Περίπου τέτοιες ημέρες πέρσι, σε ένα συνηθισμένο ευρωπαϊκό καλοκαίρι, χωρίς κορονοϊό στην ατμόσφαιρα, ούτε καν στον ορίζοντα, η γερμανίδα καγκελάριος είχε τοποθετηθεί δημοσίως για την περίπτωση της Κριστίν Λαγκάρντ: η Ανγκελα Μέρκελ είχε πει ότι βλέπει πολύ θετικά την ιδέα να γίνει θηλυκός Μάριο Ντράγκι η (τότε) επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, παίρνοντας από τα επιδέξια χέρια του το τιμόνι της κεντρικής τράπεζας του ευρώ (ΕΚΤ). Οπως και έγινε κατόπιν.

Και λίγες ημέρες αργότερα, στα μέσα του Ιουλίου, η Μέρκελ συνεχάρη με θέρμη τη συμπατριώτισσά της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν για την εκλογή της στην προεδρία της Κομισιόν, υπογραμμίζοντας τη σημασία της γυναικείας αναρρίχησης στους υψηλότερους θώκους του συστήματος της Ενωσης. Η γερμανική εθνικότητα της Φον ντερ Λάιεν είχε κάνει διπλά υπερήφανη την καγκελάριο, η οποία δήλωνε σεμνοπρεπώς ότι «προσβλέπει με χαρά» σε καλή συνεργασία με την παλιά υπουργό της.

Την εφετινή 1η Ιουλίου αρχίζει η γερμανική προεδρία, ένα κρισιμότατο για την ΕΕ εξάμηνο κατά το οποίο το βάρος αναγκαστικώς θα πέσει στο μείζον ζήτημα της εποχής μας, στην αντιμετώπιση του διφυούς προβλήματος «κορονοϊός», με την υγειονομική και την υφεσιακή κρίση του. Παραμονές της έναρξης του γερμανικού εξαμήνου, η δημοτικότητα της καγκελαρίου έχει φθάσει σε αξιοζήλευτα ύψη, γράφει η ιταλική Repubblica, μάλιστα «τόσο στον γερμανικό λαό όσο και στην κομματική ενδοχώρα».

Η δημοφιλία είναι ένα εφαλτήριο το οποίο η Μέρκελ θα χρησιμοποιήσει ώστε «να δει τις φιλοδοξίες της για ευρωπαϊκή συνοχή να υλοποιούνται». Στο πλευρό της, συμπαραστάτριες στον αγώνα για αυτόν τον υψηλό στόχο θα έχει, φυσικά, την Κριστίν και την Ούρσουλα: «Είναι οι καλύτερες συνταξιδιώτισσές της».

Το 2021 είναι έτος εκλογών στη Γερμανία, αλλά η Μέρκελ έχει αποστασιοποιηθεί από αυτές. Την ενδιαφέρει, ωστόσο, η πολιτική παρακαταθήκη της. Αυτά είναι τελειωμένα πράγματα, τα οποία ωστόσο η ίδια η καγκελάριος φρόντισε να ξεκαθαρίσει άλλη μία φορά, προσφάτως, μιλώντας στη γερμανική τηλεόραση.

Στην Ευρώπη, όμως, η Μέρκελ θέλει να μεγαλουργήσει, να αφήσει διακριτό στίγμα «δημοκρατίας και ισότητας», να λύσει τα κουβάρια δύο μεγάλων προβλημάτων που ζητούν λύση, αυτού της κορονοϊκής ύφεσης και εκείνου της μετανάστευσης. Οι δύο «πυργοδέσποινες», της Φραγκφούρτης και των Βρυξελλών, θα παίξουν σημαντικό ρόλο στην προσπάθεια της καγκελαρίου.

Η Μέρκελ θα βασιστεί πρώτα στην Κριστίν Λαγκάρντ, με την οποία ταιριάζουν ως προσωπικότητες και το γνωρίζουν και οι δυο τους από τα χρόνια της οικονομικής κρίσης της δεκαετίας του 2010. Πρόσφατο παράδειγμα της μεταξύ τους σύμπνοιας: το Ταμείο Ανάκαμψης των Μέρκελ και Μακρόν διέπεται από λογική ανάλογη με το πρόγραμμα επαναγοράς δημοσίου και ιδιωτικού χρέους, από εκείνη τη σούπερ ένεση ρευστότητας που είχε ανακοινώσει τον περασμένο Μάρτιο η ηγεσία της ΕΚΤ. Το δίδυμο Μέρκελ και Λαγκάρντ κατάφερε να απεγκλωβίσει την Ενωση από «τον λογιστικό φετιχισμό» του γερμανικού παρελθόντος και να την οδηγήσει σε μία νέα εποχή – «αμερικανοποίησης» δεν διστάζει να πει η Repubblica, θυμίζοντας το μεταπολεμικό ανοικοδομητικό Σχέδιο Μάρσαλ.

Το δεύτερο πρόσωπο στο οποίο η καγκελάριος θα στηριχθεί για την υλοποίηση των ευρωπαϊκών στόχων της είναι η πρόεδρος της Κομισιόν, πολιτικός εγνωσμένης αξίας και εμπιστοσύνης, με την οποία συνεργάστηκε επί σειρά ετών στο πλαίσιο της γερμανικής ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Και οι τρεις τους, στους επόμενους έξι μήνες καλούνται να αποδείξουν ότι η Ευρώπη θα συνεχίσει να κινείται με δυναμισμό στον αστερισμό της: «Να μείνει ήπειρος ανοιχτή, η γη της ελευθερίας και της ειρήνης».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News