Αν συζητήσεις ένα οικονομικής φύσης πρόβλημα με οικονομολόγους το πιο πιθανό είναι να νιώσεις μετά τη συζήτηση περισσότερο μπερδεμένος παρά γεμάτος με απαντήσεις για τη λύση του προβλήματος. Σχεδόν σε όλα τα ζητήματα οι οικονομολόγοι διαφωνούν· είναι, βλέπετε, πολλές οι σχολές σκέψης και διαφορετικές οι προσεγγίσεις. Στην περίπτωση όμως των συνεπειών ενός Brexit όλοι συμφωνούν στο ότι οι επιπτώσεις θα είναι τεράστιες. Και για τη Μεγάλη Βρετανία και για την Ευρώπη, αλλά και για όλον τον υπόλοιπο κόσμο. Είναι τέτοιο το μέγεθος -πολιτικά και οικονομικά- των νησιών της Γηραιάς Αλβιόνας που τα απόνερα δεν θα μαζεύονται εύκολα.

Αυτό ήταν και το γενικότερο κλίμα που εκλάμβανε κανείς στην εκδήλωση που διοργάνωσε το γερμανικό ίδρυμα Konrad Adenauer, το Ευρωπαϊκό Κέντρο Αριστείας Jean Monnet και ο Ελληνικός Σύλλογος Αποφοίτων του London School of Economics, το απόγευμα της Πέμπτης, με τίτλο «Το Βρετανικό Δημοψήφισμα: Πιθανά Σενάρια και Συνέπειες». Και με δεδομένο πως στο πάνελ ήταν ο Κέβιν Φίδερστοουν, Καθηγητής στο LSE και Διευθυντής του Ελληνικού Παρατηρητηρίου, αλλά και το ότι η συζήτηση έγινε ελάχιστα λεπτά μετά τη δολοφονία της Τζο Κοξ, τα όσα ειπώθηκαν είχαν ξεχωριστή σημασία. Λεπτή ειρωνεία; Η εκδήλωση φιλοξενήθηκε στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετάννια».

Η κατάσταση στη Βρετανία όλο και περισσότερο θυμίζει Ελλάδα. Από τη ρητορική που υιοθετείται και αποτυπώνεται γλαφυρά στα φυλλάδια και στις αφίσες της κάθε πλευράς, μέχρι τον φόβο που επιλέγει η κάθε πλευρά να προβάλλει (διαβάστε εδώ ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πώς η καμπάνια υπέρ της εξόδου της Βρετανίας από την ΕΕ χρησιμοποιεί την απειλή να γεμίσει το Ηνωμένο Βασίλειο με… τουρκάλες εγκύους). Το είπε ξεκάθαρα και η Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία ήταν στο πάνελ. «Δεν γίνεται να δαιμονοποιείς και να τρομοκρατείς. Θυμίζουν σε πολλά τον φόβο που καλλιεργήθηκε πέρυσι στην Ελλάδα».

Οι εκλογές δεν κερδίζονται μόνο με φόβο. Η αναφορά μόνο σε οικονομικά επιχειρήματα δεν έπεισε τους Βρετανούς. #brexit

— Ντόρα Μπακογιάννη (@Dora_Bakoyannis) June 16, 2016

Οντως, όσοι ήταν υπέρμαχοι του «Μένουμε Ευρώπη» προέβαλαν τις πιθανές συνέπειες ενός Grexit σε τέτοιο βαθμό που γύρισε μπούμερανγκ εναντίον τους. Οχι ότι ο κίνδυνος δεν υπήρχε, όχι πως υπήρξε υπερβολή για τις συνέπειες, αλλά το αποτέλεσμα έδειξε πως δεν μέτρησε υπέρ τους αυτή η τακτική. Τα αποτελέσματα τα θυμάστε. Μένει να μάθουμε εάν θα υπάρξει η ίδια κατάληξη και στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Αν και το βρετανικό δημοψήφισμα έχει βασικές διάφορες με το ελληνικό (εδώ υπάρχει σαφές ερώτημα, όχι όπως σε εμάς πέρυσι· εδώ γίνεται διεξοδικός διάλογος εδώ και μήνες, όχι ανώφελες κοκορομαχίες μιας εβδομάδας) οι ομοιότητες είναι τρομακτικά αρκετές. Τα αποτελέσματα στις δημοσκοπήσεις θυμίζουν όλο και περισσότερο αγώνα πινγκ πονγκ, το ένα χτύπημα από τη μια πλευρά διαδέχεται άμεσα το αντίστοιχο από την άλλη. Τα polls που γίνονται τηλεφωνικά δίνουν προβάδισμα στο Remain (παραμονή), αυτά που γίνονται διαδικτυακά προβλέπουν Leave (έξοδος). Μύλος.

