Με την αγορά ακινήτων σε βαθιά κρίση, τη ζήτηση για δημιουργία νέων έργων εξαιρετικά πιεσμένη και τις ευκαιρίες για εξέλιξη της ελληνικής αρχιτεκτονικής να περιορίζονται ασφυκτικά, αναρωτιέται κανείς πόσες ευκαιρίες έχουν οι έλληνες αρχιτέκτονες να ξεχωρίσουν; Να δημιουργήσουν τάσεις, ρεύματα, σχολές, ενεργό διάλογο για τη σύνθεση; Κι όμως απ΄ότι φαίνεται αυτό δεν είναι αδύνατο. Το δείχνει η περίπτωση του νηπιαγωγείου της γερμανικής σχολής Αθηνών που ξεχώρισε και πήρε το σημαντικό βραβείο Architizer. Πρόκειται για  έργο του γραφείου «Ποτηρόπουλος Δ+Λ Αρχιτέκτονες».

Σύμφωνα με την κεντρική αρχιτεκτονική σύλληψη, το κτίριο έπρεπε πέραν από την ξεκάθαρη λειτουργία του να αποτελεί και έναν συντελεστή των δράσεων του μικρού μαθητή. Προσέγγιση, η οποία βασίζεται στη θέση ότι ο αρχιτεκτονικός χώρος δεν είναι αδρανής, δεν μπορεί απλώς κανείς να μετρήσει γεωμετρικά για να τον κατανοήσει. Αντίθετα, συναποτελεί ένα εσωτερικό, σύμφυτο και μετασχηματιζόμενο κομμάτι της ανθρώπινης καθημερινής ζωής, στενά συνδεδεμένο με τις κοινωνικές και ατομικές «τελετουργίες» και δραστηριότητες.

Σύμφωνα πάντα με τους μελετητές, υπό αυτή την οπτική γωνία, η επινόηση «χειρονομιών» που θα δώσουν νέο εκτόπισμα στην εκπαιδευτική προσπάθεια κινητοποιώντας τα νοητικά και συναισθηματικά αντανακλαστικά του παιδιού, περιγράφει τον εννοιολογικό άξονα της ιδέας του νηπιαγωγείου.

Μια σειρά διαδοχικών κλειστών και ημιυπαίθριων χώρων, διαφορετικών σχημάτων και διαστάσεων, δίνει την εντύπωση ότι το κτίριο «συμπιέζεται» και «αποσυμπιέζεται», σαν ένας ζωντανός οργανισμός που κινείται. Κάθε τάξη μπορεί να ανα-διαρρυθμιστεί εύκολα, ανάλογα με την ομαδική ή ατομική ποιότητα των δραστηριοτήτων, ώστε να κατοχυρώνεται η ενεργοποίηση και των τριών κύριων πόλων της εκπαιδευτικής διαδικασίας: του ατόμου, της μικρής ομάδας και της τάξης ως σύνολο.

Ο σχεδιασμός του νηπιαγωγείου ενσωματώνει αναφορές στη φύση, όπως είναι το ξύλο και το πράσινο χρώμα που κυριαρχούν εσωτερικά και εξωτερικά του κτηρίου. Η συγκεκριμένη χρωματική επιλογή δεν είναι τυχαία, μελέτες σχετικές με την χρωματοθεραπεία έχουν δείξει ότι το πράσινο ενθαρρύνει την εκδήλωση των συναισθημάτων και ηρεμεί. Η διαμόρφωση της υπαίθριας περιοχής ανταποκρίνεται στην διάκριση των ρόλων των διαφορετικών δράσεων που εκτυλίσσονται εδώ: διάλειμμα, γυμναστική, οργανωμένο παιχνίδι κ.ο.κ.

Με σκοπό να ενισχυθεί η ενασχόληση των παιδιών με τη γη, κάθε τάξη διαθέτει το δικό της περιβόλι που το καλλιεργούν οι ίδιοι οι μικροί μαθητές. Γενικά επιδιώχθηκε η δημιουργία ενός πυκνόφυτου κήπου, που αναφύεται σαν νησίδα πρασίνου μέσα στην πόλη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News