Έγγραφα παντού. Υπεύθυνες δηλώσεις, αιτήσεις, εκκαθαριστικά και ένα σωρό άλλα χαρτιά «διακοσμούν» το γραφείο της υπαλλήλου της εφορίας που προσπαθεί εδώ και κάποιες μέρες να με εξυπηρετήσει.

«‘Εστειλα το φαξ στο ΙΚΑ την Παρασκευή. Θέλετε να πάτε πάνω να δείτε αν απάντησαν;».

Ανεβαίνεις στη γραμματεία -ένα ακόμη γραφείο γεμάτο χαρτιά αλλά και δύο υπολογιστές που μοιάζουν να τρέχουν ακόμη με MS DOS- και ρωτάς αν ήρθε το φαξ που περιμένεις εναγωνίως. Δεν περίμενα ποτέ στη ζωή μου με αγωνία τηλεομοιοτυπία -μια τεχνολογική ανακάλυψη που οι προπάτορές της χρονολογούνται στα μέσα του 19ου αιώνα- μέχρι να μπλεχτώ στον δαίδαλο της ελληνικής γραφειοκρατίας. Δίπλα λοιπόν στο κατά τα φαινόμενα πιο πολύτιμο μηχάνημα της ΔΟΥ, βρίσκεται μια κούτα – σημείο υποδοχής για τα εκατοντάδες εισερχόμενα φαξ με τα οποία βομβαρδίζονται κάθε μέρα. Αυτή τη φορά η άτυχη υπάλληλος πρέπει να ξεφυλλίσει όλα τα αζήτητα χαρτιά που κατέφτασαν τις τελευταίες μέρες μήπως και ανακαλύψει σ' ένα απ' αυτά το όνομά μου. Μάταια. Και το χειρότερο είναι ότι η φοβερή αυτή συσκευή δεν φαίνεται να παίρνει πόδι από τις δημόσιες υπηρεσίες της χώρας ούτε στο άμεσο ούτε στο έμμεσο μέλλον.

Στην ταινία «Σχεδόν Διάσημοι», όταν ο έφηβος επίδοξος δημοσιογράφος William Miller καταφέρνει, εν έτει 1973, να πείσει το περιοδικό Rolling Stone να δημοσιεύσει ένα από τα κομμάτια του, ανακαλύπτει την ύπαρξη του «mojo», μια έκφραση που οι σεναριογράφοι της ταινίας δανείστηκαν από τον υπέροχο αντικομφορμιστή Hunter S Thompson. Τι είναι όμως το mojo; «Ένα πολύ μοντέρνο μηχάνημα που μεταδίδει κάθε σελίδα σε 18 μόλις λεπτά μέσω τηλεφώνου». Σαράντα χρόνια αργότερα, την εποχή του mail, του twitter, του vine και του skype -την εποχή της άμεσης ικανοποίησης που «άντρα θέλεις, άντρα σχεδόν βρίσκεις» (να είναι καλά το tinder και το grinder), οι περισσότερες δημόσιες υπηρεσίες της χώρας μας, όχι μόνο εφορίες αλλά και δήμοι, γραφεία πολιτικών κ.λπ. βρίσκονται εγκλωβισμένοι πίσω από μια συσκευή που έφτασε στο απόγειό της τη δεκαετία του 80, αρχές 90.

Αναζητώντας την ιστορία του τηλεμοιότυπου, σκόνταψα πάνω σε ένα άρθρο του 1989 από τους New York Times που αναλύει το savoir vivre του φαξ. «Το κλειδί στη δύναμη του φαξ αλλα και η αχίλλειος πτέρνα του είναι ότι λειτουργεί μέσω των κανονικών τηλεφωνικών γραμμών. Κάθε άξεστος τύπος που έχει στην κατοχή του αυτό το μηχάνημα και τον αριθμό τηλέφωνό σου μπορεί να σε κατακλύσει με ανεπιθύμητα έγγραφα». Το φαινόμενο αυτό το ονομάζει η εφημερίδα, fax hacking, μια και τότε η έννοια του spam ήταν ακόμη στα σπάργανα. Μήπως λοιπόν ήρθε η ώρα να γίνουμε όλοι fax hackers; 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News