Ούτε οι Αμερικανοί – στα αμέσως μεταχουντικά χρόνια – δεν είχαν συγκεντρώσει επάνω τους τόση αρνητική διάθεση ημών, των Ελλήνων, όσο τον τελευταίο καιρό οι Γερμανοί. Μ’ εκείνους, τουλάχιστον, υπήρχε η συγκέντρωση μίσους στη CIA τους («ΝΑΤΟ-CIA-προδοσία») ή πάντως στις καθ’ υπόθεσιν φιλοπόλεμη ροπή τους («φονιάδες των λαών, Αμερικάνοι!») ή στις θεωρούμενες ανθελληνικές ηγεσίες τους («Κίσινγκερ, ο νεκροθάφτης της Κύπρου»). Τώρα, η δημιουργία αντί-γερμανικού κύματος έχει διευρυνθεί στην ελληνική κοινή γνώμη: δεν είναι μόνο/δεν είναι τόσο η αντί-Σόιμπλε (τον Ρέσλερ τον ξεχάσαμε, πάει) τοποθέτηση, είναι και η αντί-Μέρκελ (με πολλούς αγκυλωτούς σταυρούς) άποψη, συν η αντι-Deutsche Bank, συν η συνολική ανάσυρση του εφιάλτη της Κατοχής, συν η «απάντηση» των δικών μας στις γελοιογραφίες της Bild ή του Focus, τα αντίστοιχα πρωτοσέλιδα κοκ. Αρκεί κάποιος να πει μια θετική έκφραση που αφορά Γερμανό (π.χ. ο Γιάννης Στουρνάρας που είπε ότι θαυμάζει – τεχνικά – τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε), για να ριχτεί κι αυτός στα σκυλιά…

Μ’ αυτά δεδομένα, στιγμές-στιγμές είναι να απορεί κανείς για την ψυχραιμία που δείχνουν οι Γερμανοί. Πάντως η εδώ ποικιλία. Και δεν αναφερόμαστε στον Hagen Fleisher, αυτός είναι Έλληνας. Αλλά, π.χ. ο Γερμανός Horst Reichenbach («είναι Ευρωπαίος») είχε βρεθεί στο σπίτι του Μανώλη Γλέζου όταν εκείνος είχε ανακινήσει το ζήτημα των γερμανικών πολεμικών αποζημιώσεων/επανορθώσεων και του αναγκαστικού κατοχικού δανείου, μαζί του και ο (νυν, ο παλιότερος δεν πολυπατούσε στη γη…) Γερμανός Πρέσβης Wolfgang Dold. Ανοίγοντας μια συζήτηση που δεν (ΔΕΝ) έχει κλείσει ολότελα ως προς το δεύτερο σκέλος της, του δανείου – όμως αυτή είναι μια άλλη ιστορία.

Όμως εκεί που, αληθινά, μας κινήθηκε απορία, αν όχι κάτι σαν θαυμασμός είναι οι πρωτοβουλίες που – μέσα σ’ αυτό το κλίμα αντιπάθειας – επιμένει να αναλαμβάνει το εδώ Ινστιτούτο Γκαίτε. Τη μια έφερε φιλόσοφο που είχε επί Χούντας αντιταχθεί στο καθεστώς (και θύμισε, διακριτικά, ότι τα γερμανικά συνδικάτα και η γερμανική πανεπιστημιακή κοινότητα είχαν στηρίξει κ.λπ.), την άλλη στήνει σεμινάρια και συναντήσεις με φρέσκια λογοτεχνική αντίρρηση ή/και φωτογραφική και κινηματογραφική ματιά. Τώρα, έκανε διαγωνισμό λογοτεχνικής μετάφρασης – και είχε το θάρρος, μάλιστα, να δώσει ως θέμα (στην Ελλάδα του 2013) το «Να μείνω ή να φύγω – πατρίδα ή ξενιτιά» που τη βράβευση και κριτική παρουσίαση των καλύτερων κειμένων κάνει στις 13 Σεπτεμβρίου (8 το βράδυ) στο Γκαίτε ο Ι. Καλλιφατίδης. Επιμένουν να διαλέγονται μαζί μας…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News