Η εντύπωση των πρώτων λεπτών ήταν πως η Αναντολού Εφές πήγαινε για μια εύκολη νίκη – και ο Ολυμπιακός… σπίτι του. Αλλά, για όσους γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, το παιχνίδι μόλις άρχιζε: ακριβώς τη στιγμή που φάνηκε να τελειώνει. Τι παράξενη ιστορία κι αυτή…

Δύσκολα θα βρεις στην Ευρωλίγκα άλλη τέτοια ομάδα, να την εξιτάρουν τόσο πολύ τα ζόρια. Οσο τα περιθώρια στενεύουν, τόσο… μεγαλύτερο βλέπει το αντίπαλο καλάθι. Και οι απέναντι, που με τα χρόνια την έχουν μάθει, ιδρώνουν από το άγχος κάθε φορά που αποκτούν εκείνοι το μομέντουμ, τον έλεγχο του αγώνα. Επειδή φαντάζονται τι μπορεί να ακολουθήσει.

Ο Περάσοβιτς, ο κόουτς της Εφές, μόνο που δεν βγήκε στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου να το φωνάξει, να τον ακούσει όλος ο Βόσπορος: «το νου σας, τίποτα δεν έχει τελειώσει». Το τελευταίο 48ωρο το έλεγε σε όποιον έβρισκε μπροστά του. Οχι από… ηττοπάθεια τρίτου βαθμού, αλλά μετά λόγου γνώσεως. Ο Ολυμπιακός έβλεπε μπροστά του την αγχόνη του αποκλεισμού και μετρούσε έξι ήττες στα τελευταία οκτώ παιχνίδια του. Κάθε φορά που βρέθηκε σε μια τόσο δύσκολη κατάσταση, αρνήθηκε να παραδοθεί στη μοίρα του. Τους μεγαλύτερους θριάμβους του, τους πανηγύρισε όταν όλοι τον είχαν ξεγράψει.

Ο Περάσοβιτς ανησυχούσε -δικαίως- καθώς υπήρχε και ένα πολύ πρόσφατο δείγμα. Αυτό που συνέβη στο φινάλε του αγώνα της Τετάρτης, πάλι στο «Αμπντί Ιπεκτσί». Στη βραδιά του αγωνιστικού του Βατερλώ, ο Ολυμπιακός είχε φτάσει να χάνει ακόμα και με 17 πόντους διαφορά, όμως στο τελευταίο πεντάλεπτο λίγο έλειψε να «κλέψει» το ματς. Γιατί, λοιπόν, να τρομάξει χθες, όταν βρέθηκε πίσω στο σκορ με -15 στο δεύτερο δεκάλεπτο; Με μεθοδικότητα και ψυχραιμία, μπροστά σε ένα κοινό που παραληρούσε εναντίον του (αυτό δεν έχει ξαναγίνει στη συνήθως πληκτική έδρα της Εφές), ξεχαρβάλωσε το παιχνίδι των αντιπάλων του και πήρε τη νίκη που τον κράτησε ζωντανό στο… survivor της Ευρωλίγκας. Μόνον ένα πρόβλημα δεν κατάφερε να λύσει μέχρι το τέλος του παιχνιδιού -τα επιθετικά ριμπάουντ- όμως δεν του κόστισε. Απάντησε με «ξύλο» και μυαλό.

