Στις ημέρες μας η νίκη ενός σοσιαλιστή ηγέτη σε κάλπες ευρωπαϊκής χώρας οπωσδήποτε συνιστά ιδιαίτερο πολιτικό γεγονός – επειδή είναι «κόντρα στο ρεύμα». Ετσι μεγάλα ευρωπαϊκά Μέσα εξέτασαν το πώς επετεύχθη ο εκλογικός θρίαμβος του πορτογαλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος υπό τον Αντόνιο Κόστα στις πρόσφατες εκλογές.

Το ιταλικό Foglio υπογραμμίζει τη σημασία του γεγονότος ότι η νίκη του Αντόνιο Κόστα ήρθε ενώ εκείνος δεν ανέτρεψε τις αυστηρές πολιτικές που θέσπισε ως χώρα η Πορτογαλία εφαρμόζοντας ένα πρόγραμμα που υποστηρίζεται από τη χρηματοδότηση της Τρόικας.

Ενα μεγάλο μέρος της ιταλικής Αριστεράς, γράφει το Foglio, δεν θέλει να παραδεχθεί ότι ο Κόστα είναι ένας σοσιαλιστής που κυβερνάει στο όνομα της αυστηρότητας χωρίς να περιφρονεί τη γερμανίδα καγκελάριο Ανγκελα  Μέρκελ – ότι ο Κόστα θεωρεί τον γάλλο πρόεδρο ένα πρότυπο για τη μείωση του δημοσίου χρέους, ότι δεν αρνείται τις μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, ότι δεν αυξάνει το έλλειμμα, ότι θεωρεί τη δημοσιονομική ευταξία ζήτημα κεφαλαιώδους σημασίας.

Η νίκη του Κόστα δείχνει ότι η καταπολέμηση των ανισοτήτων προϋποθέτει σοβαρή ενασχόληση με την ανάπτυξη – με τον τρόπο που αυτή επιτυγχάνεται και αίρει τις ανισότητες.

Αλλ’ αντ’ άλλων, κύριοι…

To Foglio ειρωνεύεται και την «οικειοποίηση» από πλευράς ιταλικής Αριστεράς ενός φαινομένου που δεν κατάλαβε ή δεν επιθυμεί να καταλάβει. Γράφει: «Στη Λισαβόνα ο πρωθυπουργός ασκεί λιτότητα, είναι εχθρός του χρέους, φίλος της ευελιξίας, οπαδός του Μακρόν. Με τον τυπικά ιταλικό ζήλο της μετατροπής του εκλογικού αποτελέσματος κάθε εκλογικής αναμέτρησης σε ξένη χώρα σε, τάχα, αδιαμφισβήτητη απόδειξη των δικών μας ιδεών, η νίκη του σοσιαλιστή Αντόνιο Κόστα παρουσιάστηκε σαν το προφανές σύμβολο μιας μεγάλης αναζωπύρωσης των προοδευτικών δυνάμεων που επιδιώκουν να πολεμήσουν… την Ευρώπη της λιτότητας, τις πολιτικές λιτότητας και το περίφημο μοντέλο Μακρόν».

Συνδυασμός για την εξουσία

Από τη δική του «γωνιά», ο Λοράν Ζοφρέν, διευθυντής της γαλλικής εφημερίδας Liberation, υπογραμμίζει ότι η νίκη του Κόστα είναι διδακτική και για την Αριστερά της Γαλλίας. Στέκεται στη συνδυασμένη πολιτική, ταυτόχρονα κοινωνική και ρεαλιστική, με απτά αποτελέσματα όσον αφορά την οικονομική εξυγίανση του κράτους. Ο Ζοφρέν γράφει ότι η ιδέα αυτού του επιτυχημένου συνδυασμού ανατριχιάζει πολλούς στη γαλλική Αριστερά, καθώς θεωρούν ότι πρόκειται για ασυμβίβαστα πράγματα.

«Η πορτογαλική Αριστερά ασκεί από θέση κυβερνητικής εξουσίας κοινωνική πολιτική που είναι τόσο πραγματιστική όσο και λογική, ενώ παράλληλα αποκατέστησε τα οικονομικά της χώρας. Η πορτογαλική Αριστερά εφήρμοσε αυτήν την πολιτική ενώ τηρούσε σχολαστικά τις ευρωπαϊκές οδηγίες. Πολλοί στη γαλλική Αριστερά πιστεύουν ότι είναι αδύνατον αυτά τα δύο να συνταιριαστούν».

Τον Ζοφρέν ενθουσίασε επίσης το θάρρος του Κόστα που ομολόγησε ότι η χώρα του χρειάζεται μετανάστες. Τέλος πάντων, το ότι ο Κόστα προτίμησε την ατελή, έστω, προοδευτική διακυβέρνηση και όχι την άσκηση αντιπολίτευσης σε μία δεξιά κυβέρνηση. Για αυτό και κέρδισε τις εκλογές, σημειώνει. Ενώ η γαλλική Αριστερά τις χάνει.

«Η Αριστερά της πορτογαλικής Αριστεράς», γράφει με έμφαση, «προτιμά να κυβερνά αυτή και όχι η Δεξιά. Στη Γαλλία έχουμε συχνά την αίσθηση ότι η Αριστερά αισθάνεται στα νερά της κάνοντας αντιπολίτευση παρά ασκώντας κυβερνητική εξουσία, πράγμα που ισοδυναμεί με εκχώρηση της κυβέρνησης στη Δεξιά». Ετσι «η γαλλική Αριστερά χάνει τις εκλογές, ενώ η πορτογαλική Αριστερά τις κερδίζει».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News