Τον έχουν πει αυτοκράτορα και Δία, τον έχουν κατηγορήσει  για μιντιακή καταιγίδα που αποκρύπτει την απουσία ουσιαστικών προτάσεων, έχουν μιλήσει για πρόεδρο που παίρνει μέτρα υπέρ των πλουσίων και των επιχειρηματιών φίλων του.

Εχουν προφητεύσει αρκετές φορές σοβαρές κοινωνικές αναταραχές που θα πλήξουν την εικόνα του, ποτέ δεν τις είδαμε όμως, έχουν επισημάνει αρκετές φορές ότι οι ψηφοφόροι του γυρνούν την πλάτη πιο γρήγορα από τους προκατόχους του.

Αλλά ο Εμανουέλ Μακρόν –περί ου ο λόγος– εξακολουθεί έναν χρόνο μετά την ιστορική εκλογή του, στις 7 Μαΐου 2017, να είναι αποφασισμένος να αφήσει για τα καλά την σφραγίδα του στη Γαλλία.

Ιστορική εκλογή, όχι μόνο γιατί είναι ο νεότερος ηγέτης της χώρας εδώ και δύο αιώνες, αλλά και γιατί κατάφερε να σπάσει την κυριαρχία της Κεντροδεξιάς και της Κεντροαριστεράς –τη δεύτερη μάλιστα σχεδόν την εξαφάνισε καθώς το ιστορικό Σοσιαλιστικό Κόμμα βρίσκεται κοντά στη διάλυση.

Η νίκη του Μακρόν χαιρετίστηκε ως η πρώτη μεγάλη απάντηση στο κύμα λαϊκισμού που είχε σαρώσει τις ΗΠΑ με τον Τραμπ και την Ευρώπη με το Brexit και μικρότερα ή μεγαλύτερα «εναλλακτικά» κόμματα ανά την ήπειρο.

Όπως μας υπενθυμίζουν οι Financial Times, ο 39χρονος πρώην τραπεζίτης, που δεν είχε εκλεγεί ποτέ σε δημόσιο αξίωμα, με ένα έντονο φιλοευρωπαϊκό  πρόγραμμα κέρδισε αμέσως τη συμπάθεια και την υποστήριξη των Βρυξελλών, αλλά και του Βερολίνου.

Τι έμεινε από τότε;

Αν μη τι άλλο, το ιδιαίτερο στυλ Μακρόν, ένας συνδυασμός προσεκτικά υπολογισμένης μιντιακής κάλυψης του προέδρου,  σε συνδυασμό με τον έντονα συγκεντρωτικό έλεγχο στο παρασκήνιο του Μεγάρου των Ηλυσίων.

Από το προσεκτικά κατασκευασμένο επίσημο πορτρέτο, γεμάτο ιδιαίτερους συμβολισμούς σαν αναγεννησιακός πίνακας, μέχρι την αυθόρμητη βόλτα στην Ερμού και τις σέλφι με τους περαστικούς κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα, ο Μακρόν γνωρίζει άριστα το παιχνίδι της δημοσιότητας.

Οι Γάλλοι, από την πλευρά τους, δεν δείχνουν πια και τόσο ενθουσιασμένοι. Ηδη από τις βουλευτικές εκλογές, που ακολούθησαν τις προεδρικές του 2017, η κούραση ήταν εμφανής.

Σήμερα, πάνω από τους μισούς δηλώνουν «όχι ευτυχείς» με τον πρώτο χρόνο Μακρόν και δείχνουν να πιστεύουν ότι τα πάει καλύτερα έξω  – άλλωστε έχει «γράψει» και 160.000 χιλιόμετρα σε επίσημα ταξίδια ανά τον κόσμο, τέσσερις φορές τον γύρο της Γης!

Η απογοήτευση έρχεται από το εσωτερικό και την πολιτική του για το Φορολογικό ή το Μεταναστευτικό που αφορούν περισσότερο τους Γάλλους.

Καμία εξήγηση, καμία απολογία

Μέσα στις τάξεις των υποστηρικτών του, σημειώνει το Reuters, έχουν αρχίσει να εμφανίζονται διαμαρτυρίες για το στιλ του και το πώς ένας στενός κύκλος συνεργατών αποφασίζει για όλα και κυρίως για τις «καυτές» μεταρρυθμίσεις. Το προεδρικό μέγαρο -και, όπως λέγεται, ο ίδιος ο Μακρόν- φτάνει ακόμη και να διαβάζει τα κείμενα των συνεντεύξεων των υπουργών πριν δημοσιευτούν.

Την μέθοδο με την οποία ασκεί την εξουσία του εξήγησε προσφάτως σε… λογοτεχνική επιθεώρηση: «Είμαι περήφανος για τις επιλογές που έχω κάνει και απεχθάνομαι τη διαδικασία διαρκώς να εξηγεί κανείς τη συλλογιστική πίσω από μια απόφαση».

Και ενώ ο Μακρόν λέει ότι δεν έχει καθόλου να απολογηθεί για αυτήν την καθετοποίηση στην εξουσία, η κριτική απ’ έξω για την «σοβιετικού τύπου» διακυβέρνηση έχει αρχίσει να φουντώνει.

Υπάρχει μια αντίφαση ανάμεσα σε αυτό που υποσχέθηκε, αυτό που πούλησε στους Γάλλους, την εξουσία από τα κάτω και στην πραγματικότητα, λέει η Κορίν Λεπάζ, πρώην υπουργός που συντάχτηκε με τον Μακρόν και τώρα απογοητεύτηκε μαζί του. Μιλά για «αρσενικό, μάτσο στιλ».

Εξίσου απογοητευμένα και τα μέλη του En Marche, του κινήματος που έγινε κόμμα, γιατί οι ιδέες τους δεν φτάνουν ως το Παρίσι.

Οσο για το τι έρχεται κατά τον δεύτερο χρόνο, τρία μεγάλα στοιχήματα «σκληρής» πολιτικής περιμένουν τη Γαλλία και τον πρόεδρό της.

Πρώτον, η επιδείνωση του στρατηγικού περιβάλλοντος. Η Γαλλία εμπλέκεται άμεσα στη Συρία, ανησυχεί πάντα για το Ιράν και την πυρηνική συμφωνία (το Παρίσι λέει ότι θα την τηρήσει ακόμη και αν αποχωρήσουν οι ΗΠΑ), θα προσθέταμε και το ενδιαφέρον εσχάτως για την τουρκική επιθετικότητα στην ανατολική Μεσόγειο.

Δεύτερον, ο επερχόμενος εμπορικός πόλεμος με τις ΗΠΑ που δεν έχουν πειστεί να μην επιβάλουν δασμούς και σε ευρωπαϊκά προϊόντα.

Τρίτον, το αιώνιο στοίχημα της ανανέωσης της ΕΕ, στο οποίο ο Μακρόν επενδύει πολλά την ώρα που η Μέρκελ μπαίνει στην τέταρτη θητεία της πολιτικά αποδυναμωμένη.

Η πραγματική πολιτική θα δείξει τα δόντια της.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News