Θα ευγνωμονώ πλέον μόνο σύμφωνα με το Νόμο, με τον κόσμιο και αποδεκτό από την Πολιτεία τρόπο. Όχι με τα υπολείμματα του κακού παρελθόντος, όχι με υπονοούμενα του στυλ «…Υπάρχει κάθε διάθεση και πνεύμα συνεννόησης, αγαπητέ…» ή «Τι ωραία η μιζανπλί της ιδιαιτέρας σας…» και ποτέ με σύνθετες λέξεις με δεύτερο συνθετικό τη ρίζα –σημο (π.χ. γρηγορόσημο). Η ευγνωμοσύνη νομοθετείται πια και δεν είναι δωροδοκία η απλή υλική παροχή μηδαμινής αξίας, κατά το Υπουργείο Δικαιοσύνης, ενώ η έκφρασή της θα φαίνεται με δωράκια ευαρέσκειας, όπως τα βιβλία και οι στιλογράφοι. Ενδεικτική μάλλον η αναφορά των δωρακίων από το Υπουργείο και διασταλτικά, φαντάζομαι, χωρά cd, dvd  και μικρά αναμνηστικά.

Ήδη σκέφτομαι κάποιες πιθανές εκφάνσεις της ευγνωμοσύνης μου κι αν τυχόν βοηθώ και κανέναν αναγνώστη ακόμη καλύτερα. Ευγνωμονώντας π.χ. δικαστή, για την υψηλού επιπέδου άσκηση του λειτουργήματός του, θα προσέφερα τη σειρά ιταλικής κωμωδίας «Εντιμότατοι Φίλοι μου Νο 1, Νο 2, Νο 3» του Μ. Μονιτσέλι – οι δικαστές εκτιμούν το έντιμο χιούμορ, που συνήθως λείπει από τους χώρους της άσκησης της Δικαιοσύνης. Δείχνει ακόμη άλλη πρόθεση η είσοδος σε ανακριτικό γραφείο με ανά χείρας το cd «Θέλω να τα πω» του Άκη Πάνου. Για τυχόν διαφορές οικογενειακού Δικαίου, ειδικά με δικηγορίνες, ενδείκνυται το έπος «Τον άνδρα σου κεράτωνε και μάγια μην του κάνεις», της Χρ. Δημουλίδου.

Αν κανείς αποταθεί για τακτοποιήσεις αυθαιρέτων στην οικεία Πολεοδομία, θα συνιστούσα συλλογή τραγουδιών του σπουδαίου Απ. Καλδάρα με τίτλο «Πετραδάκι-πετραδάκι», αν είναι αυθαιρετούχος ενώ, αν είναι ενοχλημένος από αυθαιρεσίες άλλων, το cd του Τ. Μουσαφίρη «Γκρέμιστα», περιέχει σαφές υπονοούμενο – όπως και το ιστορικό βιβλίο του Ευάγγελου Αβέρωφ-Τοσίτσα «Φωτιά και Τσεκούρι».

Για τυχόν παράσταση σε Εφορία, ανεξαρτήτως θέματος, οι κλασικοί ενδείκνυνται: «Ταπεινοί και Καταφρονεμένοι» ή «Οι Φτωχοί» του Ντοστογιέφσκι -ποτέ το «Έγκλημα και Τιμωρία», ε;- κι επειδή έχουν φόρτο εργασίας και πού χρόνος να διαβάσουν οι εφοριακοί, δεν είναι άσχημη ιδέα και «Οι Άθλιοι», σε dvd.

Οι γιατροί είναι γνωστό πως και του διαβάσματος δεν είναι, αλλά ούτε και του γραψίματος μπορείς να τους πεις. Ο ευρών ιατρόν καλλιγράφο κερδίζει χρυσούν ελβετικόν ωρολόγιον, γι’ αυτό και αντί για λάιτ εκδόσεις με νόημα του τύπου «Άργησες μια ζωή» ή «Η ζωή μου στα χέρια σου» ή αντίθετα την Τριλογία του Hannibal Lecter (μπρρρ…), καλύτερα μια μέθοδος «Καλλιγραφία σε δώδεκα απλά μαθήματα» – και χρήσιμη θα είναι και οι φαρμακοποιοί θα το χαρούν.

Μεγάλη αμηχανία με κατέχει για την ένδειξη ευγνωμοσύνης προς αρμόδιους σε Δήμους, ΥΠΕΚΑ ή Υπουργείο Ανάπτυξης αν ποτέ αποφάσιζα να πάρω ένα δημόσιο έργο, κανένα δρόμο ή γεφύρι, (ίσως την περάτωση του μετρό της Θεσσαλονίκης;) ή και να βάλω ένα χεράκι στην ανάπτυξη, που στρίβει τη γωνία, με καμιά επένδυση. Πώς να δείξω την ευγνωμοσύνη μου για τόσο μεγάλη ανάθεση; Οι εγκυκλοπαίδειες 24τομες ή 40τομες -που παλιά έκαναν θραύση, έστω και με δόσεις- είναι πλέον ντεμοντέ. Ίσως τα τρίτομα άπαντα του Αλ. Παπαδιαμάντη, ίσως η Ιστορία του Παπαρρηγόπουλου, πιθανόν «Ο Μεγάλος Ανατολικός» του Α. Εμπειρίκου ή ακόμα και οι 12τομες αναμνήσεις του Ηλία Έρεμπουργκ για τυχόν Αριστερούς νοσταλγούς… Δώρο και το καροτσάκι σούπερ μάρκετ για τη μεταφορά κι ελπίζω να μην ξεπερνάμε τα όρια…

Δεν είναι εύκολα τα πράγματα για όλους εμάς τους ευγενείς και άδολους ευγνωμονούντες. Θα ‘ταν μάλλον προτιμότερο το Υπουργείο Δικαιοσύνης, με σχετικές εγκυκλίους, να συντάξει σχετικό κατάλογο δωρακίων ώστε να αποφευχθούν πιθανές παρεξηγήσεις και παρερμηνείες. Άσε που θα μπορούσε, για λόγους οικονομίας και ισονομίας, να ενεργοποιήσει και τον εθνικό πλέον δωροπρομηθευτή… Μην αναρωτιέστε ποιον… «…Στα μπούτια, στα μπούτια…(γκραν)… Πώς να έρθω στο σπίτι, με τα χέρια μου άδεια, εμπνευσμένο απ’ τις πίστες».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News