Το παιχνίδι ήταν προγραμματισμένο για τις παραμονές των Χριστουγέννων, όμως εκείνες τις μέρες η Λίβερπουλ απουσίαζε στην Ντόχα για δουλειές (Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων). Εγινε χθες (Τετάρτη). Το… κόκκινο τρένο του Γιούργκεν Κλοπ «πάτησε» (και) τη Γουέστ Χαμ (2-0), στο Ολυμπιακό Στάδιο του Λονδίνου. Την προηγούμενη φορά που οι «Reds» είχαν νικήσει και τους 19 αντιπάλους τους στο πρωτάθλημα την ίδια σεζόν, ο Σπύρος Λούης έτρεχε Μαραθώνιο στους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες (1896).

Η Λίβερπουλ δεν ήταν καταιγιστική, όπως σε άλλους αγώνες της, όμως η ικανότητά της να κερδίζει ακόμη και με μέτριες εμφανίσεις είναι, εφέτος, ένα από τα αξιοθαύμαστα χαρακτηριστικά της. Το επισήμανε και ο Αντριου Ρόμπερτσον, ο αριστερός της μπακ: «Είμαστε πολύ πιο ώριμοι, όσον αφορά το κράτημα της μπάλας, σε σχέση με τα δύο τρία προηγούμενα χρόνια. Τώρα μπορούμε εύκολα να διαχειριστούμε το προβάδισμα ενός γκολ…». Η Γουέστ Χαμ «ταμπουρώθηκε» στην περιοχή της, όμως οι παίκτες του Κλοπ βρήκαν τη λύση. Στο 35′ με εκτέλεση πέναλτι του Σαλάχ (ο Οριγκί ανατράπηκε στη μικρή περιοχή από τον Ντιόπ), και στο 52′ με υπέροχο πλασέ του Οξλεϊντ – Τσάμπερλεϊν, έπειτα από ασίστ του Αιγύπτιου.

Ο γερμανός προπονητής δήλωσε ενθουσιασμένος από τον επαγγελματισμό και τη συγκέντρωση των παικτών του. «Θα τους έδινα τα παιδιά μου για να τα φροντίσουν, τους εμπιστεύομαι 100%», τόνισε στη συνέντευξη Τύπου. Και συμπλήρωσε: «Είναι δύσκολο να παραμείνεις συγκεντρωμένος, όταν καλείσαι να είσαι διαρκώς σε εγρήγορση. Αν ήταν εύκολο να κερδίσεις τόσο πολλά παιχνίδια στη σειρά, θα το είχαν πετύχει κι άλλες ομάδες». Ο Κιλιάν Εμπαπέ συμφωνεί μαζί του: «Είναι εντυπωσιακό αυτό που κάνουν (η Λίβερπουλ). Δεν έχουν χάσει ούτε ένα ματς. Είναι απόλυτα συγκεντρωμένοι σε κάθε παιχνίδι. Παίζουν, νικούν, παίζουν, νικούν… Μοιάζουν με μηχανή!».

Τη θαυμάζουν ακόμη και οι εχθροί της. Ο Ρόι Κιν, επί σειρά ετών αρχηγός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, παραδέχτηκε προ ημερών στο Skysports: «Με πονάει που το λέω, αλλά είναι απόλαυση να τους βλέπεις να παίζουν. Είναι μια πλήρης ομάδα, και ο Φαν Ντάικ είναι ένας απίστευτος παίκτης». Καθώς οι λέξεις έχουν, πια, εξαντληθεί, τα media στην Αγγλία περιγράφουν το μεγαλείο της εφετινής Λίβερπουλ με αριθμούς.

Είδαν πολλά τα μάτια των οπαδών της, τις τρεις τελευταίες δεκαετίες. Είδαν την ομάδα τους να παίζει μέτρια, έως ανυπόφορα. Είδαν προπονητές να «τσαλακώνονται» και να απολύονται, ο ένας μετά τον άλλον. Είδαν τον αγαπημένο τους Μάικλ Οουεν στα χρώματα της μισητής Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, και μερικούς από τους καλύτερους παίκτες να απαρνούνται το «Ανφιλντ» για να χαρούν ένα τρόπαιο. Είδαν να έρχονται ποδοσφαιριστές που κόστισαν δεκάδες εκατομμύρια, αλλά «δεν άξιζαν μία». Είδαν τον Σωτήρη Κυργιάκο να φορά το περιβραχιόνιο του αρχηγού, καθώς το έλλειμμα σε προσωπικότητες ήταν τεράστιο. Είδαν και το καταδικαστικό γλίστρημα του Στίβεν Τζέραρντ, το 2014. Δεν το έβαλαν κάτω. Συνέχισαν να γεμίζουν το γήπεδο, να τραγουδούν, να ονειρεύονται. Και τώρα, βιώνουν ένα ατελείωτο πάρτι.

Ο «Κλόπο» τήρησε στο ακέραιο την υπόσχεση που τους είχε δώσει όταν πάτησε για πρώτη φορά το πόδι του στην πόλη, τον Οκτώβριο του 2015. Χωρίς μεγάλα λόγια και αλόγιστες σπατάλες για μεταγραφές. Με σχέδιο, δουλειά και υπομονή. Εδειξε στους παίκτες του εμπιστοσύνη και εκείνοι του ανταπέδωσαν τυφλή πίστη. Εάν σε κάτι τον βοήθησε η τύχη, αυτό ήταν η επική ανατροπή – πρόκριση επί της Μπαρτσελόνα στον περσινό ημιτελικό του Champions League. Ηταν το θεόσταλτο σημάδι, που έκανε την ομάδα να πιστέψει ότι μπορεί να καταφέρει τα πάντα.

Η Λίβερπουλ των 70 βαθμών σε 24 αγωνιστικές, δεν είναι διόλου απίθανο να συγκεντρώσει άλλους 31 στα 14 παιχνίδια που υπολείπονται. Σε αυτήν την περίπτωση, θα καταρρίψει το ρεκόρ συγκομιδής των 100 βαθμών που κατέχει η Σίτι του Πεπ Γκουαρντιόλα από τη σεζόν 2017-2018. Μπορεί, επίσης, να τερματίσει αήττητη. Οπως η Αρσεναλ το 2004. Εάν δεν πέσει θύμα κάποιας μεγάλης έκπληξης, μόνο δύο ματς τη χωρίζουν από αυτόν τον άθλο: με τη Μάντσεστερ Σίτι στο «Ετιχαντ» (4 Απριλίου) και με την Αρσεναλ στο «Εμιρεϊτς» (2 Μαΐου).

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News