Αλλά, ας μην το πάρουν κατάκαρδα, οι φαν της «Βασίλισσας». Συμβαίνουν αυτά στο ποδόσφαιρο. Σπανίως ένας ποδοσφαιριστής έχει την καλή τύχη να φορέσει τη φανέλα της αγαπημένης του ομάδας. Ακόμη σπανιότερα, εξακολουθεί -μεγαλώνοντας- να συμπαθεί την ομάδα των παιδικών του χρόνων περισσότερο από εκείνη στην οποία έγραψε ιστορία. Και στη Ρεάλ, ο «Ζιζού», δοξάστηκε όσο λίγοι. Ο 44χρονος, πλέον, γαλλο-αλγερινός έζησε στο «Μπερναμπέου» τα καλύτερά του χρόνια, κατακτώντας εκεί σχεδόν τα πάντα: ένα Πρωτάθλημα Ισπανίας (σεζόν 2002-2003), ένα Τσάμπιονς Λιγκ (2001-2002), ένα Σούπερ Καπ Ευρώπης (2002), ένα Διηπειρωτικό Κύπελλο (2002) και δύο Σούπερ Καπ Ισπανίας (2001, 2003), μέσα σε πέντε χρόνια (με 225 επίσημα παιχνίδια και 49 γκολ).

Οχι απλώς έγινε Ρεάλ -αν ήταν Μπαρτσελόνα- αλλά πορώθηκε κιόλας. Ενα από τα αξέχαστα highlights των «Clásicos» ήταν ο άγριος καβγάς του με τον σημερινό προπονητή της Μπαρτσελόνα, το 2003 στο «Μπερναμπέου»: ο Ζιντάν έριξε μια αγκωνιά στον Πουγιόλ, κι όταν ο Λουίς Ενρίκε τού ζήτησε τον λόγο, ως αρχηγός, τον άρπαξε (κυριολεκτικά, με το δεξί του χέρι) απ’ τα μούτρα. Φαντάζομαι, κανείς τους δεν το έχει ξεπεράσει…

Αλλωστε, το πάθος με το οποίο υπηρέτησε τη «Βασίλισσα», έκανε τους οπαδούς της να τον λατρέψουν. Το πρωί (της Τρίτης), πάνω από 6.000 φίλοι της Ρεάλ συγκεντρώθηκαν στις αθλητικές εγκαταστάσεις της ομάδας για να δουν την πρώτη του προπόνηση. Χιλιάδες άλλοι πανηγυρίζουν από χθες στα social media για την επιλογή του. Η οποία, αν το δούμε αντικειμενικά, είναι μια ακόμη παρανοϊκή κίνηση του προέδρου Φλορεντίνο Πέρεθ.

Σαράντα ημέρες προτού η Ρεάλ μπει στα νοκ-άουτ παιχνίδια του Τσάμπιονς Λιγκ, ο «θείος Φλο» έδιωξε τον σπεσιαλίστα του είδους -μάλιστα, επτά μήνες αφότου είχε υπογράψει με τον Ράφα Μπενίτεθ συμβόλαιο τριών ετών- και έδωσε τα γαλόνια του στρατηγού στον «Ζιζού», προτού αυτός προλάβει να αποδείξει οτι τα αξίζει, με τη δουλειά του στην Καστίγια (η δεύτερη ομάδα της Ρεάλ, η οποία αγωνίζεται στη Γ’ Κατηγορία της Ισπανίας). Το γεμάτο ρίσκο πείραμα του Πέρεθ αναδεικνύεται καλύτερα, αν το θέσουμε κάπως διαφορετικά: Οι τρεις προηγούμενοι τεχνικοί ηγέτες της Ρεάλ μαζί – ο Μπενίτεθ, ο Αντσελότι και ο Μουρίνιο – έχουν κατακτήσει έξι Κύπελλα Πρωταθλητριών, ενώ ο Ζιντάν απέκτησε το ανώτατο πτυχίο προπονητικής, το UEFA Pro, μόλις τον περασμένο Μάιο.

Για κάποιο λόγο που κανείς δεν μπορεί να αντιληφθεί, ο πρόεδρος πιστεύει οτι ο Ζιντάν μπορεί να γίνει «ο Πεπ Γκουαρντιόλα της Ρεάλ». Μόνο που, ο Πεπ δεν πέτυχε απλώς επειδή ήταν «παιδί της Μπαρτσελόνα». Πέτυχε γιατί είχε νέες ιδέες και ένα σχέδιο που είχε εφαρμόσει, με θεαματικά αποτελέσματα, στις ομάδες υποδομών. Οταν τον έκαναν πρώτο προπονητή, είχε ήδη αποδείξει το ταλέντο του. Οτι είναι ένας χαρισματικός τεχνικός ηγέτης.

Ο Ζιντάν θα εμπνεύσει τον σεβασμό στα αποδυτήρια της Ρεάλ. Κανείς από τους παίκτες του δεν έχει καταφέρει περισσότερα από όσα εκείνος, όταν έπαιζε μπάλα. Θα τον αποδεχθούν με θαυμασμό – κάποιοι με δέος. Θα παίξουν για πάρτη του και, κυρίως, για να αποδείξουν πως για όλες τις δυστυχίες έφταιγε ο Μπενίτεθ. Αλλά, όταν ο ενθουσιασμός -των παικτών και του κοινού- για την απόλυση του αντιπαθητικού πρώην προπονητή θα έχει ξεθυμάνει, ο νέος θα πρέπει να παρουσιάσει (και να διδάξει) ένα σχέδιο που θα ξαναφέρει τη Ρεάλ στην κορυφή. Σήμερα, τίποτε δεν μαρτυρά οτι ο Ζιντάν το έχει. Ο Γάλλος γνωρίζει τα μυστικά της μπάλας καλύτερα από τον καθέναν, όμως η ικανότητα να τα διδάξει στους άλλους είναι εντελώς διαφορετικό σπορ.