Εδώ που τα λέμε, το να χάσει τρίτο ματς στη σειρά από την Εφές ήταν κάπως αφύσικο. Καλή η δύναμη, η ταχύτητα και η αλτικότητα της τουρκικής ομάδας, όμως ο Ολυμπιακός είναι άλλο μέγεθος. Δεν διαθέτει την ποιότητα της ΤΣΣΚΑ ή της Ρεάλ -ούτε καν της Φενέρμπαχτσε- αλλά έχει άλλα χαρίσματα, πολύ πιο σημαντικά όταν πρόκειται για τέτοιους αγώνες: μυαλό, πείρα, αυτοπεποίθηση, χαρακτήρα, ομοιογένεια, «τσαμπουκά» και Σπανούλη. Εναν ηγέτη με ευφυία και προσωπικότητά που «ζυγίζει» όσο ολόκληρη η πεντάδα των Τούρκων. Χθες απέδειξε, για ακόμα μια φορά, γιατί θεωρείται μια από τις κορυφαίες μορφές -αν όχι η κορυφαία- του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Παρά τα χρονάκια του, εξακολουθεί να είναι ένας από τους λίγους -τους ελάχιστους- παίκτες που μπορούν να αλλάξουν τον ρου ενός αγώνα. Με όσα ο ίδιος κάνει στο παρκέ, αλλά και με αυτά που εμπνέει τους συμπαίκτες του να κάνουν.

Ο αρχηγός του Ολυμπιακού ήταν συγκλονιστικός. Στα 28′.40” που αγωνίστηκε, πέτυχε 18 πόντους, μοίρασε τέσσερις ασίστ, πήρε ένα ριμπάουντ, είχε ένα κλέψιμο και έκανε μόνον ένα λάθος. Πέντε τρίποντα (το ένα από τα οκτώ μέτρα) έχει ξαναβάλει. Τέσσερις ασίστ -και πολύ περισσότερες- έχει ξαναδώσει. Αλλά, ποτέ άλλοτε δεν είχε καταφέρει αντιμετωπίσει με τέτοια επιτυχία, τόσα «θηρία». Τα έβαλε με τρεις τέσσερις διαφορετικούς αμυντικούς (η άμυνα της Εφές ήταν όλη προσαρμοσμένη πάνω του), έφαξε και έριξε «ξύλο», εκτέλεσε, δημιούργησε, αμύνθηκε και παρέσυρε τους συμπαίκτες του σε ένα καταπληκτικό ομαδικό παιχνίδι στο τελευταίο δεκάλεπτο.

Ο Σπανούλης νίκησε και… τη φύση. Στον τρίτο αγώνα ήταν ο μοναδικός παίκτης του Ολυμπιακού που πάλεψε τόσο πολύ: σκόραρε, δημιούργησε, έκλεψε μπάλες, βγηκε σε αιφνιδιασμούς. Λίγοι περίμεναν πως, 48 ώρες μετά, θα έβρισκε τρόπο να ξεπεράσει την κόπωση, να εμφανιστεί τόσο «φρέσκος» και να πραγματοποιήσει μία από τις καλύτερες εμφανίσεις της καριέρας του. Οχι μόνον επειδή βαδίζει στα 35 του, αλλά και γιατί πριν από λίγο καιρό είχε σοβαρά προβλήματα με τραυματισμούς και ασθένειες. «Βασίλη, εκτός από μεγάλος παίκτης και αρχηγός είσαι και μεγάλη ψυχή», έγραψε γι’ αυτόν στο Twitter ο παλαίμαχος τερματοφύλακας του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού, Αντώνης Νικοπολίδης.

Ο αρχηγός ήταν ο «μπροστάρης», όμως η ομάδα του είχε χθες πολλούς «μικρούς ήρωες»: τον Γιώργο Πρίντεζη (που θα πρέπει να είναι γεμάτος μελανιές από τα χτυπήματα των αντιπάλων του), τον Γκριν που έδωσε πολύτιμους πόντους σε καθοριστικά σημεία του αγώνα, τον Παπανικολάου και τον Παπαπέτρου που μάρκαραν ασταμάτητα τους θηριώδεις Αμερικανούς, τον Μάντζαρη και τον Ουότερς που πέτυχαν σπουδαία καλάθια. Σχεδόν κανένας δεν υστέρησε. Ο Ολυμπιακός αποδεικνύει διαρκώς αυτό που οι περισσότεροι αρνούνται να δεχτούν: ότι τα χρήματα μπορούν να αγοράσουν καλούς παίκτες, αλλά όχι και καλές ομάδες. Αυτόν τον χαρακτήρα της ομάδας που αρνείται να πέσει αμαχητί, οι «ερυθρόλευκοι» τον έχτισαν τα τελευταία πέντε έξι χρόνια, και πλέον είναι το σήμα κατατεθέν τους στην Ευρωλίγκα.

