Ηταν η πρώτη εφετινή συνάντηση της «αγίας τριάδας» (Μέσι, Σουάρες, Νεϊμάρ), και η Μπαρτσελόνα σκόρπισε τον τρόμο. Θύμα της, η άμοιρη Σέλτικ, η οποία γνώρισε την πιο οδυνηρή ήττα στην ευρωπαϊκή της ιστορία. Αυτό το 7-0 ήταν -παραλλήλως- η ευρύτερη νίκη των Καταλανών στο Champions League. Δυο «οχτάρες» και μια «εφτάρα» που είχαν πετύχει πριν από το 2003, σημειώθηκαν σε αγώνες του παλιού Κυπελλούχων και του παλιού Κυπέλλου UEFA.

Το πράγμα φάνηκε από νωρίς, το βράδυ της Τρίτης στο «Καμπ Νου». Ο Λιονέλ Μέσι χρειάστηκε μόλις 145 δευτερόλεπτα για να σκοράρει, απέναντι σε 11 αντιπάλους που είχαν ταμπουρωθεί πίσω από την μπάλα. Ηταν το πιο γρήγορο γκολ που έχει πετύχει σε παιχνίδι του Champions League. Στο 27′ έβαλε και δεύτερο. Στο 60′, το τρίτο (στο 5-0 της ομάδας του). Με αυτό το «χατ-τρικ», το έκτο του στη διοργάνωση, ξεπέρασε τα πέντε που μετράει ο Κριστιάνο Ρονάλντο.

Αλλα τέσσερα γκολ -από τον Σουάρες (2), τον Νεϊμάρ και τον Ινιέστα-, τέσσερις «ασίστ» του Νεϊμάρ και μια απόκρουση πέναλτι από τον Τερ Στέγκεν (στο 1-0), έγραψαν την ιστορία του αγώνα. Ναι, καλά θυμάστε. Η επίδοση του Νεϊμάρ (ένα γκολ και τέσσερις πάσες για γκολ στο ίδιο ματς) είναι ρεκόρ. Αυτό που, ίσως, δεν θυμάστε, είναι οτι ο βραζιλιάνος άσος είχε να προπονηθεί 106 ημέρες…

Τι τα θέλεις; Οταν αυτοί οι τρεις τύποι βρίσκονται μαζί στο γήπεδο, κάνουν απίθανα πράγματα. Το λένε και οι αριθμοί. Η Μπαρτσελόνα, με τα επτά γκολ, έφτασε τα 60 στο Champions League, από τη σεζόν 2014-15 μέχρι σήμερα. Από αυτά, τα τρία πιο λαμπρά αστέρια της έχουν βάλει τα 50, δηλαδή το 83%. Απίστευτο.

Για να βρούμε την τελευταία φορά που η Μπαρτσελόνα ηττήθηκε στην πρεμιέρα της στο Champions League, πρέπει να γυρίσουμε τον χρόνο πολύ πίσω, στο 1997 (είχε χάσει 3-2 από τη Νιούκαστλ του Κετσπάγια, στο «Σεντ Τζέιμς Παρκ»). Ο προπονητής της, ο Λουίς Ενρίκε, ακόμη έπαιζε μπάλα. Αλλά, αυτό που συνέβη χθες, υπερβαίνει τις συνήθεις νίκες της στους πρώτους της ευρωπαϊκούς αγώνες. Οσο κι αν η Σέλτικ είναι για… κλάματα.

Η πρώτη φορά που ο Μέσι πέτυχε «χατ-τρικ»… και πάνω, στο Champions League, ήταν το 2010. Σκόραρε και τα τέσσερα γκολ της ομάδας του στο 4-1 επί της Αρσεναλ. Το 2011, έβαλε τρία στη Βικτόρια Πλζεν και πέντε στο 7-1 επί της Μπάγερ Λεβερκούζεν, στο «Καμπ Νου». Το 2013, τρία στον Αγιαξ. Το 2014, τρία στον ΑΠΟΕΛ. Πλέον, έφτασε τα 50 τέρματα σε ομίλους Champions League (σε 53 αγώνες), ενώ ο Κριστιάνο μετράει 49 (σε 66 ματς). Μάλλον θα πρέπει να αναμένουμε την «απάντηση» του Πορτογάλου πολύ σύντομα. Ισως απόψε, που η Ρεάλ Μαδρίτης υποδέχεται στο «Μπερναμπέου» την Σπόρτινγκ Λισαβόνας, την ομάδα από την οποία άρχισε τη λαμπρή του καριέρα.

