβολή δηλώσεων.

Είναι τόσο large που θυμίζει το αφεντικό που τρελάθηκε και τα χαρίζει όλα -μη σου πω ότι, τελικά, ίσως δεν θα ισχύσει για τους αγρότες το Τέλος Επιτηδεύματος ή ότι θα πατάξει τη φοροδιαφυγή σε τέτοιον βαθμό, που θα δούμε να συλλαμβάνονται καταγεγραμμένοι στη λίστα Λαγκάρντ!

Ειλικρινά δεν ξέρω τι θα ανακοινώσει ο υπουργός Οικονομικών την επόμενη εβδομάδα, αλλά περιμένω τα πάντα από την κυβέρνηση –ας μην το εστιάζουμε αποκλειστικά στον κύριο Στουρνάρα. Για χάρη των εκλογών και γιοφύρια θα φτιάξουν, και ποτάμια θα φέρουν, και παιδιά θα μας κάνουν.

Το θέμα, βέβαια, είναι το αν «τσιμπάς» σαν χάνος με όλα αυτά, αν σε αγγίζει όλη αυτή η έκρηξη καλοσύνης που συμπορεύεται με ολόκληρα κομμάτια παροχών. Βλέπεις, απέναντι στο γερό κομπόδεμα των 811 εκ. ευρώ του πρωτογενούς πλεονάσματος εσύ έχεις να αντιπαραβάλλεις την καθημερινότητά σου και τα ψιλά που έχεις στην τσέπη σου, ενώ στο πετσί σου σκάνε με ορμή όλες οι δυσκολίες της διαβίωσης που έχει γίνει ιδιαίτερα δύσκολη.

Μην επαίρεσαι, λοιπόν, ότι «η κυβέρνηση σκέφτεται τους πολίτες και κάτι αλλάζει προς το καλύτερο στη χώρα», όσο αυτές οι θεαματικές αλλαγές δεν αφορούν άμεσα τη ζωή σου και δεν της προσφέρουν καλύτερες στιγμές από αυτές που ήδη περνάς. Και μην ξεχνάς, όλη αυτή η παροχολογία δεν λαμβάνει χώρα μόνο επειδή μπορεί να χρειαστεί να τους ψηφίσεις για τα καλά που σου έδωσαν. Πολλές αλλαγές συμβαίνουν επειδή οι έσχατοι -αλλά όχι τελευταίοι- φορολογικοί νόμοι που ψηφίστηκαν -εκεί, στα τέλη του 2013- δεν γίνεται πρακτικά να εφαρμοστούν και θα πρέπει να αλλάξουν… χτες.

Αυτό χαρακτηρίζεται, με μια λέξη, ως «αστοχία». Αλλά δεν πειράζει, πάντα μπορούν να φτιάξουν γιοφύρια, να φέρουν ποτάμια και να μας κάνουν παιδιά…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News