Η Ελλάδα είναι η χώρα όπου ένας γονιός μπορεί να μη στέλνει το παιδί του στο σχολείο, να το αφήνει δηλαδή αμόρφωτο, καταδικάζοντάς το σε ένα ζοφερό μέλλον, αλλά να μην έχει καμία απολύτως ποινική ευθύνη! Αυτό αποκαλύπτεται τώρα, που διάφοροι γονείς-αρνητές κρατάνε τα παιδιά τους δέσμια στο σπίτι με διάφορες δικαιολογίες για τα πρωτόκολλα κατά της Covid-19. Ο νόμος, τελικά, τους το… επιτρέπει! Και όλα αυτά εν έτει 2021, στην τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα!

Το φαινόμενο βέβαια υπήρχε εδώ και καιρό: είτε με αφορμή την υποχρεωτική χρήση μάσκας, πέρυσι, είτε με αφορμή τα υποχρεωτικά σελφ τεστ και τους εμβολιασμούς εφέτος, γονείς-αρνητές δεν έστελναν τα παιδιά τους στα σχολεία –από το καλοκαίρι είχαμε γράψει στο Protagon για τους μαθητές-φαντάσματα που κάτω από τα ραντάρ του υπουργείου Παιδείας (αν όχι υπό την ανοχή του) έχαναν μαθήματα, ακόμα και τις λίγες ημέρες που υπήρχε η διά ζώσης διδασκαλία. Τελικά, οι εισαγγελικές αρχές κινητοποιήθηκαν, Νοέμβριο μήνα. Με αφορμή το περιστατικό στην Αλιστράτη Σερρών με τους γονείς-αρνητές που δεν στέλνουν τέσσερα παιδιά στο σχολείο με αιτιολογία τα μέτρα περιορισμού της διασποράς του κορονοϊού, διατάχθηκε από την τοπική εισαγγελική αρχή κατεπείγουσα κοινωνική έρευνα προκειμένου να διαπιστωθούν οι συνθήκες υπό τις οποίες ασκείται η μέριμνα-επιμέλεια των τέκνων. Οπως μάλιστα έγινε γνωστό, ανάλογη κινητοποίηση υπήρξε και από την εισαγγελία Αθηνών, καθώς τέτοια περιστατικά υπάρχουν παντού, και στην πρωτεύουσα της χώρας.

Τι ορίζει όμως ο νόμος; Τίποτα! Παλαιότερα η άρνηση του γονιού να στείλει το παιδί του στο σχολείο ήταν ποινικό αδίκημα, πλημμέλημα, Επειτα έγινε πταίσμα. Και μετά το 2019 και τις «τακτοποιήσεις» του Ποινικού Κώδικα λίγο πριν φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία, έπαψε να είναι αδίκημα!

Αυτό αποκάλυψε η δημοσιογράφος Ιωάννα Μάνδρου στον ΣΚΑΪ. Είπε ότι υπήρχε νόμος από το 1985, σύμφωνα με τον οποίο αν ένας γονιός δεν έστελνε το παιδί του στο σχολείο, αντιμετώπιζε ποινική κύρωση σε βαθμό πλημμελήματος. Οντως, ο νόμος 1566/1985 όριζε μεταξύ άλλων ότι «η φοίτηση είναι υποχρεωτική στο δημοτικό σχολείο και στο γυμνάσιο, εφόσον ο μαθητής δεν έχει υπερβεί το 16ο έτος της ηλικίας του. Οποιος έχει την επιμέλεια του προσώπου του ανηλίκου και παραλείπει την εγγραφή ή την εποπτεία του ως προς τη φοίτηση, τιμωρείται σύμφωνα με το άρθρο 458 του Ποινικού Κώδικα». Αυτό έγινε στη συνέχεια πταίσμα, προσέθεσε κυρία Μάνδρου, για να αποκαλύψει έπειτα ότι με την τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα το ’19, έφυγε η διάταξη, καταργήθηκε.

Η Ελλάδα, δηλαδή, είναι μια χώρα όπου: α) υπάρχει νόμος που ορίζει ότι η εκπαίδευση είναι υποχρεωτική ως τουλάχιστον τα 16 έτη, β) υπάρχει Προεδρικό Διάταγμα που επιτρέπει στον εισαγγελέα να παρέμβει, αλλά γ) αν παρέμβει ο εισαγγελέας, δεν μπορεί να κάνει και τίποτα, όπως σημείωσε η κυρία Μάνδρου.

Γιατί καταργήθηκε η συγκεκριμένη διάταξη, το άρθρο 458 του ΠΚ, είναι άγνωστο. Κάποιοι είδαν μια ρύθμιση που, προεκλογικά τότε, βόλευε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, στις οποίες υπάρχει μια «χαλαρή» σχέση των παιδιών με το σχολείο, άλλοι απλώς μια προχειρότητα.

Σε κάθε περίπτωση και με δεδομένο ότι μόλις χθες, Πέμπτη, νέες τροποποιήσεις του Ποινικού Κώδικα ψηφίστηκαν από τη Βουλή, αλλά δεν αποκατέστησαν το πρόβλημα, φαίνεται ότι υπάρχει ανάγκη για έναν νέο νόμο που θα ορίζει σαφώς τα ζητήματα της υποχρεωτικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα και τις ευθύνες των γονιών απέναντι στα παιδιά τους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News