Δεν πάνε πολλά χρόνια, ο Στάθης Ευσταθιάδης μπορούσε με το χαρακτηριστικό του στιλ να περπατάει ακόμα χωρίς βοήθεια. Ελεγε τότε στους συναδέλφους του στο «Βήμα», ότι είχε μετρήσει με ακρίβεια μονάδας τα μερικές εκατοντάδες βήματα της απόστασης από το σπίτι του στον ΔΟΛ, στη Μιχαλακοπούλου. Για τον Στάθη Ευσταθιάδη, η δημοσιογραφία και ο ΔΟΛ ήταν η ζωή του.

Δεν είναι κλισέ, από αυτά που συνήθως γεμίζουν νεκρολογίες σημαντικών ανθρώπων, άλλωστε ο Ευσταθιάδης, ένας θρύλος του διπλωματικού ρεπορτάζ ο οποίος παρακολούθησε και κατέγραψε τη μεταπολεμική ιστορία της Ελλάδας, τα σιχαινόταν τα κλισέ. Ηταν η πραγματικότητα. Ακόμα και στα ύστερά του, όταν είχε περάσει τα 90, πήγαινε, θαρρείς με θρησκευτική ευλάβεια, κάθε πρωί λίγο μετά τις 8 π.μ. στο γραφείο του στον πέμπτο όροφο του συγκροτήματος, θα άρχιζε να στέλνει mails και να γράφει ακατάπαυστα μέχρι το βράδυ – ζούσε για τη δουλειά του. Και ίσως αυτό το επαπειλούμενο τέλος του ΔΟΛ να επέσπευσε το φυσικό τέλος του Στάθη Ευσταθιάδη, ο οποίος έφυγε το Σάββατο από τη ζωή σε ηλικία 92 ετών.

Ο Ευσταθιάδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1925. Φοίτησε στο Βαρβάκειο και στη συνέχεια στο Χημικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο Τμήμα Οικονομικών του Πανεπιστημίου της Λωζάννης και στο Τμήμα Διπλωματίας και Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης. Αυτή η ευρυμάθεια τον χαρακτήριζε και αποτέλεσε την επαγγελματική του πυξίδα. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 θα ήταν ο διαπιστευμένος ανταποκριτής του «Βήματος» στην Ουάσιγκτον και στα Ηνωμένα Εθνη, όταν ένα τέτοιο πόστο σήμαινε πάρα πολλά.

Ο Ευσταθιάδης ήταν εκεί, στην Ουάσιγκτον, όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής γινόταν δεκτός το 1961 από τον Τζον Φ. Κένεντι στον Λευκό Οίκο αλλά και όταν ο Γεώργιος Παπανδρέου συγκρούστηκε με τον Λίντον Τζόνσον τον Ιούνιο του 1964, ήταν πάλι εκεί για να καταγράψει και να μεταδώσει στην Αθήνα τις εξελίξεις – στιγμές της ελληνικής πολιτικής ζωής που αποδείχτηκαν κομβικές για την ιστορία της χώρας. Ο Ευσταθιάδης ήξερε πρεσβευτές και διπλωμάτες με το μικρό τους. Και στο υπουργείο Εξωτερικών ήταν ένας μύθος – διατέλεσε εξάλλου μέλος της Διπλωματικής Ακαδημίας του υπουργείου Εξωτερικών και του Εκπαιδευτικού Συμβουλίου της.

Τιμήθηκε με το Βραβείο του Ιδρύματος Δημοσιογραφίας Μπότση και της Ακαδημίας Αθηνών για το ήθος και την έντιμη δημοσιογραφία. Μια δημοσιογραφία χωρίς επιδειξιμανία και φαίνεσθαι, πόσο σπάνιο πια στην εποχή της υπερπροβολής των δημοσιογράφων τηλεστάρ και βαρώνων των social media. Ηταν ένας ακέραιος και άοκνος εργάτης -αν όχι εραστής- της δημοσιογραφίας, διότι με το επάγγελμα είχε σχέση σχεδόν παθολογική. Τελευταίο του άρθρο δημοσιεύτηκε από tovima.gr το πρωί της 7ης Ιανουαρίου. Επειτα έκλεισε τον υπολογιστή, κοίταξε για μια τελευταία φορά τις σημειώσεις του και έφυγε από τη ζωή…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News