422
|

Γιατί δεν τολμάτε;

Αλκης Γαλδαδάς Αλκης Γαλδαδάς 3 Ιουνίου 2011, 06:38

Γιατί δεν τολμάτε;

Αλκης Γαλδαδάς Αλκης Γαλδαδάς 3 Ιουνίου 2011, 06:38

Θα είχε ενδιαφέρον να έψαχνε κάποιος δημοσιογράφος το πώς φτιάχνονται κείμενα όπως αυτό των 32 προσωπικοτήτων. Να μαθαίναμε ποιος το έγραψε, πόσοι από αυτές τις προσωπικότητες θα το έγραφαν έτσι και πόσες αλλιώς. Γενικά, να διαβάζαμε ένα μικρό άρθρο για το πώς γεννιέται ένα αδιάφορο κείμενο. Να προκαλεί μεν μόνο χασμουρητό αλλά να έχει από κάτω τις υπογραφές προσώπων που κατά καιρούς έχουν άξια νομίζω κερδίσει, τα περισσότερα, την εκτίμηση ενός υποσυνόλου από αυτό που ονομάζουμε κοινό.

Δεν έχω σκοπό να γράψω κάτι που θα είναι σαν επανάληψη των σχολίων των αναγνωστών του protagon.gr. Σχόλια στη συντριπτική πλειοψηφία τους αρνητικά για το περιεχόμενο και προφανώς σε αναντιστοιχία και με τον τρόπο που προβλήθηκε στην πρώτη σελίδα του site.

Μια ανάλογη περίπτωση θυμάμαι πως ήταν τότε με το θέμα της ονομασίας του κράτους των Σκοπίων. Ελύτης, Αρβελέρ και άλλοι είχαν γράψει ένα κείμενο πολύ πιο φορτισμένο συναισθηματικά από αυτό το αρκετά κρύο χθεσινό των 32 και τότε είχαν συγκινήσει πολλούς. Αποδείχθηκε βέβαια ότι πρότειναν πράγματα ομοιόθετα με τους πολιτικούς χειρισμούς που έγιναν αλλά δυστυχώς το αποτέλεσμα τελικά ήταν ολέθριο για την Ελλάδα, που ακόμη δεν μπορεί να ξεμπλέξει με το Μακεδονικό.

Το άθροισμα αυτών που θα μπορούσε ο καθένας από τους 32 να δημιουργήσει είναι πολλές τάξεις μεγέθους παραπάνω από αυτό το αναποτελεσματικό (ούτε καν για το Μνημόνιο δεν τόλμησαν να πάρουν θέση είτε υπέρ είτε κατά) και ελαφρά υπερφίαλο κείμενο. Το χαρακτηρίζω υπερφίαλο γιατί αντίθετα από ό,τι νομίζουν ούτε «με τον πιο σαφή τρόπο» εκφράζει πράγματα, γιατί τον χαρακτηρισμό «υπεύθυνος πολίτης» τον κατακτάς και στο τέλος στον αποδίδουν οι άλλοι και όχι εσύ ο ίδιος στον εαυτό σου και τέλος διότι φαίνεται να νομίζουν πως με σαλπίσματα θα πέσουν τα τείχη που έχουν φυτρώσει στα αυτιά όσων κρατούν (ακόμη) τις τύχες μας στα χέρια τους.

Αυτό το τελευταίο για εμένα είναι και το πιο κρίσιμο σημείο στην παρέμβασή τους. Είναι διατεθειμένοι να κάνουν και κάτι πέρα από το κείμενο; Δηλαδή, αφού ανησυχούν τόσο και την ίδια στιγμή είναι τόσο προβεβλημένα πρόσωπα είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν το καλοκαίρι τους και να επιδοθούν σε κάποιο είδος lobbying, για να πιέσουν αποφασιστικά αυτούς που μπορούν να επηρεάσουν; Να πάνε σε υπουργικά γραφεία ή έστω να ξεροσταλιάσουν έξω από πύλες υπουργείων, να πιάσουν τους αρχηγούς των κομμάτων, να μιλήσουν με εκδότες εφημερίδων και επιχειρηματίες, να βγουν στο πεζοδρόμιο των βιβλιοπωλείων όπου συνήθως είναι μέσα και υπογράφουν τα βιβλία τους και να ακούσουν τον ένα και τον άλλο;

Χρειαζόμαστε δηλαδή κάτι πιο αποφασιστικό από ένα κείμενο σαν κι αυτό, το «λίγο πριν φύγουμε για τις διακοπές».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News