Μπορεί να προκαλεί έκπληξη σε κάποιους, το γεγονός οτι η Μπαρτσελόνα πέτυχε επτά γκολ σε ευρωπαϊκό παιχνίδι, μόλις μερικά 24ωρα μετά την ήττα σοκ (2-1) που υπέστη από τη νεοφώτιστη στο ισπανικό πρωτάθλημα Αλαβές, στο «Καμπ Νου». Αλλά -πέρα από το κλισέ οτι στο ποδόσφαιρο τα πάντα μπορεί να συμβούν- υπάρχει εξήγηση γι αυτή τη θεαματική μεταβολή.

Στο ματς με την Αλαβές, ο Λουίς Ενρίκε έκανε το… μοιραίο λάθος να εμπιστευθεί πολλούς από τους αναπληρωματικούς παίκτες του. Κράτησε στον πάγκο τον Μέσι, τον Ινιέστα και τον Σουάρες, έδωσε ρεπό στον Πικέ, ενώ τερματοφύλακας έπαιξε ο Σίλεσεν – αντί του τραυματία Τερ Στέγκεν. Αλλά, ούτε ο Γιάσπερ Σίλεσεν των 13 εκατομμυρίων ευρώ, ούτε ο Λούκας Ντιν των 16,5 ή ο Ντένις Σουάρεθ των 3,5, ούτε καν ο Πάκο Αλκάθερ -για τον οποίο δαπανήθηκαν 30 εκατομμύρια ευρώ-, φάνηκαν αντάξιοι των προσδοκιών.

Αυτό το καλοκαίρι ο προπονητής της Μπαρτσελόνα είχε ζητήσει να μη γίνουν ηχηρές μετεγγραφές, αλλά κινήσεις ουσίας που θα δημιουργούσαν ένα πλήρες ρόστερ, με αξιόπιστες επιλογές. Την περασμένη σεζόν η ομάδα του, λίγο έλειψε να χάσει τον τίτλο μέσα από τα χέρια της -λόγω κόπωσης των βασικών της παικτών- και ο Ενρίκε δεν ήθελε να… την ξαναπατήσει εφέτος. Αλοίμονο, όμως. Φαίνεται πως οι νέες προσθήκες δεν θα λύσουν το πρόβλημα.

Στον αγώνα με την Αλαβές, στον οποίο η Μπαρτσελόνα απογοήτευσε, βρέθηκαν στον αγωνιστικό χώρο του «Καμπ Νου» 63 από αυτά τα εκατομμύρια που ο σύλλογος δαπάνησε για την ενίσχυσή του, ενώ ο Σαμουέλ Ουμτιτί ήταν εκτός ενδεκάδας και ο Αντρέ Γκόμες εκτός αποστολής. Τζίφος. Ο καταλανός τεχνικός είναι υποχρεωμένος να σκεφτεί ξανά την ιδέα του εκτεταμένου rotation, η οποία μπορεί να βάλει την ομάδα σε περιπέτειες τύπου Αλαβές.

Οι «μπουκ» δίνουν την Μπαρτσελόνα ως το νούμερο ένα φαβορί για την κατάκτηση του εφετινού Champions League, όμως οι ποδοσφαιρικοί αναλυτές έχουν μια -και μοναδική- επιφύλαξη: τον πάγκο της. Θεωρούν οτι οι εναλλακτικές λύσεις που διαθέτει ο προπονητής της, είναι πολύ πιο περιορισμένες και λιγότερο αξιόπιστες από εκείνες των μεγάλων ανταγωνιστών της: της Ρεάλ, που είναι το δεύτερο φαβορί, και της Μπάγερν, που είναι το τρίτο. Νο 4 είναι η Μάντσεστερ Σίτι, την οποία δεν είδαμε χθες λόγω της σφοδρής καταιγίδας στο Μάντσεστερ (θα παίξει απόψε με την Γκλάντμπαχ).

