Η κατάκτηση της προεδρίας ήταν το εύκολο. Και αυτό το γνωρίζει καλά και ο Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος από σήμερα κιόλας θα πρέπει να ξεκινήσει να καταστρώνει τις όποιες στρατηγικές του του για την επόμενη μεγάλη μάχη που θα κληθεί να δώσει σε πέντε εβδομάδες.

Για να μπορέσει να κυβερνήσει ο νέος – και νεότερος στην Ιστορία της χώρας – πρόεδρος της Γαλλίας και να μην τεθεί στο περιθώριο από μια εχθρική προς αυτόν Εθνοσυνέλευση, το En Marche, το πολιτικό κίνημα που ίδρυσε ο Μακρόν μόλις το 2016, θα πρέπει να καταφέρει να κερδίσει την πλειοψηφία στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές της 11ης και 18ης Ιουνίου.

Σε αντίθεση με τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, κατά τις οποίες όλα τα κόμματα έσπευσαν να ζητήσουν από τους υποστηρικτές τους να καταψηφίσουν την Λεπέν, οι αντίπαλοι του Μακρόν θα κάνουν τα πάντα για να τον νικήσουν, με τους Σοσιαλιστές να δίνουν μάχη για την επιβίωσή τους και τους Ρεπουμπλικανούς να επιδιώκουν να πάρουν εκδίκηση για μια χαμένη προεδρία που θεωρούσαν δική τους.

O 39χρονος πρώην υπουργός Οικονομίας του Ολάντ και νυν Πρόεδρος της 5ης Δημοκρατίας μπορεί να βασιστεί στον στρατό των 250 χιλιάδων εθελοντών του En Marche και σ’ έναν μικρό πυρήνα αρχάριων, κατά κύριο λόγο, στην πολιτική. Και ενώ είναι σίγουρο πως η άνετη επικράτηση του Μακρόν θα τον ενισχύσει σημαντικά, για ένα σχεδόν κόμμα που μετράει λίγο περισσότερο από έναν χρόνο ζωής, η κατάκτηση του Κοινοβουλίου αποτελεί έναν εξαιρετικά φιλόδοξο στόχο. Το διακύβευμα είναι μεγάλο. Αν δεν εξασφαλίσει την πλειοψηφία, δεν θα μπορέσει να διορίσει πρωθυπουργό της αρεσκείας του με κίνδυνο να καταλήξει ένας πρόεδρος διακοσμητικός, κάθε άλλο παρά ικανός να μεταλλάξει τη Γαλλία, πόσο μάλλον την Ευρώπη.

Μια δύσκολη μάχη

Για να κερδίσει την απόλυτη πλειοψηφία ο Μακρόν χρειάζεται 289 έδρες. Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, ωστόσο, το En Marche θα μπορούσε να κερδίσει περισσότερες από τις μισές έδρες της Εθνοσυνέλευσης, με τους Ρεπουμπλικάνους να ακολουθούν, τους Σοσιαλιστές να αποδεκατίζονται και τη Μαρίν Λεπέν να περιορίζεται σε μόλις 25 βουλευτές. Αλλά τα εμπόδια εξακολουθούν να είναι πολλά.

Καταρχάς, μια ενεργητική και συνάμα εκδικητική δεξιά στο σύνολό της. Η Λεπέν αισθάνεται (και είναι) σίγουρα ενισχυμένη ενώ οι Ρεπουμπλικανοί είναι οργισμένοι, πέρα από λαβωμένοι, μετά από την αποτυχημένη, αν όχι ντροπιαστική, προεκλογική εκστρατεία του Φρανσουά Φιγιόν. Και γι’ αυτό, τον Ιούνιο, είναι πολύ πιθανό να στραφούν όλοι εναντίον του νέου προέδρου τους. Όσον αφορά τους Σοσιαλιστές, παρότι πολλά στελέχη του κόμματος θα στηρίξουν τον Μακρόν ή, έστω, θα κρατήσουν ουδέτερη στάση, ο ακροαριστερός Ζαν – Λυκ Μελανσόν ο οποίος ετοιμάζεται να επιτεθεί στον πρόεδρό του από τα αριστερά, έχει ηδη υποψήφιους για τις περισσότερες από τις εκλογικές περιφέρειες.