Για τρίτο αγώνα στη σειρά, η Εφές επιχείρησε να αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό παίζοντας με το δικό του στιλ – και όχι το γρήγορο, γεμάτο ενέργεια και αθλητικότητα, δικό της μπάσκετ, με τις πολλές κατοχές και τα μεγάλα σκορ. Τις δύο προηγούμενες φορές ο Περάσοβιτς κατάφερε να αιφνιδιάσει την ελληνική ομάδα, όμως την τρίτη, δύσκολα θα έπιανε το ίδιο κόλπο. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος τού έκανε ένα μεγαλοπρεπές «ματ». Αλλά η μεγαλύτερη συμβολή του στη νίκη ήταν το ότι κράτησε την ομάδα ενωμένη και ψύχραιμη, όταν όλα έδειχναν να χάνονται.

Ο Ολυμπιακός «ακουμπάει» τη δέκατη συμμετοχή του σε Φάιναλ-Φορ. Αν την κερδίσει, θα είναι ένας μίνι άθλος. Μόνον τέσσερις φορές στην ιστορία των προημιτελικών, ομάδα που βρέθηκε να χάνει με 1-2 προκρίθηκε στο τέλος: η Μπαρτσελόνα με την Μπασκόνια το 2009, ο Παναθηναϊκός με τη Μακαμπί το 2012, η Μπαρτσελόνα με τον Παναθηναϊκό το 2013 και η Λοκομοτίβ Κουμπάν με την Μπαρτσελόνα το 2016. Από καταβολής των σειρών best-of-five (που έχουν εντελώς διαφορετική λογική από εκείνες που κρίνονται στις δύο νίκες), ο Ολυμπιακός βρέθηκε άλλες δυο φορές στην οριακή κατάσταση την οποία αντιμετώπισε χθες, και αποκλείσθηκε και τις δυο.

Ασφαλώς δεν προκρίθηκε ακόμα. Η Εφές είναι αμερικάνικη ομάδα, εξαιρετικά απρόβλεπτη, με παίκτες που παίζουν περισσότερο για την πάρτη τους παρά για το σύνολο. Αυτό τους κάνει πολύ επικίνδυνους. Επιπλέον, για την τουρκική ομάδα το κίνητρο είναι τεράστιο. Θέλει να προκριθεί σε ημιτελικό για πρώτη φορά μετά το 2001 (Σουπρολίγκα, τότε), και να μην απουσιάσει από τη γιορτή που θα γίνει λίγα χιλιόμετρα μακριά από την έδρα της. Το τουρκικό μπάσκετ «διψάει» γι’ αυτή τη μεγάλη τιμή, να εκπροσωπηθεί από δυό ομάδες του στην τελική τετράδα, για πρώτη φορά στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Αλλά, η μπασκετομάνα Ελλάδα έχει δύο πολύ καλούς λόγους να ελπίζει πως την Τρίτη θα πάρει το τελευταίο εισιτήριο για το «Σινάν Ερντέμ», και δεν θα δει κι αυτό το Φάιναλ-Φορ, όπως το περυσινό, από την τηλεόραση. Ο πρώτος είναι ότι οι γηπεδούχοι του πέμπτου αγώνα μετρούν ένα σερί 8-0 στα χρονικά της διοργάνωσης. Ο δεύτερος, ότι η Ολυμπία Χοψονίδου (η κυρία Σπανούλη) είναι πάλι έγκυος. Από τις προηγούμενες τέσσερις φορές που κυοφορούσε, τις τρεις (2009, 2012, 2013) ο καλός της στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης. Την τέταρτη (2015), έπαιξε στον τελικό του Φάιναλ-Φορ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News