Να γιατί το ποδόσφαιρο είναι συναρπαστικό. Επειδή είναι απρόβλεπτο. Στο δικό του γήπεδο, τα πάντα μπορεί να συμβούν. Οπως το βράδυ της Τετάρτης στο Μόναχο. Στο πιο χορταστικό ματς του φετινού Champions League, γεμάτο απρόοπτα και ανατροπές. Πραγματικό θρίλερ με… δολοφόνους τους συνήθεις υπόπτους: τους γερμανούς.

Ποιος θα το πίστευε, ότι ο κορυφαίος εν ενεργεία τερματοφύλακας -ο Τζίτζι Μπουφόν-, ο οποίος στο ιταλικό πρωτάθλημα δεν έχει δεχθεί γκολ για δέκα παιχνίδια στη σειρά (από τις 10 του περασμένου Γενάρη), θα μάζευε την μπάλα από τα δίχτυα του τέσσερις φορές; Οτι ο αδιαφιλονίκητος διάδοχός του -ο Μάνουελ Νόιερ- θα είχε δεχθεί δυο γκολ προτού καν συμπληρωθεί το ημίωρο; Οτι η επιστημονική άμυνα της Γιουβέντους θα έχανε την πρόκριση μέσα απ’ τα χέρια της στις καθυστερήσεις του αγώνα; Οτι η Μπάγερν, η οποία είχε πετύχει ένα γκολ σε 90 λεπτά, θα έβαζε δυο σε 2′;

Ολοι περίμεναν πως -μετά το 2-2 του πρώτου αγώνα στο Τορίνο- οι ιταλοί θα πήγαιναν στη Βαυαρία για το «μηδέν». Με την ελπίδα, σε μια αντεπίθεση ή σε κάποια στατική φάση, να πετύχουν το «χρυσό» γκολ. Αλλά το ματς εξελίχθηκε εντελώς απρόσμενα: 0-2 στο 28′, 1-2 στο 73′, 2-2 στο 91′, παράταση και 4-2 στο 110′. Τέσσερα γκολ σε έναν αγώνα, η Γιουβέντους είχε να δεχτεί από το 2010. Τότε που, ακόμα, έψαχνε τον δρόμο της.

Τρεις φάσεις ήταν «όλα τα λεφτά». Μετά το 0-1 του Πογκμπά στο 6′ (ήταν το πιο γρήγορο γκολ της «Μεγάλης Κυρίας» σε όλες τις διοργανώσεις φέτος), ο Αλβάρο Μοράτα έκανε τη φοβερή Μπάγερν να συμπεριφερθεί σαν ομάδα τοπικού ερασιτεχνικού πρωταθλήματος. Ο ισπανός φορ πήρε την μπάλα από την περιοχή του, διέσχισε όλο το γήπεδο αφήνοντας πίσω του τον Αλάμπα και τον Μπενάτια, «άδειασε» τον Κίμιχ και σέρβιρε στον Κουαδράδο, ο οποίος -αφού με μια προσποίηση έριξε κάτω τον Λαμ- τίναξε τα δίχτυα του Νόιερ (0-2).

Το δεύτερο highlight της βραδιάς ήταν η στιγμή που -στην πραγματικότητα- έκρινε το παιχνίδι. Μια μαγική απόκρουση του Νόιερ σε ένα σχεδόν εξ’ επαφής σουτ του Κουαδράδο. Αν εκεί γινόταν το 0-3, ένα λεπτό πριν από το τέλος του ημιχρόνου, τα πάντα θα είχαν κριθεί.

Η τρίτη καθοριστική στιγμή ήταν η ισοφάριση, από τον Τόμας Μίλερ, στις καθυστερήσεις του αγώνα (91′), που κράτησε τους γερμανούς ζωντανούς και έστειλε το ματς στην παράταση. Εξαιρετικά σπάνιος τρόπος για να χάσει μια τέτοια πρόκριση η σεμιναριακή άμυνα της Γιουβέντους. Αλλά οι πολλές, σημαντικές απουσίες -και η κόπωση- είχαν ξεχαρβαλώσει την ιταλική ομάδα από πολύ νωρίτερα. Γι’ αυτό, το τελευταίο ημίωρο του ματς παίχτηκε στο μισό γήπεδο.

Στο 116′, αφού ο Μάντζουκιτς και ο Στουράρο δεν κατάφεραν να βρουν δίχτυα από κοντά, η καρδιά του Πεπ Γκουαρντιόλα γύρισε στη θέση της. Και ο καταλανός τεχνικός εξακολουθεί να κυνηγάει το μοναδικό μεγάλο τρόπαιο που δεν έχει σηκώσει στη διάρκεια της τριετίας του στο Μόναχο: το Champions League. Που πολύ θα ήθελε να το αφήσει πίσω του το καλοκαίρι, όταν θα φεύγει για να ζήσει τη νέα του περιπέτεια στο Μάντσεστερ με τη Σίτι.

