Τις σφοδρές επικρίσεις, τις προσωπικές επιθέσεις και τις πολεμικές τις είχε σίγουρα υπολογίσει ο 76χρονος πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας.

Γνώριζε πολύ καλά αυτός ο βετεράνος της ιταλικής πολιτικής ζωής, ότι η απόφασή του η οποία καταδίκασε να παραμείνουν στα χαρτιά (τουλάχιστον προς το παρόν) τα κυβερνητικά οράματα του Κινήματος 5 Αστέρων και της Λέγκας, δεν θα ήταν ανώδυνη.

Αλλά σίγουρα αυτόν τον οχετό ύβρεων και προσβολών, τις κατηγορίες για «πραξικόπημα», μερικούς δημάρχους της Λέγκας να κατεβάζουν τη φωτογραφία του από τα δημαρχεία, τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στην ιταλική πρωτεύουσα που έχουν προγραμματιστεί για το ερχόμενο Σάββατο (ιδέα που σε κάποιους θύμισε την Πορεία προς τη Ρώμη των φασιστών το 1922), όλα αυτά ο Σέρτζιο Ματαρέλα δεν τα είχε φανταστεί.

Και όταν έμαθε ότι κάποιοι έφτασαν στο σημείο να απειλήσουν την ίδια του τη ζωή – «θα πρέπει να σε κάνουμε να έχεις το ίδιο τέλος με εκείνο το σκατό τον αδελφό σου» – δεν θα μπόρεσε να μην θυμηθεί εκείνη την Κυριακή, 6 Ιανουαρίου του 1980, όταν αναγκάστηκε, στο Παλέρμο, να βγάλει από ένα Fiat 132 τον ετοιμοθάνατο αδελφό του (και περιφερειάρχη της Σικελίας) Πιερσάντι Ματαρέλα, ελάχιστα λεπτά αφότου είχε δεχτεί τα πυρά ενός εκτελεστή της Κόζα Νόστρα.

«Σκότωσαν τον λάθος Ματαρέλα», έγραψε κάποιος άλλος αυτές τις ημέρες στο Twitter.

Sergio #Mattarella è questo e siete voi che gli augurate di fare la stessa fine del fratello e una determinata classe politica che incita all’odio a farmi vergognare di essere italiana. pic.twitter.com/YhK4Yym91H

— CamillaLaCre (@CamillaLaCre) 29 Μαΐου 2018

Και όλα αυτά γιατί; Σίγουρα δεν δικαιολογούνται εάν ληφθεί υπόψη πως από την 9η Μαΐου, υπενθυμίζει ο αρθρογράφος της La Repubblica Ουμπέρτο Ρόσο, ημέρα κατά την οποία τα δύο κόμματα κατέληξαν σε συμφωνία για τη διακυβέρνηση της χώρας, ο Λουίτζι ντι Μάιο του Κινήματος 5 Αστέρων και ο Ματέο Σαλβίνι της Λέγκας του Βορρά έγιναν δεκτοί από τον ιταλό πρόεδρο όχι μία ούτε δύο αλλά έξι φορές.

Πολλές ήταν, φυσικά, και οι ανεπίσημες επαφές μεταξύ των δύο πλευρών με στόχο την εξεύρεση μιας λύσης που θα εξυπηρετούσε καλύτερα τα συμφέροντα των Ιταλών. Σχεδόν πάντα, όμως, οι δύο πολιτικοί εμφανίζονταν ενώπιον του Σέρτζιο Ματαρέλα με άδεια χέρια, ζητώντας περισσότερο χρόνο για την επίλυση των διαφορών μεταξύ των δύο κομμάτων σχετικά με την πρωθυπουργία, την προγραμματική συμφωνία, τη λίστα των υπουργών. Και ο Ματαρέλα ήταν πάντα διαλλακτικός, ακόμα και την 14η Μαΐου όταν οι δύο αρχηγοί ανακοίνωσαν ότι είχαν κλείσει όλα τα ανοιχτά ζητήματα αλλά παρουσιάστηκαν ενώπιον του δίχως να έχουν καταλήξει ποιος θα είναι ο επικεφαλής της νέας κυβέρνησης της Ιταλίας.

Γιατί ο Ντι Μάιο πίστευε ακόμα πως θα μπορούσε να είναι εκείνος ο επόμενος πρωθυπουργός, παρότι ο Σαλβίνι έκλεινε διαρκώς τον δρόμο στον άσπονδο σύμμαχό του. Ο Ματαρέλα, όπως εξήγησε ο ίδιος την περασμένη Κυριακή, ενήργησε με στόχο να διευκολύνει με κάθε τρόπο «την προσπάθεια σχηματισμού μιας κυβέρνησης», προσφέροντας στους συνομιλητές του περισσότερο χρόνο ώστε να τα βρουν. Αλλά οι δύο φιλόδοξοι πολιτικοί ξάφνιασαν τους πάντες για ακόμη μια φορά, δηλώνοντας πως το πρόγραμμά τους θα πρέπει να λάβει και την έγκριση των ψηφοφόρων τους.

Ο Ματαρέλα συνέχισε να είναι συγκαταβατικός. «Περίμενα το διάστημα που μου ζήτησαν για να καταλήξουν σε μια προγραμματική συμφωνία που θα είχε εγκριθεί από τις βάσεις των κομμάτων, παρότι γνώριζα πως θα δεχόμουν επικρίσεις για αυτό», προσδιόρισε ο πρόεδρος της Ιταλίας. Τελικά, στις 22 Μαΐου, ακούστηκε για πρώτη φορά το όνομα του Τζουζέπε Κόντε και την επομένη αυτός ο αφανής καθηγητής Νομικής, ένας «κύριος κανένας», όπως σημείωσαν πολλοί ιταλοί σχολιαστές, μετέβη στο προεδρικό μέγαρο και έλαβε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Παρότι είναι εντελώς άπειρος και, το κυριότερο, δεν μπόρεσε να κρύψει ούτε λεπτό ότι στην ουσία είναι ένας πειθήνιος εκτελεστής της βούλησης των Ντι Μάιο και Σαλβίνι.

