Ο επίμονος αγώνας των γυναικών που διεκδίκησαν το δικαίωμα ψήφου στη Βρετανία απέδωσε πριν από ακριβώς έναν αιώνα σαν σήμερα, όταν ο  σχετικός νόμος πέρασε από το βρετανικό Κοινοβούλιο.

Από τις 6 Φεβρουαρίου 1918 ως το 2018 έχουν αλλάξει πολλά υπέρ των γυναικών, αλλά ο αγώνας δεν έχει χάσει τη σημασία του και η ισότητα ανδρών και γυναικών δεν έχει κατακτηθεί πλήρως.

Ο νόμος για την «εκπροσώπηση στις εκλογές», όπως λεγόταν, που πέρασε το 1918 επέκτεινε το δικαίωμα ψήφου σε περίπου 8,5 εκατομμύρια γυναίκες, αλλά και σε περίπου πέντε εκατομμύρια άνδρες άνω των 21 ετών.

Ηταν ένα πρώτο βήμα για την καθολική ψηφοφορία που ήλθε 10 χρόνια αργότερα. Το 1918 δόθηκε δικαίωμα ψήφου σε γυναίκες άνω των 30 ετών με κάποια περιουσία. Μέσα στην ίδια χρονιά δόθηκε και το δικαίωμα του εκλέγεσθαι, ενώ οι γυναίκες ψήφισαν για πρώτη φορά στις εκλογές της 14ης Δεκεμβρίου 1918.

Την επέτειο έσπευσαν να τιμήσουν η πρωθυπουργός Τερέζα Μέι και ο αρχηγός των Εργατικών Τζέρεμι Κόρμπιν.

Η πρωθυπουργός συνέδεσε τον αγώνα των γυναικών με σύγχρονα αιτήματα και σύγχρονα προβλήματα που βγαίνουν στο προσκήνιο, όπως τη διαδικτυακή παρενόχληση. Παραδέχτηκε ότι, αν ζούσε τότε, δεν θα ήταν από τις μαχητικές ακτιβίστριες (που έφταναν ακόμη και στη βία), αλλά περισσότερο ειρηνική.

Ο αγώνας για την ισότητα ακόμη συνεχίζεται, επισήμανε από την πλευρά του ο Κόρμπιν, ενώ υποσχέθηκε άρση των νομικών συνεπειών για τις σουφραζέτες από μια κυβέρνηση των Εργατικών, αλλά και δημόσια συγγνώμη.

Πέρα από τον εορτασμό του αγώνα των γυναικών για την παραχώρηση ψήφου, μια άλλη πτυχή που επισημαίνεται στις ομιλίες σήμερα είναι η συμβολική απονομή χάρης στις γυναίκες που αγωνίστηκαν.

Η έρευνα στα αρχεία δείχνει ότι μεταξύ 1906 και 1914 πάνω από 1.300 σουφραζέτες συνελήφθησαν και πολλές από αυτές φυλακίστηκαν, σύμφωνα με τους νόμους της εποχής. Μεταξύ τους, τρεις από τις ηγετικές φυσιογνωμίες του κινήματος, η Εμελιν Πάνκχερστ, η Εμιλι Ντέιβισον και η Φλόρα Ντράμοντ, η οποία φυλακίστηκε εννέα φορές.

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News