Η Γιουβέντους έχασε (και) τη φετινή κούπα, όμως όλα δείχνουν ότι επιστρέφει φουριόζα στο ευρωπαϊκό προσκήνιο, όπου παραδοσιακά ανήκει. Δεκατρία χρόνια μετά το Μάντσεστερ (όπου είχε ηττηθεί στα πέναλτι από τη Μίλαν) και μόλις μια δεκαετία μακριά από τον υποβιβασμό της στη Β’ Κατηγορία -εξαιτίας του σκανδάλου «Καλτσιόπολις»- πέρυσι έφτασε στον Τελικό, απέναντι στην Μπαρτσελόνα, και φέτος παραλίγο να πετάξει έξω ένα από τα φαβορί της διοργάνωσης.

Ο προπονητής της, ο «Μαξ Αλέγκρι», τα καταφέρνει εξαιρετικά στη δύσκολη αποστολή που ανέλαβε το καλοκαίρι του 2014. Διαδέχτηκε τον επιτυχημένο Αντόνιο Κόντε (που τώρα ετοιμάζει τις βαλίτσες του για την Τσέλσι), ο οποίος είχε κατακτήσει τρία διαδοχικά Πρωταθλήματα, όμως όλοι γνώριζαν ότι η δουλειά του δεν θα κρινόταν από το αν θα τα έκανε τέσσερα ή πέντε. Ο μεγάλος στόχος ήταν -και είναι- η επάνοδος της Γιουβέντους στην κορυφή της Ευρώπης.

Πέρυσι, ο ιταλός προπονητής οδήγησε την ομάδα του 90 λεπτά μακριά από ένα απρόσμενο «τρεμπλ», κατακτώντας το Πρωτάθλημα Ιταλίας, το Κόπα Ιτάλια, και φτάνοντας στον Τελικό του Champions League, απέναντι στο… θηρίο που λέγεται Μπαρτσελόνα.

Φέτος, η Γιουβέντους είναι και πάλι φαβορί για τους εγχώριους τίτλους, ενώ στους δυο αγώνες της κόντρα στην ποδοσφαιρική μηχανή του Γκουαρντιόλα -που ήταν το ευρωπαϊκό της τεστ- τα πήγε καλύτερα κι από ό,τι θα περίμεναν οι οπαδοί της. Ουσιαστικά με μια νέα ομάδα, αφού λίγους μήνες μετά τον άτυχο γι’ αυτήν Τελικό του Champions League και την κατάκτηση του νταμπλ στην Ιταλία, αρκετοί σημαντικοί ποδοσφαιριστές έφυγαν – και κάποιοι άλλοι ήρθαν στη θέση τους. Χρειάστηκαν πολλές εβδομάδες για να ξαναβρεί το βήμα της, έκανε το χειρότερό της ξεκίνημα στη σεζόν μετά το 1970, όμως τώρα προχωρεί γεμάτη αυτοπεποίθηση.

Για όλα αυτά ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι, ο οποίος ψηφίστηκε ως ο κορυφαίος προπονητής στην Ιταλία για το 2015, προ ημερών δέχτηκε -και αποδέχτηκε- την πρόταση της Γιουβέντους να υπογράψουν νέο συμβόλαιο συνεργασίας (έως το καλοκαίρι του 2019).

Αλλά στο τέλος νικούν οι Γερμανοί, που λέει και ο Γκάρι Λίνεκερ. Είναι ζήτημα νοοτροπίας. Δεν σταματούν ποτέ, ώσπου ο διαιτητής να σφυρίξει για τελευταία φορά στο παιχνίδι. Εξακολουθούν να παίζουν, λες και δεν έχουν συναίσθηση του σκορ. Δυο ματς -κυρίως- έχουν μείνει στη μνήμη για το παροιμιώδες πείσμα τους. Τη σεζόν 1975-1976, η Μπάγερν Μονάχου αγωνιζόταν στην έδρα της Μπόχουμ, για το πρωτάθλημα Γερμανίας. Στο 53′ οι βαυαροί έχαναν 4-0. Πέτυχαν πέντε γκολ σε 20 λεπτά και νίκησαν 5-4. Στον τελικό του Μουντιάλ του 1954, η -τότε- Δυτική Γερμανία έχανε από την Ουγγαρία με 2-0. Λίγες ημέρες νωρίτερα, στη φάση των ομίλων, οι ούγγροι είχαν συντρίψει τους δυτικογερμανούς με 8-3. Ηταν και πολύ καλύτεροι και πίστεψαν πως όλα είχαν κριθεί. Αμ δε… Στο τέλος σήκωσε το τρόπαιο η Δυτική Γερμανία, νικώντας με 3-2.

