Πρώτος απ’ όλους ο Δημήτρης Κουτσούμπας ανακοίνωσε ότι θα παρίσταται στο Εφετείο κατά την διάρκεια της αναγγελίας της απόφασης για την Χρυσή Αυγή. Ακολούθως ήρθε μια πρόταση της νεολαίας του ΚΙΝΑΛ προς όλες τις υπόλοιπες πολιτικές νεολαίες να πάνε εν σώματι έξω από το δικαστήριο και να διαδηλώσουν όλοι μαζί κατά του φασισμού. Η πρόταση κατέληξε σε καυγά ανάμεσα στην νεολαία ΚΙΝΑΛ και στην νεολαία του Μέρα25. Μετά προστέθηκε ο Αλέξης Τσίπρας που ανακοίνωσε ότι θα παραβρεθεί. Η ανακοίνωση για την παρουσία του Τσίπρα στο δικαστήριο, προκάλεσε την αντίδραση της ΝΔ που υπενθύμισε μερικά ενοχλητικά πράγματα της πρωθυπουργικής περιόδου του Αλέξη ως προς την Χρυσή Αυγή.

Η Φώφη, που ως τότε δεν είχε ανακοινώσει κάτι παρόμοιο έως νωρίς το βράδυ της Τρίτης, το σκεφτόταν και πιθανώς θα καταλήξει να πάει κι αυτή. Δεν θα αφήσει την αντιναζιστική πολεμική λάφυρο στον Τσίπρα. Η ΝΔ, που δεν είχε μπει σ’ αυτό τον χορό, καταλαβαίνοντας ότι ο χώρος έξω από τα δικαστήρια θα γίνει η κεντρική πίστα άσκησης πολιτικής αυτή την κρίσιμη μέρα, αποφάσισε να στείλει κομματική αντιπροσωπεία, χαμηλού βέβαια πολιτικού εκτοπίσματος. Είχε προηγηθεί ο ακτιβισμός των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στην αίθουσα της Βουλής, που δημιούργησε σφοδρή αντιπαράθεση στα social media. Οπαδοί και trolls των δύο παρατάξεων μαλλιοτραβήχτηκαν δεόντως.

Το ερώτημα προκύπτει αβίαστα: χρειάζεται όλο αυτό; Πρόκειται για πάνδημη καταδίκη του ναζιστικού φαινομένου ή μήπως βρισκόμαστε μπροστά σε μια άγαρμπη και ώρα με την ώρα διογκούμενη απόπειρα από πολιτικούς αρχηγούς και κόμματα να εισπράξουν πολιτικά οφέλη απ’ αυτή την ιστορία; Πρωτίστως από τα κόμματα της αντιπολίτευσης και πρωτευόντως από τον ίδιο τον Τσίπρα, που με την δική του απόφαση να εμφανιστεί εκεί μετέτρεψε μια ανακοινωμένη συγκέντρωση οργανώσεων σε ζήτημα του κεντρικού πολιτικού προσωπικού της χώρας;

Διότι, για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, πεντέμισι χρόνια τώρα που διεξαγόταν η δίκη, ούτε η ΝΔ ούτε το ΚΙΝΑΛ προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν ή να καρπωθούν κάτι απ’ αυτή την ιστορία. Αν και ήταν η δική τους κυβέρνηση υπό τον Σαμαρά που συνέλαβε τους Χρυσαυγίτες και έφτιαξε δια του υπουργού Δημόσιας Τάξης τότε Νίκου Δένδια τον ογκώδη φάκελο εναντίον τους (εκείνο το πρωί που όλοι έμειναν άφωνοι από τις αθρόες συλλήψεις, του ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβανομένου), ούτε η ΝΔ ούτε το ΚΙΝΑΛ ξαναμπήκαν στην μέση. Είχε αναλάβει η Δικαιοσύνη.

Ο Τσίπρας ήταν που παρά την δήθεν ριζοσπαστική αριστεροσύνη του έπαιξε ψυχρά με τους Χρυσαυγίτες όταν τους χρειάστηκε. Μαζί στην πλατεία των αγανακτισμένων, μαζί στο ΟΧΙ του δημοψηφίσματος, μαζί στην απλή αναλογική, μαζί στο Καστελόριζο, πλήρης αδιαφορία του για διευκόλυνση της εξέλιξης της δίκης. Παραλλήλως όμως, με το παραμικρό κατηγορούσε την ΝΔ ότι είχε στους κόλπους της ακροδεξιούς, αφήνοντας να εννοηθεί ότι τα δυο κόμματα ήταν περίπου αδελφά. Η ΝΔ πάλι, από ιδεολογικό κόμπλεξ άφηνε τον Τσίπρα να παίζει το διπλό παιχνίδι του εις βάρος της. Κατέληξε να θυμούνται όλοι τον Μπαλτάκο με τον Κασιδιάρη και να ξεχάσουν ότι ο Σαμαράς ήταν που άνοιξε τα κελιά κι έχωσε τους ναζιστές μέσα.

Τώρα πάλι ο Τσίπρας παίζει τα αντιναζιστικά ρέστα του, παρασύροντας όλο το πολιτικό προσωπικό σε κάτι που θεωρητικώς είναι ένδειξη δημοκρατικής συσπείρωσης, αλλά πρακτικά θα οδηγήσει σε αντιπαραθέσεις και καυγάδες στα ενδότερα του συνταγματικού τόξου. Και, τέλος πάντων, αυτό το «δεν είναι αθώοι» που έχουν ως κεντρικό σύνθημα, τι ακριβώς σημαίνει; Πιέζουν το δικαστήριο; Δεν του΄χουν εμπιστοσύνη; Είναι απάντηση στην εισαγγελική αγόρευση; Είναι προσπάθεια να πεισθεί ο λαός; Μα αυτός την έστειλε ήδη στα εκτός Βουλής  τάρταρα την Χρυσή Αυγή.

Είναι βέβαιοι ότι κάνουν καλό; Εγώ όχι. Μακάρι να ΄χουν αυτοί δίκιο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News