Για πόσους θανάτους ευθύνεται ο Πάμπλο Εσκομπάρ; Εξαρτάται ποιος μετράει και ποια μέθοδο χρησιμοποιεί. Στην Κολομβία του χρεώνουν περί τους πέντε χιλιάδες βίαιους θανάτους. Στις ΗΠΑ τον εμπλέκουν εμμέσως σε άλλους τέσσερις χιλιάδες που προέκυψαν από τον πόλεμο των συμμοριών της κόκας. Και μετά, αν το δεις λίγο πιο χαλαρά, μπορείς να του αποδώσεις μομφή ακόμα και για τον τύπο που στριμώχνεται σε μία τουαλέτα και σνιφάρει γύψο, χλωρίνη και ταλκ, νομίζοντας ότι βάζει κόκα στο ρουθούνι.

Μιλάμε για κάθαρμα ιστορικών διαστάσεων. Ψυχρός δολοφόνος, διαφθορέας ανθρώπων και θεσμών, πρόθυμος να βυθίσει τη χώρα του σε εμφύλιο. Απόβρασμα, έμεσμα της ανθρωπότητας. Καθίκι. Και όμως υπάρχουν άνθρωποι που βλέπουν Narcos και μοιράζονται μαζί του την αγωνία της καταδίωξης, διακρίνουν ευαίσθητες πτυχές και τον πόνο του οικογενειάρχη. Τα έχει αυτά η μυθοπλασία. Μια σειρά σαν το Narcos φέρνει την «ηθική» σε δύσκολη θέση. Πρέπει να διεγείρει αισθήματα συμπάθειας για τον «κακό», φωτίζοντας αντίστοιχα και τους καλούς της ιστορίας. Κάπως έτσι, κάποιες στιγμές ο Εσκομπάρ περιγράφεται καλός μέχρι παρεξηγήσεως. Αυτό, φυσικά, προέρχεται από την ερμηνεία και την εκφραστικότητα του Βάγκνερ Μούρα. Προσδίδει στον Εσκομπαρ την αύρα του σταρ, τη λάμψη που χορηγεί ο μύθος. Η αφήγηση του Narcos είναι ποπ. Αν θέλετε να δείτε την πραγματική ιστορία του Εσκομπάρ με χαρακτήρες που μοιάζουν στους πραγματικούς στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό, τότε να παρακολουθήσετε την κολομβιανή σειρά που μεταδίδει το Star -υπάρχει και στο Netflix. Αυτή η σειρά ενσωματώνει σε μεγάλο βαθμό και το θυμικό του μέσου Κολομβιανού απέναντι στα γεγονότα.

Τι είναι αυτό που κάνει τον Εσκομπάρ του Narcos γοητευτικό; Νομίζω πως είναι η γοητεία που ασκεί το απόλυτο κακό. Τα πάντα σε αυτή στην ιστορία είναι υπερβολικά. Οι φόνοι, οι ποσότητες της κόκας, τα χρήματα, η διαφθορά. Ομως και ο Eσκομπάρ του πραγματικού κόσμου έχει ασκήσει γοητεία. Εγινε μπλουζάκια, στάμπα σε τοίχους, όνομα σε μπαρ. Προφανώς επειδή κατάφερε να πουλήσει την εικόνα του «Ρομπέν». Με τόσα δολάρια σε μετρητά, έφτασε να γίνει ως και μέγας ευεργέτης στο Μεντεγίν. Εδώ κατάφερε και μπήκε στη Βουλή… Διότι ναι, ακόμα και ένας φονιάς, ένα κάθαρμα σαν τον Εσκομπάρ, μπορεί, αν το επιδιώξει, να εμφανιστεί ως αντισυστημικός.

Κατά τα λοιπά η σειρά… ρουφιέται (χωρίς παρεξήγηση) και καταναλώνεται μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο. Είναι γρήγορη, δεν δεσμεύεται απόλυτα από τα γεγονότα και δείχνει το δράμα σε fast forward. Θα συνεχιστεί σε τρίτο και τέταρτο κύκλο, προφανώς με άλλους «ευγενείς» των ναρκωτικών. Οι κακοί πάντα πουλάνε περισσότερο από τους καλούς. Προφανώς επειδή κατά βάθος τους ζηλεύουμε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News