Δικαιούται κανείς να δυσπιστήσει, ας ξεκινήσουμε λοιπόν απ’ εκεί. Προεκλογική (για τη δημαρχία) περίοδο διανύoυμε de facto, οπότε όταν ο Δήμος Αθηναίων και η Αντιπροσωπεία της Commission στην Ελλάδα οργανώνουν ανοιχτή συζήτηση που παρουσιάζει τις δραστηριότητες του «Έργου ΑΘΗΝΑ»/Ευρωπαϊκή Ανοικτή Ανάπτυξη στην Πράξη, μπορεί να το προσεγγίσει κανείς καχύποπτα ως καμπάνια Γ. Καμίνη. Αλλά και με δεδομένο το πόσο τραγικά πίσω έχει μείνει η δραστηριοποίηση της ΕΕ στην πράξη στην ελληνική πραγματικότητα, μ’ όλες τις Task Force και τις (υποτίθεται, αλλά μόνον υποτίθεται!) βελτιωμένες πρακτικές διαρθρωτικής παρέμβασης στην Ελλάδα της βαθιάς κρίσης, μπορεί να μεταφέρει την καχυποψία και στον Επίτροπο Περιφερειακής Πολιτικής J. Hahn. Κι όμως, δεν θα ‘πρεπε!

Είναι όντως δυσάρεστο, που μόνο στο τέλος της τωρινής δημαρχιακής θητείας ξεκίνησαν να «σηκώνονται» κάποιες από τις (72 συνολικά) δράσεις του «Εργου:ΑΘΗΝΑ/ergoathina.gr, με σύνολο προϋπολογισμού κάπου στα 120 εκατ. ευρώ – όμως, τι συνέβη; Όταν αναδείχθηκε η αδυναμία, σε απλά Ελληνικά, διαχείρισης παρεμβάσεων μέσω του Λεβιάθαν ΕΣΠΑ/Κράτους κ.λπ., μόνον τότε ξεκίνησε η διαφοροποιημένη υποβολή (και υπαγωγή, και μελέτη, και έγκριση) δήμο. Η τεχνική ευθύνη στην Εταιρεία Ανάπτυξης του Δήμου, αλλά με συμβολή του ΕΜΠ, του Γεωπονικού Πανεπιστημίου, του ΣΕΒ….

Στη –χαμηλότονη, χωρίς ταρατατζούμ – παρουσίαση της δέσμης παρεμβάσεων, που μάλιστα δεν δίστασε να προτάξει κάτι το οποίο λέγεται «τόνωση της επιχειρηματικότητας», για να εντάξει ύστερα τον ρόλο της βελτίωσης της ποιότητας ζωής, της αναζωογόνησης του αστικού ιστού και (ασφαλώς την πιο βίαιη ανάγκη) τη διαχείριση της κοινωνικής κρίσης. Αυτό ακριβώς το μείγμα, έδωσε το δικαίωμα στον Γ. Καμίνη να κάνει λόγο, παρ' όλη τη ζοφερή κατάσταση, για «μετάβαση της πόλης σε μιαν νέα φάση» και στον J. Hahn, να αναφέρεται σε «κοινωνική ενσωμάτωση, που πρέπει να περιλαμβάνει ελκυστικές επενδύσεις και να ενθαρρύνει μεγαλύτερη οικονομική δραστηριότητα».

Βέβαια, στην επισήμανση του Μιχ. Στάγκου (από την κοινότητα των start-ups) ότι η Ευρώπη θα όφειλε να έχει πιο δραστήρια παρουσία – ευγενικά, δυστυχώς, δεν αναφέρθηκε στην εμπεδωμένη πρακτική της χρονοτριβής… – ο J. Hahn είπε διάφορα σωστά για τη διαμόρφωση επιχειρηματικής νοοτροπίας («το δικαίωμα να αποτυγχάνεις, γιατί μόνον έτσι ρισκάρεις και μόνο ρισκάροντας προχωρείς»), που δείχνουν ότι κανείς στις Βρυξέλλες δεν έχει δει εφοριακό να συνομιλεί με επιχειρηματία στην Ελλάδα! Βέβαια, ο ίδιος κατά κάποιον τρόπο «αποζημίωσε» το κοινό όταν – αυτή τη φορά συνομιλώντας με τον Χρ. Αλεφάντη, του περιοδικού του δρόμου «ΣΧΕΔΙΑ», που ξαναδίνει σε δεκάδες ανθρώπους την αξιοπρέπεια της δουλειάς και ένα μίνιμουμ εισοδήματος – παραδέχθηκε ότι όλα τα ωραία και λαμπερά που λέει η «Ευρώπη» περί ειρήνης προσκρούουν σήμερα στην κοινωνική πραγματικότητα. Που κινδυνεύει να στρέψει προς δυσοίωνους (ominous) ριζοσπαστισμούς, δηλαδή στο αντίστοιχο του κοινωνικού πολέμου.

Μην αφήσουμε κατά μέρος και την παρέμβαση του κ. Κοντογιάννη, διευθυντή του ιστορικού Πρώτου της Πλάκας, που στάθηκε στη στενή σχέση του σχολείου, ή μάλλον ευρύτερα του σχολικού χώρου που απαιτεί άμεση αναμόρφωση, με τη γειτονιά. Όπου θα κριθούν, τα χρόνια που έρχονται, περισσότερα απ’ όσα νομίζαμε….

Μείναμε – θα το είδε ο αναγνώστης – επιμελημένα μακριά από την παρουσία του Γ. Καμίνη, ως Δημάρχου/υποψηφίου Δημάρχου. Μια λέξη μόνον: αν με αυτήν τη φιγούρα αντιπολιτικής προσγείωσης πορευθεί στους μήνες του έρχονται, το ύφος αυτό θα μπορούσε να αποδειχθεί υπέρτερης σημασίας ακόμη και από το ίδιο το «Εργο ΑΘΗΝΑ».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News