Μία χώρα εκτός ΕΕ είναι μία χώρα με λιγότερη δύναμη στη διπλωματική σκακιέρα, μια χώρα για την όποια ενδιαφέρεται όλο και λιγότερο ο υπόλοιπος κόσμος

Δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία να αναλυθούν οι συνέπειες ενός Brexit, οι περισσότερες είναι γνωστές σε όλους και θα γίνουν ακόμη πιο κατανοητές όταν θα βάζουμε βαθύτερα το χέρι στην τσέπη για να πληρώσουμε τα δίδακτρα των μεταπτυχιακών· αγαπημένο σπορ των ελλήνων φοιτητών και των οικογενειών τους. Τα πράγματα θα είναι ιδιαίτερα περίπλοκα. Η Σκωτία θεωρείται βέβαιο πως θα ξαναθέσει θέμα δικής της απόσχισης από το στέμμα, η αντικατάσταση του Ντέιβιντ Κάμερον από τη συντηρητική νομεκλατούρα θα κάνει ακόμη πιο δύσκολες τις διαπραγματεύσεις με την ΕΕ για την πρόσβαση στην ευρωπαϊκή κοινή αγορά και ο εθνικισμός θα θριαμβεύει σε κάθε έκφανση της δημόσιας ζωής και συζήτησης. Και σταδιακά, από τη Μεγάλη Βρετανία θα οδηγούμαστε στη Μικρή Αγγλία και την ακόμη μικρότερη Ουαλία, όπως σημειώνουν οι New York Times.

Το βασικό ζήτημα είναι άλλο.
Θα αλλάξει συθέμελα το ευρωπαϊκό αφήγημα. Και εκτός των άλλων, θα γιγαντωθούν οι ήδη μεγάλες υπάρχουσες «ευπαθείς» ομάδες ψηφοφόρων που είναι έτοιμοι να αγκαλιάσουν ακραία πολιτικά μορφώματα, είτε της λαϊκιστικής πατριωτικής Αριστεράς, είτε της -επίσης λαϊκιστικής- άκρας Δεξιάς.
Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Μία χώρα εκτός ΕΕ είναι μία χώρα με λιγότερη δύναμη στη διπλωματική σκακιέρα, μια χώρα για την όποια ενδιαφέρεται όλο και λιγότερο ο υπόλοιπος κόσμος. Δείτε τις αντιδράσεις των ηγετών των μεγάλων χωρών. Δείτε τη ρητορική του Μπαράκ Ομπάμα στην πρόσφατη επίσκεψή του στο Λονδίνο. Δείτε το άρθρο της ολλανδικής εφημερίδας πριν από λίγες ώρες. Ισως μόνο ο Βλαντιμίρ Πούτιν και ο Ντόναλντ Τραμπ (από τους μεγάλους παίκτες) θα χαμογελούν εάν το Brexit γίνει πραγματικότητα.
Μαντέψτε γιατί.

Υ.Γ. Η πιο βαθιά πολιτική καμπάνια υπέρ της παραμονής γίνεται από τον Γκόρντον Μπράουν. Αξίζει να το δείτε και να το ψάξετε παραπάνω.

Υ.Γ1. Η δολοφονία της Τζο Κοξ, της 42χρονης βουλευτού των Εργατικών, το μεσημέρι της Πέμπτης φαίνεται πως θα αλλάξει ριζικά τα δεδομένα (διαβάστε εδώ).

 

Η Κοξ δέχθηκε επίθεση με μαχαίρι, πυροβολήθηκε και υπέκυψε στα τραύματά της. Ο δράστης φέρεται να φώναξε «Πρώτα η Βρετανία» πριν την σκοτώσει, αφού η Κοξ υποστήριξε με θέρμη της παραμονή στην ΕΕ. Ενδεχομένως, η βρετανική εκδοχή του «Μένουμε Ευρώπη» απέκτησε τον δικό της Λαμπράκη.

#JoCox Tweets

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News