Κάπου είχα διαβάσει ότι τα πειράματα που αφορούν τις συνήθειες στην κίνηση του ανθρώπου γίνονται σε γουρούνια. Ότι τα γουρούνια κινούνται για τους ίδιους λόγους που κινείται ο άνθρωπος. Το σκέφτομαι κάθε φορά που πρέπει να βάλω τα αθλητικά παπούτσια και να ξεκινήσω τη βόλτα των 5+ χιλιομέτρων, που όπως όλοι οι σύγχρονοί μου πιστεύω ότι μαζί με την κινόα και τα κότζι μπέρι θα με προστατεύσει από τη φθορά του χρόνου. O μόνος λόγος που δεν σκέφτομαι σαν σοφό γουρούνι «ποιος σοβαρός άνθρωπος περπατάει τρία χιλιόμετρα κατά κείθε, για να μπορέσει να περπατήσει άλλα τρία κατά δώθε» είναι τα podcasts του Νταν Κάρλιν (Dan Carlin) «Hardcore History».

Οταν μιλάμε για hardcore history μιλάμε για τέτοια. Μιλάμε για οκτώ ώρες για την αυτοκρατορία των Μογγόλων. Για 12 ώρες για την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Για 13 ώρες για την Περσική Αυτοκρατορία με λίγο από Ασσύριους. Για 21 ώρες για τη σύγκρουση στον Ειρηνικό από το 1937 ως το 1945. Προφανώς με λεπτομέρειες, με αναφορές στις πηγές και με μια αίσθηση του δραματικού στην αφήγηση, που επειδή έρχεται από ερασιτέχνη, δεν πέφτει θύμα της μανιέρας.

Είναι ο Κάρλιν μεγάλος ιστορικός; Σε καμία περίπτωση. Ο Κάρλιν δεν κάνει πρωτογενή έρευνα. Είναι ποπ ιστορικός που συνδυάζει τις έρευνες άλλων για να δώσει αφηγήσεις που στο περπάτημα σου κρατάνε την προσοχή μέχρι το τελευταίο κορνάρισμα του αυτοκινήτου που ετοιμάζεται να σε πατήσει.

Είναι ερευνητικός χωρίς την ανάγκη να γίνεται ανατρεπτικός.

Η παρατήρησή του ότι στη δυτική κουλτούρα οι πόλεμοι ανάμεσα στους Ελληνες και τους Πέρσες γράφτηκαν από τους ιστορικούς της ομάδας που έπαιζε στην έδρα της, ενώ δεν έχουμε την πλευρά των φιλοξενουμένων, ήταν κάτι που δεν είχα ποτέ σκεφτεί.

Διαφορετική ήταν η προσέγγισή του για τα αγγλικά bloody codes του 18ου αιώνα που προέβλεπαν 160 αδικήματα με τιμωρία τη θανατική ποινή. Βασίζονταν στη λογική ότι η Αγγλία δεν έπρεπε να γίνει όσο αστυνομικό κράτος ήταν η Γαλλία. Ο Αγγλος δικαιούται να μην παρακολουθείται στον βαθμό που παρακολουθούταν ο Γάλλος. Αλλά το προνόμιο της ελευθερίας έπρεπε, σε περίπτωση που παραβιαζόταν, να τιμωρείται με δρακόντειες ποινές.

Καμία σχέση με τις ραδιοφωνικές συνεντεύξεις που περνιούνται για podcast. Όλα τα θέματα με αφήγηση και με αναφορές στις πηγές. Με άρθρωση και προφορά που οποιοσδήποτε ξέρει τη λέξη στα αγγλικά, θα την αναγνωρίσει. Μαζί με το «How to Listen and Understand Great Music», του Ρόμπερτ Γκρίνμπεργκ (Robert Greenberg) το «Hardcore History» του Κάρλιν είναι ό,τι καλύτερο έχω βρει για να με σηκώσει από τον καναπέ. Αλλωστε, κινησιολογικά, ανάμεσα στον άνθρωπο και το γουρούνι η διαφορά είναι ένα καλό podcast.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News