Περασμένη Πέμπτη, πρώτο πόδι Χαλκιδική, Άθυτος. Απόγευμα, γύρω στις έξι, μέρα ηλιόλουστη, ξεκινάει μια μακρά αναζήτηση φαγητού. Τα εστιατόρια στα Λουτρά κλειστά. Στο Παλιούρι ελάχιστα ανοιχτά. Πευκοχώρι, Χανιώτη, Καλλιθέα μόνο για πίτσα. Άντε και κανά σουβλάκι. Μετά από καμιά δεκαριά τηλέφωνα, εντοπίσαμε ψαροταβέρνα στην Άθυτο. Ή Άφυτος τέλος πάντων, αφού παίζουν και τα δύο ονόματα, ακόμη και στις ταμπέλες του δρόμου. Φτάνουμε στο χωριό, το ομορφότερο ίσως της Κασσάνδρας. Ερημιά, ένα καφενείο είχε λιγοστό κόσμο. Περπατάμε προς την παραλία. Βρίσκουμε το μαγαζί που μας πρότειναν με ρολά κατεβασμένα. Στο διπλανό, που δεν σου γέμιζε το μάτι, καθόταν μια παρέα τριών ατόμων. Παίρνουμε το ρίσκο, μπαίνουμε. Και το φαγητό χάλια να ήταν, άξιζε τουλάχιστον η θέα στη θάλασσα. Όχι αυτό το γραφικό, καμία σχέση. Η θέα της θάλασσας από ψηλά, η ανακουφιστική και συνάμα λυτρωτική ενατένιση του ορίζοντα.

Παραδόξως, το φαγητό νίκησε τις αμφιβολίες μας και ξεπέρασε τις προσδοκίες μας. Αρκετά καλό. Ωστόσο, ο ένας από τους δύο καταλόγους ήταν στα ρωσικά. Ούτε καν με μετάφραση στα αγγλικά. Ενδεικτικό της επέλασης των Ρώσων. Όχι κατ’ ανάγκη αρνητικό, αφού οι τουριστικές επιχειρήσεις, από την Κρήτη (Ηράκλειο, Γεωργιούπολη, Χανιά) ως τη Χαλκιδική, προσαρμόζονται στις συνήθειες των πελατών τους. Το γεγονός ότι αλλοιώνουν τα ιδιαίτερα τοπικά χαρακτηριστικά τους για να διευκολύνουν τις ορδές των τουριστών είμαι μία άλλη συζήτηση. Το ανησυχητικό, στην παρούσα περίπτωση, είναι ότι η αλλοίωση δεν σταματάει στην προσαρμογή των επιχειρήσεων στην κουλτούρα των πελατών τους. Συνεχίζεται.

Στην εξαγορά των επιχειρήσεων από Ρώσους. Στον τρόπο που κάνουν τις προμήθειες από την πατρίδα τους. Μην εκπλαγείτε αν δείτε Coca cola στα ρωσικά. Μαζικές αγορές προϊόντων, μείωση κόστους. Στο τσάμπα. Που φέρνουν τους συμπατριώτες τους, μέσω ρώσικων εταιρειών ευρέσεως εργασίας (ενοικίασης δηλαδή εργαζομένων), να δουλέψουν στα ξενοδοχεία, στα εστιατόρια, στα μπαρ, στις πισίνες και στις ξαπλώστρες. Που νοικιάζουν ολόκληρες ξενοδοχειακές μονάδες, για να τις λειτουργήσουν οι ίδιοι, και οι Έλληνες αναπαύονται στα λεφτά του ενοικίου. Που ρωσικά πρακτορεία, λόγω όλων των παραπάνω, φέρνουν χιλιάδες Ρώσους στη Χαλκιδική με εξευτελιστικές τιμές, δίχως το ελληνικό κράτος να εισπράττει φράγκο. Χαλκιδική, ρωσική αποικία, αυτή είναι η πραγματικότητα. Δίχως μελοδραματισμούς και πατριωτικές συναισθηματικές εξάρσεις.

Αυτή είναι η πραγματικότητα, κύριε Γιώργο Βυθούλκα. Δεν υπάρχει λόγος να δοθούν παραλιακές περιοχές, με βραχώδη διαμόρφωση και χωρίς πρόσβαση από ξηράς, σε Έλληνες επιχειρηματίες για να δημιουργήσουν πρόσβαση και τουριστικές υποδομές. Η Ελλάδα έχει αμέτρητα χιλιόμετρα παραλίας προς εκμετάλλευση- η λέξη κορεσμός σας θυμίζει κάτι;. Δεν υπάρχει λόγος να ενοικιαστούν μικρά κι άγονα νησιά σε άλλες χώρες για να φιλοξενούν τους πολίτες τους. Γίνεται αυτή την ώρα στη Χαλκιδική με τον πιο ύπουλο τρόπο. Ας αφήσουμε στην άκρη τα ενοίκια, τις μισθώσεις, τις μίζες που θα προκύψουν από τις συμφωνίες και την περαιτέρω εκμετάλλευση από Έλληνες επιχειρηματίες. Ο τουρισμός είναι ο βασιλικός δρόμος της Ελλάδας για την έξοδο από την κρίση. Αρκεί επιτέλους να γίνει ένας εθνικός προγραμματισμός, να λειτουργήσει το χωροταξικό σχέδιο, να δουλέψουν Έλληνες στον τουρισμό κι όχι αλλοδαποί και να μην γίνονται διαστημικές σπατάλες στον Ε.Ο.Τ. Αυτά, δεν απαιτούν δα και τόσο χρόνο. Είναι άμεσα εφαρμόσιμα. Αλλιώς, σύντομα θα μάθουμε το καλώς ήρθατε στα ρώσικα.

*dobro prozhalovat, καλώς ήρθατε στα ρωσικά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News