324
|

Απεταξάμην τον σουρεαλισμό

Στέλλα Αλαφούζου Στέλλα Αλαφούζου 17 Αυγούστου 2015, 21:35

Απεταξάμην τον σουρεαλισμό

Στέλλα Αλαφούζου Στέλλα Αλαφούζου 17 Αυγούστου 2015, 21:35

Κάτι πολύ άδικο εις βάρος του κινήματος του σουρεαλισμού συμβαίνει και καθώς φαίνεται πολλοί εξ ημών τείνουμε να το υιοθετήσουμε. Είναι στ’ αλήθεια σουρεαλισμός αυτό που ζούμε, αυτό που ζει η κυβέρνηση με τις πιέσεις των δανειστών, αυτά που αντιμετωπίζει στα εσωκομματικά του ο ΣΥΡΙΖΑ και κατ’ επέκταση ο πρωθυπουργός; Είναι όλα μία λέξη και η λέξη αυτή είναι ο σουρεαλισμός; Προφανώς και όχι. Συνοψίζοντας γνώσεις εγκυκλοπαιδικές -όμως τέτοιες που αν κανείς θέλει να κάνει πολιτική ή να έχει βήμα στον δημόσιο λόγο οφείλει να γνωρίζει χωρίς να μπερδεύεται-, το κίνημα του σουρεαλισμού υπήρξε κίνημα αισθητικής και πολιτικής (Ας θυμηθούμε την υπογραφή του Τρότσκι σε μανιφέστο υπέρ της ελευθερίας στην τέχνη και εναντίον του σοσιαλιστικού ρεαλισμού που επέβαλε στη Σοβιετική Ένωση ο Στάλιν. Μανιφέστο που στοιχειοθέτησε μαζί με τον Αντρέ Μπρετόν και τον ζωγράφο Ριβέρα). Ο σουρεαλισμός υπήρξε κίνημα που έφερε τομή στην Τέχνη και δημιούργησε την πλατφόρμα για την απελευθέρωση του Λόγου και της Σκέψης ακόμα και στα πεδία της Επιστήμης. Κίνημα συλλογικότητας. Ο σουρεαλισμός δίνει βήμα στην πραγματική λειτουργία της σκέψης. Ακόμα και σε περιόδους σκοτεινές όπου θα μπορούσαν να σημαίνουν και το τέλος του κινήματος (βλ Β' παγκόσμιος πόλεμος), ο σουρεαλισμός αλλάζει πίστα. Από κίνημα αισθητικής σε κίνημα με ιδεολογικό περιεχόμενο. 

Θα ήταν σπουδαία ευτυχία αν αυτό που σήμερα ζούμε σε κάθε επίπεδο ήταν σουρεαλισμός. Όσο κι αν τον αναζητώ δεν τον βρίσκω. Παρατηρώντας μάλιστα την απόσταση από τη «δημιουργική ασάφεια» στην οποία και μας μύησε αυτή η κυβέρνηση ως τη «δημιουργική φαντασία», αναγνωρίζω άλλες θεωρίες και στάσεις όχι και τόσο «ευγενείς» ή «ηθικές» στα χαρακτηριστικά τους. Τον μακιαβελισμό για παράδειγμα. Πρακτική που τουλάχιστον οι έχοντες βήμα στον δημόσιο λόγο θα έπρεπε και να αναγνωρίζουμε και να μην υποτιμούμε.

ΥΓ: Όπως διαβάζω δύο ήταν τα κύρια συνθήματα των υπερρεαλιστών. "Να αλλάξουμε τη ζωή" (Αρθούρος Ρεμπώ) και "Να αλλάξουμε τον κόσμο" (Καρλ Μαρξ). Τι απ' τα δύο συμβαίνει στη χώρα; Η πεποίθηση (;) του πρωθυπουργού ότι θα άλλαζε την Ευρώπη. Τα αποτελέσματα γνωστά. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News