Ο τίτλος δεν είναι δικός μου. Τον δανείστηκα. Από την ίδια τη διαφήμιση της εταιρείας του Μπέζος. Όπως παρατηρούν οι άνθρωποι που γνωρίζουν καλύτερα την ψηφιακή αγορά στην Ουάσιγκτον, ο Μπέζος δεν αγόρασε τη θρυλική «Ποστ» για να βγάλει χρήματα -έχει πάρα πολλά- ή για να ασκήσει πολιτική επιρροή, έχει πολύ μεγάλη, αλλά για να αποδείξει, αυτός που έχει πει ότι του αρέσουν δουλειές με μικρά περιθώρια κέρδους, ότι ακόμα μπορείς να βγάλεις χρήματα με δημοσιογραφικό περιεχόμενο.

Φυσικά, η αμερικάνικη αγορά είναι μεγάλη και η «Ουάσιγκτον Ποστ» έχει ένα εξαιρετικό ψηφιακό εργαστήριο με μία πολυμελέστατη ερευνητική ομάδα και ένα εντυπωσιακό τμήμα γραφικών. Όμως, το σήμα που δίνει η αγοραπωλησία των 250 εκατομμυρίων ευρώ αφορά πρωτίστως τους επιχειρηματίες: Ο Τύπος δεν είναι δυνατόν να ακολουθήσει την ψηφιακή εποχή με τους παραδοσιακούς εκδότες, αυτοί, η οικογένεια Γκράχαμ -που έλεγχε επί δεκαετίες την «Ποστ»- προτίμησε τα 250 εκατομμύρια από το να συνεχίσει να τσαλαβουτάει σε κάτι που δεν ξέρει.

Ο τελευταίος ισολογισμός της «Ποστ» γράφει 12 εκατομμύρια δολάρια ζημιά, όσο δηλαδή έχουν και ορισμένα από τα μεγάλα -και μεσαία- ελληνικά ΜΜΕ, τον τελευταίο χρόνο. Η οικονομική κρίση του 2008 επιτάχυνε την κρίση των παραδοσιακών μέσων που δεν είχαν, ούτως ή άλλως, ανακαλύψει τρόπους για να βγάζουν χρήματα. Αυτή είναι και η ουσία της κρίσης των ΜΜΕ στην Ελλάδα. Δεν βγάζουν χρήματα εδώ και πάρα πολλά χρόνια στηρίζονται στις καλές τους σχέσεις με τις τράπεζες. Το πρόβλημα των ΜΜΕ στην Ελλάδα είναι πρόβλημα επιχειρηματιών όχι πρόβλημα εργαζομένων και αρχίζει από το πρώτο, το βασικό ερώτημα κάθε επιχειρηματικής απόφασης: Την απάντηση στο ερώτημα: «Πείτε μας, πώς θα βγάλετε χρήματα;». Όσο δεν απαντιέται αυτό το ερώτημα, οι φιλολογικές συζητήσεις για τα ΜΜΕ και την κρίση τους είναι χθεσινές.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News