349
|

Είδες το βίντεο των εκτελεστών;

Λίνα Παπαδάκη Λίνα Παπαδάκη 7 Νοεμβρίου 2013, 00:29

Είδες το βίντεο των εκτελεστών;

Λίνα Παπαδάκη Λίνα Παπαδάκη 7 Νοεμβρίου 2013, 00:29

Ποιος μπορεί εύκολα να έχει γνώμη για το τι είναι σωστό ή όχι; Ειδικά όταν την επόμενη ημέρα όλοι το είδαν και συζητούν γι' αυτό. Για το εάν θα έπρεπε η τηλεόραση να προβάλει το βίντεο, καρέ – καρέ, της δολοφονίας. Παρόμοια συζήτηση είχε ανοίξει και η δημοσίευση της φωτογραφίας του Παύλου Φύσσα στα χέρια της κοπέλας του. Η δημοκρατία ωριμάζει και μαζί της οφείλουμε κι εμείς. Εάν αποφασίσουμε να βγάλουμε τη βία από την τηλεόραση να γίνει καθολικά. Να μην επιτρέπεται σε ώρες «κοινής τηλεθέασης» να παίζουν εικόνες αίματος, φόνου, εγκλήματος. Ειδησεογραφικές ή μυθοπλασίας. Ειδάλλως, στην εποχή της απόλυτης έκφρασης που όλοι ανεβάζουν ό,τι βρουν, ας συγκλονιστούμε από την πραγματικότητα και ας συνειδητοποιήσουμε ότι το εξ επαφής συνέβη. Η κουλτούρα του μίσους εξασθενεί όταν ανθίζει η δημοκρατία και περισσεύει ο εμπεριστατωμένος διάλογος. 

Ας πάρουμε όλες τις πλευρές:

α. τα κανάλια θέλουν τηλεθέαση και αγοραστικό κοινό
Αυτή είναι η εύκολη και βολική ανάγνωση που θέτει τα στρατόπεδα, οι καλοί και οι κακοί, τα αφεντικά και οι άλλοι. Πρέπει να υπάρχει διαχωρισμός. Όταν παίζεις το ίδιο υλικό επί μία ώρα τότε στοχεύεις στην τηλεθέαση και τον εκφοβισμό. 

β. ο κόσμος διψάει για τρόμο
Μία εκδοχή μισοφωτισμένη διότι η άλλη είναι ότι ο κόσμος θέλει να βλέπει ελαφρολαϊκά. Η αλήθεια μάλλον δεν είναι ούτε η μία εκδοχή ούτε η άλλη. Ο κόσμος επιλέγει από αυτά που έχει να δει. 

γ. η δημοσιογραφία βασίζεται σε ντοκουμέντα
Γιατί πώς καλύτερα περιγράφεις ένα γεγονός από το να το παρακολουθείς. Ποιος από όλους εμάς που κάνουμε αυτό το επάγγελμα δεν θα ήθελε να έχει στα χέρια του ένα τέτοιο υλικό; Το να το παρουσιάζεις λοιπόν είναι η απεικόνιση της στιγμής. 

δ. ο σεβασμός στην οικογένεια των νεκρών
Η εκτέλεση με τρόπο επαγγελματικό, πράξη ξένη για την ελληνική κοινωνία, αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο το πρόσωπο του εγκλήματος. Την ευκολία της παραγγελίας, τον στόχο στο κεφάλι και επαναφορά για «τακτοποίηση». Είναι η απόλυτη πράξη συμπαράστασης. 

Σημασία έχουν δύο πράγματα, πρώτον ποιος το δείχνει, αν η πορεία του και οι επιλογές του έχουν πείσει για τις προθέσεις του και δεύτερον να σκέφτεσαι ότι ντοκουμέντο είναι να δείχνεις τους δολοφόνους και όχι τα θύματα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News