Αν πριν από τον Μαύρο Πάνθηρα ήταν ένας ηθοποιός μεταξύ πολλών άλλων, ένας από εκείνους που έφτυναν αίμα για να ξεχωρίσουν, τώρα το άστρο του έχει λάμψει, ξεπερνώντας ακόμα και το εμπόδιο του (μαύρου) δέρματος  που στο Χόλιγουντ εξακολουθεί να είναι μια λεπτομέρεια όχι και τόσο δευτερεύουσα. Ο Τσάντγουικ Μπόουσμαν είναι ο τελευταίος από τους υπερήρωες που, μέσα από τους χαρακτήρες κόμικς της Marvel και των DC Comics που γίνονται ταινίες, βρίσκει μια ορθάνοιχτη πόρτα στην καριέρα του.

Ο Τσάντγουικ Μπόουσμαν μέχρι πριν από τέσσερα χρόνια είχε παίξει απλώς σε κάποιες βιογραφίες. Και τότε έπεσε κυριολεκτικά από τον ουρανό, χωρίς καν οντισιόν, το συμβόλαιο με την Marvel Studios για να παίξει τον αφρικανό σούπερ ήρωα Μαύρο Πάνθηρα σε πέντε ταινίες. Η πρώτη ταινία έγινε αμέσως ένα μπλόκμπαστερ – μια λύτρωση για τον ίδιο, αλλά και για ολόκληρη τη μαύρη κοινότητα: «Αν ήταν μία αποτυχία, ίσως να ήταν η τελευταία ευκαιρία για εμάς τους Αφροαμερικανούς να είμαστε πρωταγωνιστές σε μια δική μας ταινία», λέει στην Corriere della Serra.

Την ίδια τύχη είχε και ο Κρις Πρατ με τους «Φύλακες του Γαλαξία», δύο ταινίες που έφεραν στα ταμεία περισσότερα από 1 δισεκατομμύριο και 600 εκατομμύρια δολάρια σε μετρητά. Έτσι, από τσουπωτός ηθοποιός σε τηλεοπτικές σειρές μετατράπηκε σε ένα γυμνασμένο ίνδαλμα που έγινε αφίσα σε πολλά εφηβικά δωμάτια. Όταν πήγε στο κάστινγκ για το ρόλο του αρχηγού των διαστημικών υπερηρώων, οι χαλαροί μύες του δεν έκαναν καλή εντύπωση, αλλά υποσχέθηκε να γυμναστεί. Τώρα, όταν τον ρωτούν πώς κατάφερε να χάσει βάρος, απαντά πονηρά: «Έχω καταργήσει τη διασκέδαση». Η οποία μεταφράζεται σε θερμίδες, δηλαδή σε μπύρες, μπιφτέκια, πατάτες, υδατάνθρακες.

Ακόμη και η Γκαλ Γκαντότ ήταν μία άγνωστη πριν γίνει η Wonder Woman και φέρει 800 εκατομμύρια δολάρια στο box office. Ισραηλινή ηθοποιός και μοντέλο, είναι ένα πραγματικό θαύμα σύγχρονης γυναίκας: Μις Ισραήλ το 2004 και με εκπαίδευση στον ισραηλινό στρατό μοιάζει με την ηρωίδα που παίζει. Και δεν «μασάει»: «Δεν υπάρχουν αρκετοί καλοί ρόλοι για τις δυνατές γυναίκες στο Χόλιγουντ. Θα ήθελα να υπάρχουν περισσότερες γυναίκες σεναριογράφοι».

Η περίπτωση του Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ είχε την κίνηση της ταλάντωσης. Στην πρώτη του ζωή ήταν ένα παιδί-θαύμα, στη δεύτερη πάλεψε για πέντε χρόνια με δύο τέρατα (αλκοόλ και ναρκωτικά) που είχαν καθηλώσει την καριέρα του, στην τρίτη σηκώθηκε και χαλυβδώθηκε όπως ο IronMan που ερμήνευσε.

