Άδειο λεωφορείο κι ανεβαίνουν δυο άνδρες με νάιλον σακούλες στα χέρια. Ρούχα ταλαιπωρημένα, βλέμμα στο πάτωμα κι αξυρισιά σε βαθμό παραίτησης – για εισιτήριο ούτε λόγος… Πενήντα και πολύ ο ένας, εξήντα και λίγο ο άλλος, κάθονται στις θέσεις ακριβώς πίσω μου κι αρχίζουν συνωμοτικά χαμηλόφωνη κουβέντα αλλά ο λαθρακουστής εαυτός μου συντονίζει κεραίες:

«… Μας έβγαλε την πίστη, μέχρι να δώσει τις σακούλες… Πολύ ψείρας ρε τελικά η μαϊμού ο επίτροπος στον Άη Ν…

– Ναι γαμώτο του… Χαρτί απορίας και χαρτί ανεργίας και χαρτί και κόντρα χαρτί και μαλακίες… Αφού μας ξέρεις ρε καραγκιόζη… Τίποτα δεν άλλαξε.

– Έστειλα την περασμένη φορά την κυρά και δεν έδωσε… Διαβατήριο θα ζητήσει σε λίγο.

– Και σιγά μωρέ το Φιλόπτωχο – αβέρτα ρύζια, μακαρόνια και χαρτί υγείας…

– Μου είπε η Μερόπη για μια οργάνωση στο κέντρο… δε θυμάμαι όνομα… απ’ αυτά τα τάχα μου, τα περίεργα, σε –ις… Δίνουν και λάδι, λέει.

– Γάμησε τα, μακάρι φίλε αλλά… Αν περιμένουμε τον επίτροπο στον Άη Ν… Αυτοί λάδι μόνο τα Χριστούγεννα. Μάθε ρε πού είναι μπας και…

– Ξέρεις τι εστί Μερόπη… Δε λέει εύκολα, αν δεν πάρει η ίδια πρώτα.

– Μήπως είναι καμιά μαλακία με κουπόνια πάλι σα την άλλη φορά; Τι να την κάνω ρε την έκπτωση 30%; Τα 70% πού να τα βρω;

– Τι να σου πω… Α, να δούμε τι θα δώσει η Αγία Κ… από Δευτέρα…

– Εκεί τουλάχιστον είναι λίγο μπόσικες οι θειάδες στο Φιλόπτωχο, λίγο χαλβάς ο παπάς και δε ζητάνε και πολλά πολλά…

– Θα ‘ρθεις αύριο μεσημέρι συσσίτιο;

– Δε ξέρω αν θα προλάβω, είναι να πάω στο κλείσιμο της λαϊκής στη γειτονιά… Άσε που μέχρι να πάω το πλαστικό με τη μερίδα απ’ το συσσίτιο στο σπίτι, παγωτό γίνεται.

– Έλεγα να σου ‘φερνα τα περισσευούμενα πακετάκια τις φακές -τρία μισόκιλα- να κατέβαζες κι εσύ τα κριθαράκια…

– Ναι ρε, να το κάνουμε… να την κάνουμε την τράμπα… Είναι κρίμα και πιάνει και μαμούδια το κριθαράκι άμα μείνει… Πέντε έχω… έξι έχω… δε θυμάμαι. Πόσο νερογιουβέτσι ν’ αντέξουμε;

– Ενώ φακή αλάδωτη…

– Την κάνεις και σαλάτα ρε, με λεμονάκι…

– Γκουρμεδιά κι έτσι… Άμα θα ‘σαι ως τις τέσσερις, σε προλαβαίνω κι ανταλλάσσουμε…»

Η προηχογραφημένη γυναικεία φωνή από τα μεγάφωνα του λεωφορείου αναγγέλλει την επόμενη στάση και με μια κλεφτή ματιά στους δυο άνδρες, κατεβαίνω.

Μια εφημερίδα κρεμασμένη στο περίπτερο δίπλα στη στάση, φάνταζε τουλάχιστον ειρωνική καθώς υπερτόνιζε με μεγάλα μαύρα γράμματα τον τίτλο της: «Κανείς φόβος για έξοδο της χώρας από τη ζώνη του ευρώ»!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News