Επιπλέον, το En Marche δεν έχει τους απαραίτητους πόρους για τη χρηματοδότηση μιας πλήρους κοινοβουλευτικής λειτουργίας. Θα πρέπει, οπότε, να ζητήσει από τους υποψήφιούς του να επενδύσουν όχι μόνο το χρόνο τους αλλά και τα χρήματά τους στην επικείμενη προεκλογική εκστρατεία. Τα πολιτικά κόμματα στη Γαλλία λαμβάνουν κρατική χρηματοδότηση με βάση την απόδοσή τους στις προηγούμενες εκλογές και έως σήμερα κανένα στέλεχος του νεοσύστατου En Marche δεν έχει θέσει υποψηφιότητα για δημόσιο αξίωμα.

Αλλά το πιο δύσκολο απ’ όλα τα εμπόδια που καλείται να ξεπεράσει ο Μακρόν, είναι οι αυστηρές προϋποθέσεις που ο ίδιος έθεσε όσον αφορά τους μελλοντικούς υποψήφιους του κινήματός του. Τον Ιανουάριο, πρόθυμος να επιβεβαιώσει την πρόθεσή του για ανανέωση της πολιτικής στη Γαλλία, δήλωσε ότι τουλάχιστον το 50% των υποψηφίων του δεν θα έχει προηγούμενη κοινοβουλευτική εμπειρία, θα προέρχεται από ποικίλα πολιτισμικά υπόβαθρα και το 1/2 θα είναι γυναίκες. Έπειτα από κάποιους αρχικούς ενδοιασμούς, ο Μακρόν ανακοίνωσε επίσης ότι οποιοσδήποτε υποψήφιος επιλέξει να θέσει υποψηφιότητα με το En Marche θα πρέπει να αποχωρήσει από οποιοδήποτε άλλο κομματικό σχηματισμό συμμετέχει.

Αυτό σημαίνει ότι το κόμμα του νέου προέδρου της Γαλλίας δεν θα δεχτεί στις τάξεις του πολιτικούς που ενδεχομένως να είναι πρόθυμοι να στηρίξουν τον Μακρόν, δίχως, όμως, να εγκαταλείψουν το κόμμα τους. Ακόμα και ο Μανουέλ Βαλς, ο πρώην Σοσιαλιστής πρωθυπουργός, ο οποίος υποστήριξε τον Μακρόν στις προεδρικές εκλογές, θα πρέπει να εγκαταλείψει το κόμμα του εάν επιθυμεί να έχει τη στήριξη του En Marche, όπως δήλωσε ο ίδιος ο γάλλος πρόεδρος, πλέον, κατά τη διάρκεια της εβδομάδας.

Αναζητώντας τη χρυσή τομή

Για να κερδίσει την πλειοψηφία ο Μακρόν θα πρέπει να επαναλάβει τη νίκη του στη μάχη για την προεδρία σε τουλάχιστον τις μισές από τις 577 εκλογικές περιφέρειες της Γαλλίας. Και για να συμβεί αυτό απαιτούνται λεπτοί χειρισμοί. Από τη μία πλευρά, θα επιδιώξει να ενισχύσει τα ποσοστά του δικού του En Marche, πείθοντας τους γάλλους ψηφοφόρους ότι τα παραδοσιακά κόμματα αποτελούν πλέον παρελθόν. Από την άλλη πλευρά, το εάν θα μπορέσει να κυβερνήσει θα εξαρτηθεί κατά πάσα πιθανότητα από εκπροσώπους αυτών των κομμάτων, τους οποίους ο νέος γάλλος πρόεδρος θα πρέπει να πείσει να εγκαταλείψουν τις παρατάξεις τους, με τον κίνδυνο να κατηγορηθούν ως αποστάτες.

Αλλά, όπως επισήμανε και ο Μπενζαμέν Γκριβό, εκπρόσωπος Τύπου της προεκλογικής εκστρατείας του Μακρόν, η στελέχωση ενός κόμματος κατά 50% με υποψήφιους δίχως πολιτική εμπειρία σημαίνει επίσης ότι το υπόλοιπο «50% θα προέρχεται από τη σφαίρα της πολιτικής και θα κατέχει ήδη μια πολιτική ταυτότητα».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News