Η 18χρονη Ισρά απαντούσε στις ερωτήσεις μας ενώ έριχνε κλεφτές ματιές στις σημειώσεις που κρατούσαμε. Και μας διόρθωνε. «Oχι, το όνομά μου δεν γράφετε με δύο ‘‘σ’’, από την Τουρκία πέρασα πριν 14 μήνες, όχι 13». Ενα κορίτσι από τη Συρία που περιμένει να ταξιδέψει μόνιμα για την Γερμανία όπου ζει ο πατέρας της μαζί με κάποια από τα αδέρφια της. Ονειρεύεται να σπουδάσει Ψυχολογία και μέχρι να το καταφέρει αυτό, μαθαίνει αγγλικά και απολαμβάνει τη ζωή της σε ένα σπίτι στο Αιγάλεω που διαφέρει σε μεγάλο βαθμό από την σκηνή στην Φιλιππιάδα όπου κοιμόταν και ξυπνούσε για αρκετούς μήνες.

Η χαμογελαστή Ισρά ήταν ένα από τα 57 κορίτσια που βρέθηκαν στον όμορφο χώρο του Μεταλλουργείου επί της Πειραιώς το πρωί της Τετάρτης. Και λογικά όπως όλα τα υπόλοιπα κορίτσια, θα είχε να αντιμετωπίσει την έκπληξη των δικών της ανθρώπων στους οποίους έπρεπε να εξηγήσει τι ακριβώς έκανε τις προηγούμενες ώρες. Ο λόγος; Τα κορίτσια και οι μεγαλύτερες γυναίκες πρόσφυγες συμμετείχαν σε ένα σεμινάριο εκμάθησης γλώσσας προγραμματισμού.

Λίγο μετά τις 11 το πρωί της Τετάρτης λοιπόν, οι διερμηνείς κάθισαν δίπλα στις γυναίκες – πρόσφυγες και ξεκίνησαν να τους μεταφράζουν τις πληροφορίες για τα «έξυπνα» ρολόγια, τα αυτοκίνητα Tesla που δεν χρειάζονται οδηγό, και τα ρομπότ που δουλεύουν για την Amazon. Οι κοπέλες με τις πολύχρωμες μαντίλες έμεναν κολλημένες στις οθόνες, άκουγαν τους ομιλητές με ευλάβεια. Ακολούθησε ένα παιχνίδι με βάση τον προγραμματισμό και στην συνέχεια ένα μικρό σεμινάριο για την σωστή χρήση του Facebook και ένα παιχνίδι σε υπολογιστή.

Σε κάποιο διάλειμμα, βρήκαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε και με την Νισρίν από την Συρία. Η Νισρίν έφτασε με την οικογένεια της το 2015 στη χώρα μας και αυτήν την περίοδο μένει στα σπιτάκια του SolidarityNow στην Παιανία. Ονειρό της είναι να γίνει οδοντίατρος. Η ίδια δεν μπορούσε να μας περιγράψει ακριβώς τι κατάλαβε στο σεμινάριο σχετικά με τον προγραμματισμό όμως έδειχνε πολύ χαρούμενη με τα παιχνίδια που έπαιξε και τις δραστηριότητες που συμμετείχε.

Κάποιος θα αναρωτηθεί αν ένα σεμινάριο προγραμματισμού είναι αυτό που έχουν ανάγκη οι γυναίκες που μένουν -προσωρινά- στην χώρα μας. Ακόμα και στην προηγμένη Δύση άλλωστε, ο χώρος του προγραμματισμού ανδροκρατείται σε τεράστιο βαθμό. Αρα τι μπορούν να κάνουν αυτές οι γυναίκες που δεν έχουν και ιδιαίτερη σχέση με την τεχνολογία; Μία απάντηση δόθηκε από έναν ψίθυρο μέσα στο σεμινάριο. «Ακόμα και 2-3 κοπέλες να ασχοληθούν με τις νέες τεχνολογίες, θα είναι θρίαμβος».

Ολες οι κοπέλες που βρέθηκαν άλλωστε στο σεμινάριο έμαθαν για έναν καινούριο κόσμο, αυτόν της προηγμένης τεχνολογίας. Κοίταζαν μέσα σε φωτεινές οθόνες και τα μάτια τους έβγαζαν σπίθες. Οι ίδιες οθόνες μπορούν να τους δώσουν το σημαντικότερο εργαλείο για το μέλλον: την πρόσβαση στη γνώση.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News