Υπάρχουν πάντως και εκείνοι που δεν κατάφεραν να ανεβούν στο τρένο των υπερηρώων. Ο Μπράντον Ρούθ, για παράδειγμα, μετά από το Superman δεν βρήκε άλλους σημαντικούς ρόλους: από σούπερ ήρωας έγινε σούπερ εξαφανισμένος.

Φωτό: Η Γκαλ Γκαντότ. Το αξίζει  Πηγή:  Clay Enos / Warner Bros. Entertainment Inc. and Ratpac-Dune Entertainment LLC

Αν πιστεύει κανείς ότι η αυτοκρατορία του «τσάρου» Πούτιν, που πρόσφατα επανεξελέγη πρόεδρος της Ρωσίας, δεν θα τελειώσει ποτέ, μπορεί να ηρεμήσει: υπάρχουν δυνάμεις που θα μπορούσαν τελικά να τον ανατρέψουν. Και δεν είναι η σημερινή αντιπολίτευση υπό την ηγεσία του Ναβάλνι. Είναι τα αποκαλούμενα  «εγγόνια του Γκορμπατσόφ», γράφει ο Economist και πρόκειται για τη γενιά νεαρών Ρώσων που εμπλέκονται με την πολιτική και που θα μπορούσαν να πραγματώσουν το όνειρο μιας διαφορετικής Ρωσίας.

Υπενθυμίζοντας πώς η γκλάσνοστ και η περεστρόικα άλλαξαν τις προοπτικές των Ρώσων, ο Economist τονίζει ότι σύντομα η χώρα θα μπορούσε να φτάσει στις ίδιες συνθήκες που έδωσαν την ώθηση για να αναλάβει τις τύχες της χώρας κάποιος σαν τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Οπως το σοβιετικό σύστημα έπαψε να υπάρχει λόγω της διαφθοράς και της καταστολής, έτσι και στη βασιλεία του «τσάρου» Βλαντίμιρ η διαφθορά και η καταστολή θα φτάσουν στο μη παρέκει. Το ‘πε και ο Γκόρμπι: «Τα εγγόνια μου θα επωφεληθούν από την περεστρόικα: είναι πιο σίγουροι, πιο ελεύθεροι, ξέρουν ότι πρέπει να βασίζονται μόνο στον εαυτό τους».

Ένα τέτοιο «εγγόνι» είναι ο 33χρονος Αλεξάντερ Γκαμποέφ: γεννήθηκε την ίδια ημέρα που πέθανε ο Τσερνιένκο και σήμερα είναι επικεφαλής του τμήματος κινεζικών σπουδών στο ερευνητικό κέντρο και think tank Carnegie Center της Μόσχας. Αυτός θα μπορούσε να ανοίξει το νέο κεφάλαιο για τη Ρωσία. Πώς το είχε πει και ο Γκίντεον Ράχμαν στους Financial Times; «Ο Πούτιν δεν είναι τόσο τρομακτικός όσο φαίνεται».

Φωτό: Φουτουριστικό όσο πρέπει. Πηγή: The Economist

Κάθε χρόνο, η Αίτνα, το πιο ενεργό ηφαίστειο στην Ευρώπη, γλιστρά προς τη Μεσόγειο κατά 14 χιλιοστά, γράφει το BBC. Η ακριβής κίνηση έχει μετρηθεί τα τελευταία έντεκα χρόνια από τον γεωλόγο Τζον Μάρεϊ του αγγλικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου. Αυτή η νοτιοανατολική κάθοδος με κλίση 1-2 μοίρες δεν δημιουργεί ανησυχίες. Αλλά τα πράγματα θα αλλάξουν επικίνδυνα εάν αυτά τα 14 χιλιοστά γίνουν περισσότερα.