Επιπλέον, ο «Ζιζού» καλείται να ικανοποιήσει τεράστιες προσδοκίες. Το πόσο άπειρος είναι ως προπονητής, φάνηκε και από το λάθος του, να υποσχεθεί «ένα τρόπαιο ώς το καλοκαίρι». Η Ρεάλ βρίσκεται ήδη εκτός Κυπέλλου Ισπανίας, και στο Πρωτάθλημα η Μπαρσελόνα είναι ήδη πέντε βαθμούς μπροστά, με το ντέρμπι του δεύτερου γύρου να παίζεται στο δικό της γήπεδο. Εκτός αν εννοούσε το Τσάμπιονς Λιγκ…

Τον Αύγουστο εκείνης της χρονιάς στη διάρκεια ενός γκαλά της UEFA, τον συνάντησε σε ένα εστιατόριο, στο Μόντε Κάρλο. του Μονακό. Ο Πέρεθ έγραψε σε μια χαρτοπετσέτα, στα γαλλικά: «Θέλεις να παίξεις στη Ρεάλ Μαδρίτης;»

Ο Ζιντάν υπήρξε ανέκαθεν η μεγάλη αδυναμία του Φλορεντίνο Πέρεθ. Ο πρόεδρος της Ρεάλ δηλώνει περήφανα, σε κάθε ευκαιρία, οτι ο γάλλος ήταν ο σπουδαιότερος παίκτης που έφερε στη Μαδρίτη. Πάντα διηγείται και το πώς: Oταν ανέλαβε για πρώτη φορά την προεδρία της Ρεάλ Μαδρίτης, το 2000, ο Ζιντάν, ο οποίος τότε αγωνιζόταν στη Γιουβέντους, αποτελούσε τον διακαή πόθο του. Τον Αύγουστο εκείνης της χρονιάς, λοιπόν, στη διάρκεια ενός γκαλά της UEFA, τον συνάντησε σε ένα εστιατόριο, στο Μόντε Κάρλο. του Μονακό. Ο Πέρεθ έγραψε σε μια χαρτοπετσέτα, στα γαλλικά: «Θέλεις να παίξεις στη Ρεάλ Μαδρίτης;». Και το έστειλε, με το γκαρσόνι, στον Γάλλο, που καθόταν σε κοντινό τραπέζι. Η απάντησή του (με τον ίδιο τρόπο) ήταν μονολεκτική: «Oui».

Το καλοκαίρι του 2001, η Ρεάλ πλήρωσε στη Γιούβε 76 εκατ. ευρώ και τον απέκτησε, καταρρίπτοντας το ρεκόρ της πιο ακριβής μετεγγραφής στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Επειτα από πέντε ένδοξα χρόνια, τις 7 Μαΐου του 2006, αγωνίστηκε για τελευταία φορά στο «Μπερναμπέου», με τους συμπαίκτες του να φοράνε φανέλες, οι οποίες κάτω από το έμβλημα της ομάδας είχαν γραμμένο το όνομά του.

Την 1η Ιουνίου του 2009, που ο Φλορεντίνο Πέρεθ έγινε για δεύτερη φορά πρόεδρος της Ρεάλ, αμέσως έκανε τον Ζιντάν προσωπικό του σύμβουλο. Το 2011, με προπονητή τον Μουρίνιο, ο «Ζιζού» έγινε αθλητικός διευθυντής της Ρεάλ. Το 2012, όμως, ο πορτογάλος ανακοίνωσε στον Πέρεθ ότι δεν επιθυμούσε να συνεχίσει τη συνεργασία του με τον Ζιντάν. Τότε, ο Πέρεθ του έδωσε πόστο στις ακαδημίες, ως σύμβουλος για τα νέα ταλέντα. Οταν ο Μουρίνιο έφυγε και πήρε τη θέση του ο Κάρλο Αντσελότι, ο Ζιντάν έγινε βοηθός του. Κι έπειτα, τον έκανε προπονητή της Καστίγια, της δεύτερης ομάδας της Ρεάλ. Και τώρα, της πρώτης.

Ο Ζιντάν, ο πρώτος γάλλος τεχνικός στην ιστορία των Μαδριλένων, γνωρίζει τον σύλλογο όσο λίγοι. Ξέρει, επίσης, όπως λέει στους συνεργάτες του, τι ταιριάζει στη Ρεάλ: Να έχει τον έλεγχο του παιχνιδιού, να κυριαρχεί στον αγωνιστικό χώρο. Πάσες με τη μία, ξεμαρκάρισμα στον χώρο, κι όλα αυτά με ταχύτητα. Ως παίκτης τα έκανε – και τα έκανε να φαίνονται τόσο απλά… Απομένει να δούμε τι θα καταφέρει και ως δάσκαλος μερικών εκ των κορυφαίων ποδοσφαιριστών του κόσμου.