Παρότι προβληματίστηκε ο Ματαρέλα επέλεξε τελικά να ρισκάρει. «Δέχτηκα την πρόταση για την πρωθυπουργία ξεπερνώντας κάθε αμηχανία όσον αφορά το γεγονός ότι μια πολιτική κυβέρνηση θα καθοδηγείται από έναν πρωθυπουργό που δεν έχει εκλεγεί στη Βουλή. Και ακολούθησα με απόλυτη προσοχή τις διαδικασίες για το σχηματισμό της κυβέρνησης».

Πριν από τέσσερις ημέρες ο Τζουζέπε Κόντε μετέβη εκ νέου στο προεδρικό μέγαρο. Οχι, όμως, για να παρουσιάσει στον Ματαρέλα τη λίστα με τα ονόματα των μελών του υπουργικού συμβουλίου αλλά για να συζητήσουν την ανάληψη του χαρτοφυλακίου των Οικονομικών από τον Πάολο Σαβόνα, έναν πολέμιο του ευρώ. Και αυτό ο 76χρονος πολιτικός δεν μπόρεσε να το δεχτεί γιατί «ο διορισμός του υπουργού Οικονομικών αποτελεί ένα άμεσο μήνυμα, εμπιστοσύνης ή ανησυχίας, για τους οικονομικούς και χρηματοπιστωτικούς φορείς».

Ο Ματαρέλα δεν πρόβαλε βέτο, υποστηρίζουν πολλοί, στην επιλογή των δύο κομμάτων που επρόκειτο να κυβερνήσουν την Ιταλία. Ασκησε απλά τα προεδρικά του καθήκοντα, όπως αυτά ορίζονται από το σύνταγμα και σε συνάρτηση με τις εξελίξεις στην οικονομία και τα τεκταινόμενα στη διεθνή σκηνή.

Αλλά ξεκαθάρισε πως ο νέος επικεφαλής της ιταλικής οικονομίας θα πρέπει να είναι ένα πολιτικό πρόσωπο που θα εκφράζει την πλειοψηφία και δεν θα θεωρείται υποστηρικτής της εξόδου της Ιταλίας από την Ευρωζώνη. Ο Ματαρέλα πρότεινε μάλιστα τον Τζιανκάρλο Τζορτζέτι, δεύτερο στην ιεραρχία της Λέγκας. Η απάντηση του Σαλβίνι ήταν, όμως, ένα απειλητικό «όχι» με τον Ντι Μάιο να ακολουθεί και τον Τζουζέπε Κόντε να επιστρέφει την Κυριακή στον πρόεδρο της Ιταλίας την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. «Συμμερίστηκα και δέχτηκα όλες τις προτάσεις εκτός από εκείνη για τον υπουργό Οικονομικών. Κανένας δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι παρεμπόδισα το σχηματισμό μιας κυβέρνησης που χαρακτηριζόταν κυβέρνηση της αλλαγής», κατέληξε πικραμένος ο Ματαρέλα.

Από την αρχή της εβδομάδας, ωστόσο, ξεκίνησε να εκφράζεται και μια άλλη Ιταλία, περισσότεροι από 240.00 άνθρωποι που τάσσονται υπέρ της απόφασης του προέδρου τους και δηλώνουν πως #IoStoConMattarella («ΕγώΕίμαιμετονΜαταρέλα»). Την ώρα που οι απλοί χρήστες αλλά και οι «ακτιβιστές» του Διαδικτύου έχουν χωριστεί σε δύο αντίπαλα μέτωπα με τον Λουίτζι Ντι Μάιο να παίρνει αποστάσεις από τα πλέον απαράδεκτα σχόλια, σε ολόκληρη την Ιταλία διοργανώνονται ήδη δεκάδες συγκεντρώσεις –από το Τορίνο έως το Παλέρμο και από το Μιλάνο έως τη Μπολόνια, τη Ρώμη και τη Νάπολη– συμπαράστασης και αλληλεγγύης προς τον Σέρτζιο Ματαρέλα.

Πολλές από αυτές φέρουν τη σφραγίδα του Δημοκρατικού Κόμματος το οποίο απηύθυνε, μάλιστα, κάλεσμα για μια εθνική συγκέντρωση στη Ρωμή την Παρασκευή 1η Ιουνίου, μία ημέρα πριν από τη συγκέντρωση του Κινήματος 5 Αστέρων και της Λέγκας, «ανοιχτή στα κόμματα της Κεντροαριστεράς, τις ενώσεις και όλες εκείνες τις συλλογικότητες που αυτές τις ώρες δεν υποκύπτουν μπροστά στις καταχρήσεις και τους εκφοβισμούς της Λέγκας και των Πέντε Αστέρων», όπως προσδιόρισε ο γενικός γραμματέας του κόμματος.

Τι συμβαίνει, όμως, πραγματικά αυτές τις ώρες στην Ιταλία; «Ο λόγος των προέδρων γινόταν πάντα δεκτός με σεβασμό από το πολιτικό σύστημα, και δεν είχε δημιουργήσει ποτέ σημαντικά προβλήματα. Σήμερα όμως γινόμαστε μάρτυρες μιας μηδενιστικής τάσης που σου κόβει την ανάσα», ανέφεραν χαρακτηριστικά στην Corriere della Sera, κρατικοί αξιωματούχοι με πολλά χρόνια θητείας στο Παλάτσο ντελ Κουιρινάλε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News