Η Αίτνα, με ύψος 3.343 μέτρων, είναι επίσης το υψηλότερο σημείο της ευρασιατικής πλάκας, με την οποία συγκρούεται συνεχώς η αφρικανική πλάκα, δημιουργώντας τους πολυάριθμους σεισμούς των οποίων η ιταλική χερσόνησος έχει πέσει πολλές φορές θύμα. Η γέννησή της χρονολογείται πριν από 570 χιλιάδες χρόνια (Τεταρτογενής Περίοδος) και η διάμετρος στη βάση είναι εντυπωσιακή αφού φτάνει τα σαράντα χιλιόμετρα. Τέσσερις κρατήρες (μερικοί που σχηματίστηκαν τον δέκατο ένατο αιώνα) δεσπόζουν στο βουνό από το οποίο ανεβαίνει ένα αέναο νέφος. Το περιβάλλον στην κορυφή δίνει την αίσθηση άλλου πλανήτη: το τοπίο και το έδαφος είναι γκριζωπά και ο αέρας μυρίζει έντονα θειάφι.

Και τι άλλο; Η Αίτνα είναι ένα ενεργό ηφαίστειο με περιοδικές εκρήξεις, η μεγαλύτερη, το 1614, διήρκεσε ακόμη και 10 χρόνια. Τον 20ο αιώνα, η μεγαλύτερη ήταν 473 ημέρες και συνέβη το 1991. Η τελευταία καταγράφηκε το Φεβρουάριο του 2017 όταν η λάβα έπεσε από τους δύο νοτιοανατολικούς κρατήρες. Μα βυθίζονται τέτοια θηρία;

Φωτό: Τόσο επιβλητικό και να μην υπάρχει μια μέρα; Πηγή: Shutterstock

Μια παιδική ηλικία, φτωχή και θλιβερή που είναι σχεδόν ξεθωριασμένη μνήμη. Πράγματι, ίσως είναι αυτό που δίνει ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα και γοητεία στην καριέρα του Αρνολντ Ντόναλντ, του βασιλιά των κρουαζιέρων, διευθύνοντος συμβούλου της Carnival, της μεγαλύτερης εταιρείας στον κόσμο. Γεννήθηκε σε μια αφροαμερικανική οικογένεια την εποχή των φυλετικών διαχωρισμών, με τέσσερις αδελφούς και αδελφές στο NinthWard, τη φτωχότερη και πιο εγκληματική γειτονιά της Νέας Ορλεάνης. Ξεκινώντας από το MBA στο πανεπιστήμιο του Σικάγο, έφτασε στην κορυφή μιας εταιρείας περίπου 90.000 εργαζομένων.

Το Quartz διηγείται την ιστορία του. Ο Ντόναλντ ανακάλυψε το πάθος του στις μικρές κρουαζιέρες, εκεί έπαιζε μπλάκτζακ. Κέρδιζε συνήθως αρκετά εύκολα και έτσι άρχισε να πληρώνει για τα ταξίδια της οικογένειάς του. Στο σχολείο ήταν πάντα ένα φαινόμενο, που σύντομα έγινε ένα καλό παράδειγμα του τι σημαίνει το αμερικανικό όνειρο. «Η τύχη μου μεγάλωσε την κατάλληλη στιγμή: ήταν η δεκαετία του 1960, τα δικαιώματά της άρχισαν να αναγνωρίζονται. Όλα ήταν δυνατά, τα εμπόδια τριγύρω έπεφταν».

Αφού πέρασε και η δεκαετία του 1970 και μίκρυνε τις φαβορίτες του, εργάστηκε στην εταιρεία Monsanto, την εταιρεία αγροχημικών και γεωργικών βιοτεχνολογιών που εδρεύει στο Σεντ Λούις, στο Μιζούρι. Και μετά άρχισε να ταξιδεύει στην ανοιχτή θάλασσα των κρουαζιέρων. «Είναι ένας πολύ φιλόδοξος τύπος, αλλά τι γνωρίζει για τη διαχείριση των κρουαζιερόπλοιων;» είπε την πρώτη του μέρα στην Carnival κάποιος συνάδελφός του. Τα στοιχήματα είναι μάλλον το μυστικό της επιτυχίας του.

Φωτό: Είναι να μην γελάει; Πηγή: Quartz