Ποτέ άλλοτε το Σύνταγμα δεν είχε τόσα πολλά φλας όσο την εβδομάδα που κλείνουμε. Δημοσιογράφοι και συνεργεία από όλα τα σημεία του πλανήτη βρίσκονται αυτές τις ημέρες στην Ελλάδα για να καταγράψουν την κρισιμότερη ίσως τομή της σύγχρονης ιστορίας της. Το ελληνικό Κοινοβούλιο και η Ακρόπολη αναμφισβήτητα αναδείχθηκαν ως το πιο δημοφιλές τηλεοπτικό φόντο. Τα ξενοδοχεία περιξ του Συντάγματος έχουν μετατραπεί σ’ ένα πολυεθνικό και πολυγλωσσικό εργαστήρι, όπου οι ξένοι ανταποκριτές και απεσταλμένοι εργάζονται μανιωδώς επιδιώκοντας να αποκρυσταλλώσουν τη νέα ελληνική πραγματικότητα. Εδώ βρίσκει κανείς δημοσιογράφους από τη Ρουμανία μέχρι την Αργεντινή κι απ’ την Ιαπωνία μέχρι τη Γερμανία. Σύμφωνα με στοιχεία της Γενικής Γραμματείας ενημέρωσης, 539 είναι οι εκπρόσωποι από διεθνή μέσα ενημέρωσης: 21 διεθνή πρακτορεία, 81 τηλεοπτικούς σταθμούς, 58 εφημερίδες και 17 ραδιόφωνα.

Δεν ξέρω αν είναι για καλό ή για κακό όλη αυτή η δημοσιότητα, σίγουρα όμως είναι αναπόφευκτη. Αν μη τι άλλο η Ελλάδα μπορεί να καυχιέται ότι λάνσαρε ένα καινούργιο είδος τουρισμού, τον μιντιακό τουρισμό. Τέσσερις λοιπόν απ’ αυτούς τους δημοσιογράφους καταθέτουν την εμπειρία τους για τα όσα ζουν ή διαισθάνονται αυτό τον καιρό στην αθηναϊκή πρωτεύουσα, σε μια στιγμή ανάπαυλας, λίγο πριν τη δική μας D Day. Σε κάθε περίπτωση η ματιά τους είναι πιο αποστασιοποιημένη από τα εγχώρια πολιτικά και οικονομικά διακυβεύματα και ως εκ τούτου χρήσιμη και καθαρή.

Ilya Petrenko (Russia Today, Ρωσία): Είναι η πρώτη φορά που βρίσκομαι στην Αθήνα. Ομολογώ ότι πριν φτάσω ήμουν αρνητικά προδιαθετημένος. Περίμενα ότι θα βρω μια κοινωνία βουλιαγμένη στο χάος και την απελπισία. Δεν είναι έτσι. Υπάρχει, όμως, αβεβαιότητα. Μου το λένε όλοι οι άνθρωποι που μιλάω. Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι ότι δεν νιώθω μια ομοψυχία στην ατμόσφαιρα. Αντιλαμβάνομαι ότι έχουμε να κάνουμε μ’ ένα έθνος που έχει σπρωχτεί στα όρια του. Κατανοώ την αδυναμία των ανθρώπων να αποφασίσουν και να λειτουργήσουν με ψυχραιμία. Αυτό που παίζεται θα έχει επίδραση σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η Ελλάδα θα έχει ακόμα μια φορά την τύχη ή την ατυχία να αποτελέσει το υπόδειγμα για τις υπόλοιπες χώρες. Τα βλέμματα ολόκληρου του κόσμου είναι στραμμένα πάνω σας.

Diogo Carreira (CM TV – Correio de Manha, Πορτογαλία): Είμαι εδώ μια εβδομάδα κι ελπίζω τη Δευτέρα να δω έστω κάποιο από τα αξιοθέατα της πόλης. Το ξέρω ότι δεν θα συμβεί, γιατί πιθανότατα η Δευτέρα θα είναι μια αρκετά δύσκολη μέρα αλλά μ’ αρέσει να το σκέφτομαι ως προοπτική. Αυτό που κατά βάση παρατηρώ είναι ανθρώπους σε απόλυτη σύγχυση. Όταν έφτασα ο κόσμος έλεγε «ΟΧΙ», μετά «ΝΑΙ» και τώρα «Δεν ξέρω». Ο κόσμος φοβάται. Κι εγώ προσωπικά είμαι ανησυχος. Ξέρεις η Πορτογαλία ακολουθεί την Ελλάδα με έξι μήνες διαφορά. Ok, είμαστε σε λίγο καλύτερη κατάσταση αλλά δεν είναι τόσο απλό. Η βασική διαφορά είναι ότι στην Πορτογαλία πήραν κάποια επώδυνα μέτρα και τα λεφτά κατέληξαν στα κρατικά ταμεία. Στην Ελλάδα πήραν ακόμα πιο σκληρά μέτρα αλλά μοιάζει σαν τα λεφτά να μπήκαν σε μαύρη τρύπα.

Michael Birnbaum (The Washington Post, ΗΠΑ): Οι Έλληνες την Κυριακή βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα τρομακτικό δίλλημα, η επιλογή τους είναι πολύ καθοριστική. Οι ηγέτες της Ευρωζώνης με την επιμονή τους στη λιτότητα μάλλον προκάλεσαν περισσότερο κακό παρά καλό στην οικονομία της χώρας. Από τη μια, η ψήφος του ΟΧΙ διατυμπανίζει την αντίθεση στη λιτότητα αλλά ρισκάρει τη θέση της χώρας στην Ευρωζώνη, γεγονός που θα δημιουργούσε μια μεγάλη αναταραχή. Από την άλλη, ψηφίζοντας ΝΑΙ είναι σα να οδηγούνται σε ακόμα μεγαλύτερο πόνο από αυτόν που ήδη βιώνουν με την έγκρισή τους μάλιστα. Δεν ξέρω τελικά τι θα επικρατήσει, αυτό όμως που συνειδητοποιώ, έχοντας μείνει εδώ αυτή την εβδομάδα, είναι πως ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος δεν υπάρχει πλέον εύκολος δρόμος για την Ελλάδα.

Roberta Zuhini (L’ espresso, Ιταλία): Έχω μιλήσει με άπειρο κόσμο αυτές τις μέρες. Από όσα άκουσα αυτό που με εξέπληξε πιο πολύ ήταν άνθρωποι που παραδέχονταν πως το μυαλό τους λέει ΝΑΙ και η καρδιά τους ΟΧΙ. Η κοινωνία μοιάζει να είναι διχασμένη πολιτικά, ιδεολογικά αλλά και ταξικά. Δεν ξέρω αν αυτή η συνθήκη θα επηρεάσει και την Ιταλία. Πιθανώς ναι, αν και στην Ιταλία υπάρχει μια μεγάλη προπαγάνδα φόβου. Παρά τις ιδιαιτερότητες που επικρατούν σε κάθε χώρα, αυτό που έχει φανερωθεί είναι η δομική στρέβλωση της αρχιτεκτονικής της Ευρωζώνης. Μαζί μ’ αυτό, η Ευρώπη έχει να αντιμετωπίσει κι ένα υπαρξιακό ερώτημα, αναφορικά με το πόσο έχει απομακρυνθεί από το φιλοσοφικό υπόβαθρο του Διαφωτισμού.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News