Βεβαίως, με τον ίδιο τρόπο την έχουν πατήσει κιόλας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, εκείνος ο Τελικός Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ – Μπάγερν, τον Μάιο του 1999. Οχι επειδή το 1-0 υπέρ των γερμανών έγινε 1-2, αλλά γιατί τα δυο γκολ της ανατροπής, οι άγγλοι τα πέτυχαν μετά το 90′. Στις καθυστερήσεις. Με τον Τέντι Σέριγχαμ και τον Ολε Γκούναρ Σόλσκιερ. Ηταν το ματς για το οποίο ο Σερ Αλεξ Φέργκιουσον είχε πει την αξέχαστη ατάκα: «Football, eh? Bloody hell»…

Αλλά η μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία του ποδοσφαίρου -σε ό,τι αφορά το σκορ- σημειώθηκε το 2004. Αγγλική και αυτή. Στο «Κεμάλ Ατατούρκ» της Κωνσταντινούπολης, μπροστά σε 69.600 θεατές, το αουτσάιντερ της διοργάνωσης, η Λίβερπουλ, αντιμετώπισε τη Μίλαν, που ήταν το ακλόνητο φαβορί. Προτού συμπληρωθεί το πρώτο λεπτό, ο Πάολο Μαλντίνι πέτυχε το γρηγορότερο γκολ στην ιστορία των Τελικών του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Μεχρι το 44′ οι Ιταλοί είχαν σκοράρει άλλες δυο φορές, με τον Ερνάν Κρέσπο. Ολοι πίστεψαν ότι το δεύτερο ημίχρονο θα ήταν ένα βαρετό σαρανταπεντάλεπτο, ώσπου να έρθει η ώρα της απονομής. Ολοι εκτός από τους παίκτες της Λίβερπουλ – και τους οπαδούς της, που παρά το 0-3 τραγουδούσαν στις εξέδρες, με όλη τη δύναμη της φωνής τους, το «You’ll Never Walk Alone».

Στο 54′ ο Στίβεν Τζέραρντ μείωσε σε 3-1. Δυο λεπτά αργότερα, ο Σμίτσερ έγραψε το 3-2. Στο 59′ ο Τσάμπι Αλόνσο, αφού έχασε πέναλτι (το απέκρουσε ο Ντίντα), πήρε το «ριμπάουντ», σούταρε και ισοφάρισε. Απίστευτο! Μέσα σε έξι λεπτά, το 0-3 είχε γίνει 3-3… Το σκορ δεν άλλαξε στην παράταση, ο Τελικός πήγε στα πέναλτι και η κούπα στη Λίβερπουλ, για πέμπτη φορά στην ιστορία της.

Και η ίδια η Γιουβέντους το έχει ξαναδεί το (χθεσινό) έργο. Το 1999. Γιουβέντους – Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ο πρώτος ημιτελικός, στο Ολντ Τράφορντ, είχε λήξει ισόπαλος και στο Τορίνο η Γιουβέντους προηγήθηκε 2-0 με γκολ του Ινζάγκι. Εληξε 2-3. Ο Ρόι Κιν μείωσε σε 1-2, ο Ντουάιτ Γιορκ έφερε το ματς στα ίσα και ο Κόουλ σφράγισε τον θρίαμβο.

Μαζί με τις Μπάγερν Μονάχου, Ρεάλ Μαδρίτης, Ατλέτικο Μαδρίτης, Μάντσεστερ Σίτι, Βόλφσμπουργκ, Παρί Σεν Ζερμέν και Μπενφίκα, στους «8» του Champions League πέρασε -όπως αναμενόταν- και η Μπαρτσελόνα. Χθες βράδυ, στο «Καμπ Νου», χόρευε στη βροχή. Νίκησε (ξανά) την Αρσεναλ, αυτή τη φορά με 3-1, με τους γνωστούς σκόρερς: Νεϊμάρ, Σουάρες και Μέσι. Οι καταλανοί προκρίθηκαν για ένατη σερί χρονιά -και συνολικά για 20η φορά- και, πλέον, μετρούν 38 ματς αήττητοι, σε όλες τις φετινές διοργανώσεις. Η Αρσεναλ ακολούθησε τη μοίρα της. Αποκλείστηκε στη φάση των «16» για έκτη διαδοχική χρονιά.

Η κλήρωση για τα τέσσερα ζευγάρια των προημιτελικών θα διεξαχθεί το μεσημέρι της Παρασκευής. Ακόμη και το Ρεάλ – Μπαρτσελόνα είναι πιθανό. Πλέον, δεν υπάρχει η πρόβλεψη να μην πέφτουν αντίπαλοι οι σύλλογοι από την ίδια χώρα. Ο πιο τυχερός θα κληρωθεί με την Βόλφσμπουργκ. Ο δεύτερος πιο τυχερός, με την Μπενφίκα. Κι έπειτα, ο σώζων εαυτόν σωθήτω.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News