Για το τρόπαιο -λένε- θα παλέψουν τρεις… Μπαρτσελόνες και η Ρεάλ. Η δεύτερη «Μπαρτσελόνα», μετά την αυθεντική, είναι η Μπάγερν Μονάχου. Αν και ο Πεπ Γκουαρντιόλα δεν τα κατάφερε στην Ευρώπη, στις τρεις σεζόν του στη Βαυαρία, άφησε στον διάδοχό του μια ομάδα που έμαθε να παίζει σαν τη δική του «Μπάρτσα». Και ο Αντσελότι ξεκαθάρισε (πριν από το χθεσινό 5-0 επί της Ροστόφ), οτι δεν προτίθεται να κάνει σημαντικές παρεμβάσεις στο παιχνίδι της Μπάγερν.

Η τρίτη «Μπαρτσελόνα» είναι αυτή που -τέσσερα χρόνια τώρα- επιχειρούν να δημιουργήσουν οι Αραβες της Σίτι. Το 2012 προσέλαβαν τον Φεράν Σοριάνο, πρώην αντιπρόεδρο της Μπαρτσελόνα, ως εκτελεστικό διευθυντή, έπειτα τον Τσίκι Μπεγκιριστάιν, που ήταν τεχνικός διευθυντής και στους Καταλανούς, και εφέτος κατάφεραν -επιτέλους- να φέρουν στο Μάντσεστερ και τον «αρχιτέκτονα» της Μπαρτσελόνα των ονείρων τους, τον Γκουαρντιόλα. Η Σίτι έχει αλλάξει αγωνιστική ταυτότητα σε χρόνο – ρεκόρ, και στις 19 Οκτωβρίου θα παρακολουθήσουμε ένα πολύ ενδιαφέρον «crash test»: την αγγλική… κόπια να αντιμετωπίζει την πρωτότυπη Μπαρτσελόνα, στο «Καμπ Νου».

Η Ρεάλ επιμένει στο δικό της στιλ, διαθέτει τον Κριστιάνο Ρονάλντο -MVP και αρχισκόρερ της προηγούμενης σεζόν- ένα εκπληκτικό ρόστερ, έναν προπονητή που, πλέον, δεν είναι πρωτάρης, και μεγάλη εμπειρία. Το πρόβλημά της είναι… στατιστικό: από το 1990 (που η Μίλαν κατέκτησε το δεύτερό της Κύπελλο Πρωταθλητριών στη σειρά), καμία πρωταθλήτρια Ευρώπης δεν έμεινε στην κορυφή και την επόμενη χρονιά.

Θα μπορούσε να το πάρει η Γιουβέντους; Είναι το πέμπτο φαβορί. Ισως θα έπρεπε να είναι το τέταρτο. Αν και έχασε τον Πογκμπά, στη θεωρία έχει καλύτερη ομάδα από την περυσινή, την οποία η Μπάγερν σταμάτησε με τεράστια δυσκολία στη φάση των «16». Και τον ίδιο εξαιρετικό προπονητή, τον Αλέγκρι.

Οσο για την Παρί Σεν Ζερμέν, το… πουλάκι πέταξε μαζί με τον Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς. Η παντοκράτειρα της Γαλλίας (χθες έφερε 1-1 με την Αρσεναλ στο Παρίσι) διάγει μια μεταβατική περίοδο, κι έχει κάνει -ήδη- δύο «γκέλες» στη Ligue 1. Μάταια οι άραβες ιδιοκτήτες της δαπάνησαν (συνολικά, από το 2011) περί τα 600 εκατ. ευρώ, για να την καμαρώσουν πρωταθλήτρια Ευρώπης. Ακόμη και με τον Ζλάταν, η «οροφή» της ήταν τα προημιτελικά.

Η σεζόν μάς υπόσχεται δυνατές συγκινήσεις, έστω κι αν -εφέτος- δεν συμμετέχει ελληνική ομάδα. Την τελευταία φορά που η Ελλάδα έλειπε από το Champions League (1996-1997), ακόμη αγοράζαμε δίσκους και κασέτες -με δραχμές- και η Μις Κόσμος ήταν πατριώτισσά μας: η Ειρήνη Σκλήβα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News