Η δουλειά των φωτορεπόρτερ συχνά είναι πιο αποκαλυπτική από εκείνη των δημοσιογράφων. Ο φακός αποτυπώνει αλήθειες στις οποίες δεν χωράνε πολλές ερμηνείες και αμφισβητήσεις. Δεν υπεισέρχεται καν η έννοια της σκοπιμότητας. Οι φωτορεπορτέρ εστιάζουν στα γεγονότα και καταγράφουν ό,τι συμβαίνει. Και γι' αυτό, τη δουλειά τους την απεχθάνονται εκείνοι που φοβούνται τις αλήθειες. Δεν μπορούν να διαχειριστούν τη δύναμη που μια φωτογραφία μπορεί ν' αποτυπώσει. Η δουλειά των φωτορεπόρτερ είναι -παράλληλα- και πιο επικίνδυνη από εκείνη των δημοσιογράφων. Και δεν μιλάμε απαραίτητα για καιρούς πολέμου, αλλά για καταστάσεις όπως αυτές που βιώνει η χώρα τα τελευταία χρόνια. Ενας/μια φωτορεπόρτερ δεν έχει περιθώρια να κρυφτεί, να καμουφλαριστεί, να υποδυθεί κάποιον άσχετο. Ο φακός πρέπει να βρίσκεται εκεί που πρέπει, την ώρα που πρέπει. Σε μικρή απόσταση από εστίες φωτιάς, πρέπει απροστάτευτος να καταγράψει όσα βλέπει.

Χθες, δυο φωτορεπόρτερ που κάλυπταν τις απολογίες Μιχαλολιάκου, Παππά και Λαγού έπεσαν θύματα των νεοναζιστών οπαδών της Χρυσής Αυγής. Λόγω της μεγάλης συχνότητας ανάλογων γεγονότων, μοιάζει συνηθισμένο. Συνηθισμένη και η συνέχεια. Οι δυο φωτορεπόρτερ χρειάστηκαν τις πρώτες βοήθειες, η ένωσή τους έκανε καταγγελίες μιλώντας μάλιστα για δολοφονικό χτύπημα και το υπουργείο αν δεν απάντησε ακόμα, μπορούμε να προβλέψουμε τι θα πει, όταν και αν απαντήσει: Ότι θα γίνει έρευνα για τα γεγονότα. Έρευνες έχουν γίνει ή υποτίθεται ότι έχουν γίνει πολλές. Όλες δεν κατέληξαν πουθενά. Κανένας απ’ όσους κατηγορήθηκαν για άσκηση βίας εναντίον φωτορεπόρτερ δεν κάθισε στο σκαμνί. Τουλάχιστον τα τρία τελευταία χρόνια που οι διαδηλώσεις και τα επεισόδια έχουν πολλαπλασιαστεί.

Η Τατιάνα Μπόλαρη, είναι μια εξαιρετική φωτορεπόρτερ. Λίγους μήνες πριν, κινδύνευσε σοβαρά η ζωή της, όταν έπεσε θύμα κρατικής βίας αυτή τη φορά. Των αστυνομικών. Η οποία κρατική βία, παρεμπιπτόντως, είναι πιο έντονη από οποιαδήποτε άλλη. Η περιπέτεια της Μπόλαρη με θύτη έναν ΜΑΤατζή, καταγράφτηκε σε φωτογραφίες του διεθνώς βραβευμένου φωτορεπόρτερ Γιάννη Μπεχράκη. Υπήρχαν απτά στοιχεία δηλαδή που πιστοποιούσαν το γεγονός. Φυσικά δεν ήταν ικανά για οποιαδήποτε τιμωρία του δράστη. Η δικογραφία με την υπόθεσή της, δεν έφτασε ποτέ στα δικαστήρια. Έμεινε μετέωρη με το επιχείρημα ότι ήταν ελλιπής! Δεν ήταν η μοναδική ανάλογη εμπειρία της Μπόλαρη.

Στα χνάρια της και ένας άλλος εξαιρετικός φωτορεπόρτερ, ο Μάριος Λώλος. Πολλαπλό θύμα των αστυνομικών σε διαδηλώσεις. Η ζωή του έχει κινδυνεύσει άπειρες φορές. Σε καμία περίπτωση δεν τιμωρήθηκαν ένοχοι. Ο Λώλος έχει καλύψει πολέμους και φασαρίες σε πολύ δύσκολες περιοχές, όπως η Βοσνία, το Κόσοβο, η Τουρκία. Όπως έχει πει, στο εξωτερικό έχει κινδυνέψει συνειδητά πολλές φορές, όπως ουσιαστικά κινδύνεψε να πεθάνει από το κλομπ ενός αστυνομικού στην πλατεία Συντάγματος.

Φυσικά, δεν είναι οι μοναδικοί, δεκάδες ακόμα συνάδελφοί τους έχουν γεμίσει τα πρόσωπά τους με αίμα, έχουν δει σπασμένες τις φωτογραφικές μηχανές τους. Ο Μάριος Βαλασσόπουλος, ένας από αυτούς, νιώθει δύσκολα κάθε φορά που θα έπρεπε να καλύψει μια διαδήλωση, παρότι δεν το βάζει κάτω. Η τρομοκρατία εναντίον των φωτορεπόρτερ έχει πιάσει τόπο. Δικαιολογημένα, ένας έχει μείνει ανάπηρος από τέτοια γεγονότα.

Οι ιστορίες αυτές είναι γνωστές ιδιαίτερα μεταξύ εκείνων που ασχολούνται με τα μέσα ενημέρωσης. Δεν είναι γνωστές ευρύτερα. Οι φωτορεπόρτερ δεν είναι οι γκλαμουράτοι του επαγγέλματος. Δύσκολα θα κερδίσουν δημοσιότητα οι περιπτώσεις άσκησης σκληρής βίας που τους έχει ασκηθεί. Η αναγνώριση της σημασίας του επαγγέλματός τους, είναι δυσανάλογη της προσφοράς τους…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News